Filmgames hebben een groot probleem waar ze mee moeten worstelen, namelijk dat het filmgames zijn. Games waarbij iedereen raar opkijkt als ze een voldoende scoren. Games die bij hele hoge uitzondering prettig weten te verra en. En zoals je aan het cijfer al hebt kunnen zien, heeft Captain America dat enigszins gedaan.
Niet zonder slag en stoot
Je zou het echter niet zeggen zodra je het spel begint. Het spel kent een origineel verhaal dat zich afspeelt na de film, waardoor enige introductie ontbreekt. Het lijkt alsof je middenin het verhaal belandt als enkele geallieerde soldaten van het front ontvoerd worden door Hydra om als proefkonijnen te dienen voor de experimenten van profe or Zola. Zonder verdere uitleg sta je vervolgens in de laarzen van Captain America en komen de vijanden al op je af. Deze tutorial in de loopgraven is gelukkig geen goede indicatie van het verdere spel. Captain America krijgt namelijk de opdracht om het kasteel waar de experimenten plaatsvinden te onderzoeken en de plannen van Hydra een halt toe te roepen. Stukje bij beetje wordt het verhaal zo duidelijk, al worden nieuwe belangrijke personages als Madame Hydra en de Red Skull nog altijd vrij summier geïntroduceerd.
Dat we met een andere game te maken hebben als het level in de loopgraven, merken we als onze held het kasteel binnen moet binnendringen. Door zwaar luchtafweergeschut is landen geen optie, dus springt de supersoldaat zonder parachute naar beneden om met het ‘dak in huis te vallen’. Met de indrukwekkende introductie is de toon gelijk gezet. Ook ht vechtsysteem komt in dit segment van het spel pas echt goed uit de verf. Het is daarbij duidelijk dat er met een schuin oog naar Batman zijn capriolen in Arkham Asylum is gekeken. Het draait vooral om ontwijken en counteren wil je overleven tu en een bataljon van Hydra-handlangers. Niet dat ze intelligent zijn, want dat is absoluut niet het geval, maar vijanden komen in zulke grote getalen dat ieder gevecht een uitdaging is. Daarnaast doet ‘Cap’ zijn kenmerkende schild niet alleen dienst als verdedigingsmiddel, maar is het ook in staat om kogels af te weren of terug te kaatsen.
Het counteren en ontwijken van aanvallen beloont je met zogenaamde focus-energie. Zodra één of meerdere van deze blokjes gevuld zijn, kan een focus-aanval ingezet worden. Die variëren van het (in slow-motion) breken van ribben en pantser tot het gebruiken van het wapen van een tegenstander om het tij te doen keren. We konden deze simpele twist aan het vechtsysteem prima waarderen. Het geeft een heerlijk superheldengevoel als je een tegenstander met een focu lag naar de andere kant van een kamer lanceert of een zwaar bepantserde tegenstander vol met je schild op z’n strot slaat.
Verzamelwoede
Dat het spel zich eigenlijk alleen in een kasteel afspeelt betekent niet dat je constant in eentonige omgevingen wat vijanden tegen de vlakte moet slaan. Je vergeet soms dat je nooit buiten de kasteelmuren komt met een compleet rioolsysteem, krachtcentrales en ondergronds treinnetwerk. Toch slaat het spel op grafisch vlak de plank mis. Zowel de omgevingen als personages zien er wat gewoontjes uit. Maar de grootste doorn in het oog is dat het spel niet altijd even soepel loopt. We hebben meerdere malen last gehad van heftige vertragingen, zeker als het druk op het scherm werd. Dat haalt de flow uit het spel, zowel tijdens het vechten als het klimmen, klauteren en slingeren door de omgeving.
De locaties zijn niet alleen gevarieerd maar ook erg ruimtelijk opgezet. Zo bieden binnenplaatsen genoeg vrijheden om langs andere paden op avontuur uit te gaan. In de wat meer lineaire omgevingen zoals bijvoorbeeld de kerker en een verborgen laboratorium zijn tevens subtiele aftakkingen te vinden. Met het afwijken van de gebaande paden kom je onder andere verborgen schatten of optionele doelen tegen. Deze optionele doelen variëren van het verzamelen van blauwdrukken van vijanden om hun zwakke plek te vinden tot het vernietigen van luchtafweergeschut. Naast het invullen van enkele gaten in het verhaal levert het verzamelen ook extra intelligence points op die gebruikt kunnen worden om Captain America nieuwe vaardigheden te geven. Het loont daarom om buiten de gebaande paden te treden. Dat rekt de speelduur van het hoofdverhaal op tot iets meer dan zes uurtjes.
Dan rest nog de challenge-modus, met tien verschillende uitdagingen die je vrijspeelt door verschillende doelen tijdens het verhaal te bereiken. Zo moet je zo snel mogelijk op Pac-Man-achtige wijze keramische eieren verzamelen in een doolhof, of zo lang mogelijk stand houden tegenover golven aan vijanden. Het is een leuke toevoeging die de speelduur met een extra uurtje verlengt alvorens je alle uitdagingen ‘op goud’ hebt gehaald. Geef daarbij gerust toe aan je verzamelwoede: als je alle blauwdrukken van vijanden tijdens de verhaalmodus gevonden hebt, maakt het dat je tijdens de uitdagingen stukken gemakkelijker.
Captain America: Super Soldier is getest op de Xbox 360