Ghosts giet een welbekend sausje over zijn singleplayer. De Verenigde Staten zien hoe een nucleaire aanslag het land verwoest en wordt binnengevallen door het Zuid-Amerikaanse bolwerk The Federation. Het zelfvoorzienende Amerika zoals wij dat kennen, is tien jaar na de aanslag in Ghosts verworden tot een dor landschap waar niet de overheid maar de waan van de dag regeert.
In dat barre politieke klimaat is het aan een select groepje militanten Amerika van de ondergang te redden. De speler treedt in de legerkistjes van Logan, één van de twee zoons van de Amerikaanse ex-generaal Elias Walker. Walker leidt het Amerikaanse militaire verzet en kan naast zijn zoons alleen nog terugvallen op een handjevol elitesoldaten: de Ghosts.
Compilatie
De broers voegen zich snel bij de Ghosts, die geheel Call of Duty-getrouw de wereld afreizen om de meest diverse mi ies en opdrachten kordaat af te ronden. Call of Duty-getrouw is Ghosts zonder twijfel. Zo’n beetje alle extremen komen voorbij, van het springen uit een instortende flat tot het ontsnappen van een ontploffend olieboorplatform.
Hoewel de veelgemaakte vergelijking met een Hollywood-film weer treffend is, merkten we op dat de formule achter Call of Duty (‘groter, beter, meer explosies’) op den duur zijn tol eist. Ghosts laat je voor de zoveelste keer een nucleaire raket afschieten, één mi elijkmakende bad guy achtervolgen en Amerika van de ondergang redden; we kennen het nu wel. Ghosts voelt te vaak als een ‘Best of’ van de gehele Modern Warfare-trilogie.
Meer dan de som der delen
In tegenstelling tot voorganger Black Ops 2, schort er ook verhalend een hoop aan Ghosts. Logan wordt niet enkel bijgestaan door zijn broer, maar ook door de onbevreesde herdershond Riley. Hoewel viervoeter Riley in aanloop naar de game veel aandacht naar zich toe trok, is de hond van verra end weinig betekenis. Het beestje wordt zelfs abrupt achtergelaten, terwijl het spelen met Riley op enkele scripted momenten best vermakelijk is.
Ergens kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat Riley oorspronkelijk een grotere rol vertolkte, maar dat die is verkleind vanwege de gekscherende kritiek op ‘Collar Duty’. Maar niet alleen Riley voelt ‘niet af’. Ook de semiapocalyptische setting is conceptueel goed uitgewerkt, maar wordt te weinig gebruikt omdat de Ghosts Amerika al verlaten voordat je weet dat je er überhaupt geweest bent. Daarnaast is de muur die het zuiden van Amerika verdeelt beter bedacht door Infinity Ward dan uitgevoerd.
Gelukkig is Ghosts meer dan de som der delen. De viereneenhalfuur durende singleplayer is wellicht een veredelde compilatie, maar de kenmerkende actie redt het geheel. Het spel blijft je continu ongecompliceerde, maar indrukwekkende spektakelstukken voorschotelen. Ja, je bent vooral bezig te richten en te schieten, maar omdat sensatie nooit lang op zich laat wachten, sta je daar tijdens het spelen niet echt bij stil.
Saampjes knallen
Dat gaat deels ook op voor de twee andere modi: Squads en Extinction. Extinction is een Horde-achtige modus waarin golf na golf aan aliens op jou en drie andere spelers afstormen. Een bekend concept, dat in tegenstelling tot Zombies niet aanvoelt als een op zichzelf staande modus. Hoewel het een verkapt RPG-concept kent, zijn de mogelijkheden standaard. Jammer is ook dat er maar één Extinction-map is. Wie er meer wil, moet Activision kennende wachten op het eerstvolgende DLC-pakket.
Squads is gelukkig veel leuker en veel uitgebreider. De modus laat je een eigen team samenstellen, waarmee je het onder meer kunt opnemen tegen de ‘squads’ van anderen. Vooraf regeerde cynisme, omdat de kunstmatige intelligentie van de Black Ops 2-bots allerminst indrukwekkend was. Maar in Ghosts zijn ’t net mensen. Of, in jargon: de bots gebruiken de radar, corner-campen, strafen, jumpshotten, dropshotten – noem het maar op. Het enige dat ontbreekt is een Engels puberstemmetje dat je verrot scheldt. Squads is door de overtuigende kunstmatige intelligentie een onverwacht succes. Hier gaan vooral de solerende spelers veel plezier aan beleven.
Compleet andere game
In de Call of Duty-gemeenschap was er de afgelopen week al het een en ander over de multiplayer te doen. Call of Duty: Black Ops 2 was een erg gebalanceerde game. Die game gaf de serie nieuw elan door te excelleren in een paar modi en maps. Veel van die modi (bijvoorbeeld Capture the Flag en Hardpoint) ontbreken nu echter in Ghosts, natuurlijk tot grote onvrede van fervente Black Ops 2-spelers.
De reden is dat ontwikkelaar Infinity Ward zijn publiek uit zijn comfort zone wil duwen, richting een trits aan nieuwe, minder traditionele spelmodi. Daarom hebben de (recente) kla iekers ruimte gemaakt voor onder meer Blitz, Search & Rescue en Cranked. In Blitz moeten de twee teams door het checkpoint van de tegenstander rennen om punten te scoren, wat een vermakelijke maar hectische combinatie van aanvallen en verdedigen oplevert.
