Enkele jaren geleden ontstond er een enorme heisa om een racespel genaamd Carmageddon. Het spel betekende een enorme revolutie in het racegenre omdat er dingen werden vertoond die nog nooit eerder waren vertoond. Enorm grote velden waarin de speler compleet vrij was om zich te bewegen en de meest waanzinnige stunts kon uitvoeren. Verder vertoonde de auto's een realistisch schadepatroon op een manier die toen nog (tegenwoordig eigenlijk ook nog) zelden was vertoond. Het winnen van de race door rondjes te rijden was mogelijk, maar niet een vereiste. Andere (en leukere ) manieren om te winnen waren alle auto's van de tegenstanders te slopen of een andere, controversiële optie, door alle voetgangers en beesten dood te rijden.

Door de pers werd er moord en brand geschreeuw, de jeugd zou vervallen in een bende rondrazende automaniakken en tere kinderzieltjes zouden voor altijd worden bevlekt. Aangezien het sterftecijfer onder oude oma'tjes (een geliefd doelwit in het spel ) niet met 1000% is gestegen sinds het uitkomen van het spel valt het allemaal best wel weer mee. Aan het (beetje tegenvallende) 2e deel werd al een stuk minder aandacht besteed en de serie is nu al bij het 3e deel beland.

Tijd om te kijken of het spel nog steeds zo revolutionair is en of de speciale “sfeer” uit het 1e deel kan worden geëvenaard of hopelijk zelfs verbeterd.