Zo nu en dan verschijnt er een game die weliswaar niet baanbrekend goed in elkaar steekt, maar wel ontzettend leuk is om te spelen. Call of Juarez: Bound in Blood is zo'n titel. De Poolse ontwikkelaar Techland mag dan ook zeker tevreden zijn met het eindresultaat van het tweede deel van de serie, zelfs al zijn er de nodige schoonheidsfoutjes te ontdekken.

Call of Juarez: Bound in Blood is een first-person shooter die zich situeert in het Wilde Westen. Het spel laat je in de huid kruipen van de gebroeders Ray en Thomas. Deze twee rauwe knapen lijken zich al gauw behoorlijk in de penarie te werken. Ze keren een machtige factie de rug toe, sluiten een deal met een lugubere Mexicaan en voeren ondertu en een onderlinge strijd om het hart van een meisje te veroveren. Toch weten ze zich telkens uit deze situaties te redden. Beide cowboys kunnen namelijk ontzettend goed overweg met pistolen, waarmee je al snel de meest roemruchtige personen uit de weg ruimt.

Call of Juarez ademt eenwesternsfeertje, waardoor de setting goed tot z'n recht komt. De geluidseffecten komen erg authentiek over en de omgevingen zijn zeer fraai vormgegeven. Zo liggen indrukwekkende goudmijnen te midden van enorme bergketens en wordt opwaaiend zand afgewi eld met prachtige vegetatie. Spijtig genoeg stellen de personages zelf ietwat teleur, wat vooral komt doordat de animaties niet goed in elkaar steken en de tegenstanders qua uiterlijk ontzettend veel op elkaar lijken. De gezichten van de hoofdfiguren zijn wel zeer gedetailleerd.

De verhaalmodus van Call of Juarez: Bound in Blood is lineair qua opzet. Het spel zou in zekere zin zelfs omschreven kunnen worden als Call of Duty in een westernsetting. Ook in dit spel liggen vrijwel alle gebeurteni en van tevoren tot in de detail vast en heb je nauwelijks de kans om van het uitgestippelde pad af te wijken. Overigens gaat de lineaire aanpak niet direct ten koste van de spelduur van de verhaalmodus, die je al gauw een uurtje of tien zoet houdt. Bovendien zijn er een handjevol aardige, maar niet bepaald opzienbarende online spelopties aanwezig en zullen er in de nabije toekomst enkele bonusmi ies vrij worden gegeven als downloadbare content.

Een vrijere opzet had wellicht van toegevoegde waarde kunnen zijn, maar ook deze aanpak heeft zo z'n voordelen. Mede hierdoor volgen de actievolle pa ages elkaar namelijk razendsnel op. Je krijgt al gauw het gevoel in één lange en doldwaze achtbaanrit te zitten, al neemt het nergens echt overweldigende proporties aan. Zo kun je een brug opblazen om een invasieleger tegen te houden, kom je zowel te voet als te paard terecht in enkele spectaculaire achtervolgingen en ontbreken ook de shoot-outs in salloons niet. Call of Juarez kent daarnaast een coversysteem dat prima past bij deze insteek. Het systeem werkt lekker snel en bovenal erg intuïtief. Het is niet nodig om een knop in te duwen om achter een object te schuilen, dit gebeurt volledig automatisch.

De cowboygebroeders hebben elk zo hun unieke vaardigheden. De oudste van de twee, Ray, is in staat om het grovere schut te hanteren, terwijl Thomas een stuk leniger is en moeiteloos gebouwen kan beklimmen met behulp van zijn la o als alternatief voor het simpelweg aangaan van een vuurgevecht. Aan het begin van zo goed als elke mi ie kun je kiezen met wie je aan de slag gaat, waardoor je de speelwijze enigszins kunt beïnvloeden.

Dat beide kerels regelmatig met iets totaal anders bezig zijn tijdens een bepaalde situatie, sluit hier naadloos op aan. Zo probeert Thomas op een bepaald moment een groepje cowboys te besluipen, terwijl Ray het groepje afleidt en hem waar nodig rugdekking geeft. Welk personage je kiest, bepaalt voor een groot deel hoe je de mi ie zult ervaren. Hierdoor is het zeker de moeite waard is om de mi ies nog eens te herspelen met het andere personage.

Nadat je een bepaald aantal tegenstanders om zeep geholpen hebt, is het mogelijk om een aparte vuurmodus te activeren waarbij de tijd kort vertraagt. De uitwerking verschilt tu en beide personages. Bij Ray is het zaak zoveel mogelijk vijanden te markeren zolang de tijd vertraagd is. Vervolgens zullen al die vijanden stuk voor stuk razendsnel worden afgeknald. Met Thomas is het nog wat intere anter. Je kunt dan namelijk bij iedere vijand zelf als het ware de trekker overhalen door het rechter analoge knuppeltje omhoog te bewegen, wat behoorlijk tof is om te doen.

Tenslotte kom je zo nu en dan oog in oog te staan met een sheriff of een ander invloedrijk persoon, die zich niet zomaar van zijn leven laat beroven. Dit soort duels hebben slechts één regel: schieten mag pas plaatsvinden wanneer de koebel geklonken heeft. Dit is erg sterk uitgewerkt. Met je rechter analoge stick bestuur je de hand van je personage, die je dicht bij je wapen zult moeten houden om zo snel mogelijk te kunnen richten en schieten. Dit aspect vereist behoorlijk wat van je concentratie en wapenbeheersing, wat bij een succesvolle confrontatie zorgt voor de nodige voldoening.

Ondanks dat Call of Juarez: Bound in Blood op zich goed in elkaar steekt, zijn er enkele speltechnische kanttekeningen. Zo is de kunstmatige intelligentie uitermate zwak. Zowel je compagnons als je tegenstanders halen geregeld de meest vreemde fratsen uit. Daarnaast hadden de verschillende wapens wat meer impact mogen hebben. Ze schieten nu wat erg licht. Daar komt nog eens bij dat er de nodige foutjes en bugs aanwezig zijn. Al deze puntjes zijn weliswaar niet onoverkomelijk of ontzettend storend, maar onderstrepen wel dat de uitwerking van Call of Juarez: Bound in Blood zo hier en daar beter had gekund.