Search & Rescue combineert het oude Kill Confirmed en Search & Destroy, waardoor je naast het planten van een bom, ook de dogtags van tegenstanders op moet rapen zodat zij niet respawnen. Cranked is niets meer dan het welbekende Team Deathmatch, al moet je in Cranked binnen dertig seconden je volgende kill maken, anders ontplof je.
Modern Warfare 3
Al die nieuwe modi zijn van een ontzettend vlotte, chaotische aard. In Blitz is op zich nog wel ruimte voor tactiek als je goed afspreekt wie verdedigt en wie aanvalt, maar bijvoorbeeld Cranked is niet meer dan een psychopathische free-for-all. De nieuwe modi lenen zich zo vooral voor een haastige speelstijl, waarbij knallen en rennen het hoogst in het vaandel staan. Wie veel Black Ops 2 heeft gespeeld, zal dat als een stap terug ervaren.
Achteraf begrijpen we wel waarom de nieuwe modi zo zijn ingestoken en de oude, meer tactische modi plaats voor ze hebben gemaakt. Ghosts is in alles een compleet andere game dan Black Ops II. De game is sneller en toegankelijker. Alleen al daarom is de vergelijking met Modern Warfare 3 snel gemaakt. Dat blijkt uit de modi, maar ook uit de grote maps. De levels kennen veel hoogteverschil en doorgangen, waardoor vijanden uit alle richtingen kunnen komen. Kills zijn binnen no-time gemaakt.
Gezocht: balans
Een andere game of niet: iedere Call of Duty-game valt of staat bij de balans. Helaas lijkt die vooralsnog compleet zoek, wat het gevolg is van verscheidene, veelal lo taande factoren. Lees je mee?
De spawnpunten zijn prima aan het begin van een potje, maar daarna word je te vaak achter of voor een tegenstander gezet, en ga jij (of iemand anders) daardoor uit het niets dood. Sowieso word je vaak in je rug geschoten omdat de maps zo groot zijn en talloze doorgangen kennen. Ironisch genoeg is het overbruggen van die grote afstanden ondoenlijk, want bij confrontaties heb je heel weinig kogels nodig om iemand te doden. Dat terwijl veel wapens ontzettend accuraat zijn. De MSBS-a ault rifle is zelfs zó sterk dat het wapen nu al verbannen is in de regelgeving van MLG-toernooien.
Andere facetten benadrukken de nieuwe chaotische aard van de multiplayer. Ja, het luchtruim is in Ghosts veel leger, maar beloningen voor het omleggen van tegenstanders zijn in Ghosts alsnog rijkelijk aanwezig. Enkele daarvan, zoals de I.M.S, zijn veel te krachtig. Het nieuwe leunen (door middel van de linkertrigger) werkt prima, maar het komt nogal eens voor dat een leunende vijandelijke speler niet te zien is als hij om het hoekje kijkt, maar diezelfde speler jou wel kan doodschieten. Headglitchen is bovendien nog altijd mogelijk.
Om de multiplayer van Ghosts toch nog in een positief daglicht te zetten: de animaties zijn verra end strak en de hitboxes voor het eerst in de serie ongekend nauwkeurig. Aan de fundering – de feel, zogezegd – mankeert praktisch niets. De kneeslide is bovendien een godsgeschenk. Het is heerlijk iemand in zijn buik te schieten terwijl je op je knieën naar je doelwit glijdt.
Focus op actie
De Call of Duty-community heeft competitiviteit hoog in het vaandel staan. Balans speelt voor veel spelers daarom een belangrijke rol. Helaas houdt Ghosts daar in zijn huidige vorm nauwelijks rekening mee. De multiplayer schiet in alles uit naar het opzoeken van de actie, wat vaker dan eens ten koste gaat van de o-zo belangrijke balans van de wapens, modi en maps. Dat is heerlijk voor de spelers die lekker willen knallen, maar op de lange termijn met het oog op de hardcore community, een nogal opmerkelijke keuze.
Onder Treyarch is Black Ops 2 geëvolueerd naar een gebalanceerde competitieve shooter, onder Infinity Ward doet de serie op dat vlak een stap terug. Wij twijfelen er daarom niet aan dat Infinity Ward binnenkort een Pro- of E-sports-modus aankondigt. Daar hintte de ontwikkelaar de afgelopen weken meerdere malen naar. Met enkele wapens en mogelijkheden uitgeschakeld, schuilt in Ghosts een prima competitieve Call of Duty-game, zoals Black Ops II dat dankzij zijn League Play-modus ook was. De fundering is met enkele aanpa ingen immers prima.
Koop de PlayStation 4-versie
We hebben inmiddels al veel over de nieuwe Call of Duty geschreven. Laten we ongeacht je speelstijl of voorkeur afsluiten met één koopadvies dat we consolebezitters op het hart willen drukken: wacht op de PlayStation 4-versie. Die is het scherpst, toont de mooiste kleurtjes en speelt het soepelst. Over de Xbox One-versie mogen we van Microsoft pas over vijf dagen schrijven, dus laat dit alvast een waarschuwing zijn: de PlayStation 4-versie is superieur. En niet zo’n beetje ook.