Je zult je wel afvragen of dit deel voor PlayStation 2, GameCube en Xbox ook hetzelfde is als Call of Duty 2 voor PC en Xbox 360. De ondertitel Big Red One doet anders vermoeden. De titel staat namelijk voor de Amerikaanse Eerste Infanterie Divisie die aan vele operaties in de Tweede Wereldoorlog heeft meegedaan en een groot aandeel heeft gehad in het verslaan van Nazi Duitsland. Daarin zit dan ook meteen het grootste verschil met Call of Duty 2, waarin je naast Amerikanen ook nog bijvoorbeeld aan Ru ische zijde speelt.

In Big Red One volg je alleen de verrichtingen van de beroemde Amerikaanse infanterie divisie. Persoonlijk vind ik dit een pluspunt omdat je zowat de hele game zij aan zij vecht met steeds dezelfde oorlogsbuddies. Op die manier voel je jezelf soms een beetje aangedaan als een van je makkers sterft in de felle strijdt tegen de troepen van de As-mogendheden.

De veldslagen waar je in de Call of Duty games aan deelneemt, zijn historisch behoorlijk correct en ook in Big Red One liggen weer een aantal zeer bekende veldslagen voor je klaar. Omdat de Amerikaanse Eerste Infanterie Divisie in de Tweede Wereldoorlog op veel fronten en bij veel mi ies is ingezet, levert dit natuurlijk genoeg stof op om een hele game aan te wijden. Je zult dan, in het tenue van een Amerikaanse infanterist, een hele reeks verschillende locaties aandoen. Dit varieert van onder andere een woestijnoorlog in Tunesië, tot de landing van de Geallieerden in Italië en Normandië, en het Ardennenoffensief in België.

Een game met de Tweede Wereldoorlog als onderwerp kan natuurlijk niet zonder een spectaculaire amfibie landing. In voorgaande Call of Duty games, en ook bijvoorbeeld Medal of Honor, werd je als speler op het strand van Normandië (Omaha Beach) gedropt. Deze keer zul je weer deelnemen aan de mi ies rond D-Day, alleen zul je niet zelf meedoen aan de grootste amfibische landing in de geschiedenis. Je zult een aantal taken na de invasie moeten volbrengen.

Voor de spectaculaire landing wordt deze keer gekozen voor de landing op Sicilië, waar de Geallieerden voor het eerst voet aan wal gezet hadden op het Europese vasteland. Deze mi ie begint natuurlijk met de aankomst in de bekende bootjes, alleen moet je deze keer zeemijnen uit het water schieten om zo het strand te bereiken. Eenmaal aanbeland op de kust van Sicilië, zul je maar weinig tijd op het strand doorbrengen en voornamelijk bezig zijn om Italiaanse bunkers schoon te vegen.De mi ies zijn, zoals gebruikelijk in de Call of Duty games, zeer gevarieerd. Je zult dan ook vaak heen en weer schieten tu en bijvoorbeeld hectische straatgevechten, of het uit de lucht schieten van zoveel mogelijk Duitse jachtbommenwerpers met behulp van een mobiele luchtafweerunit. Ook kun je zelf weer plaatsnemen in een bommenwerper om het luchtruim te ontdoen van vijandelijke vliegtuigen. Genoeg afwi eling, alleen hebben we dit allemaal al eens eerder gezien en zijn er verder geen vernieuwingen te vinden in deze console versie van Call of Duty.

Ondanks dat er geen vernieuwingen te vinden zijn, speelt deze game heerlijk weg. Meteen in de eerste mi ie wordt je door het spel meegesleurd en zit je constant op het puntje van je stoel. Terecht ook, want de hoeveelheid Duitsers die je tegenkomt door de mi ies heen is overweldigend. De besturing is natuurlijk ook erg belangrijk in een first-person shooter als deze. In Call of Duty 2: Big Red One wordt deze prima neergezet, al had ik sommige standaard knoppeninstellingen graag iets anders gezien. Ook mis ik een knop om mee te sprinten zoals in Killzone en nog een aantal andere shooters. Als je jezelf iets te gretig op de vijand stort en hals over kop terug moet vanwege het Duitse overwicht, is het toch handig om weg te kunnen sprinten in plaats van te snelwandelen. Ook is het af en toe frustrerend dat je tu en bepaalde objecten vast komt te zitten en er niet overheen kunt springen of lopen. Hierdoor kun je ook moeilijk terugtrekken wanneer de Nazi’s je het vuur aan de schenen leggen.

Grafisch gezien ziet deze game er prima uit. De locaties worden allemaal even sfeervol weergegeven en behoren zeker tot het beste wat ik voor de PlayStation 2 tot nu toe gezien heb. Kleine details als rookpluimpjes en vuurtjes zien er goed uit en zijn sfeerbepalend. Alleen over de framerate ben ik niet helemaal tevreden. Ik weet dat de PlayStation ook een dagje ouder wordt, maar waarom kunnen sommige ontwikkelaars geen strakke framerate in hun game voor elkaar boksen terwijl anderen dit wel kunnen? Op zich is het niet zo gek dat de framerate in Call of Duty 2: Big Red One niet altijd even optimaal is, zeker als je bedenkt dat er tientallen vijanden en voertuigen op het scherm getoverd worden. Gelukkig wordt Call of Duty nooit slecht speelbaar, waardoor je deze problemen al snel voor lief neemt en je gewoon laat meesleuren in het oorlogsgeweld.

Naast een overweldigende singleplayermode, biedt Call of Duty 2: Big Red One ook een multiplayermode, waarin met maximaal zestien mensen online gestreden kan worden in vier verschillende gamemodes die we allemaal wel zo langzamerhand kennen. Ik heb het hier over de standaard Deathmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag en Domination gamemodes. In totaal kun je kiezen uit elf verschillende maps. Online verloopt niet alles even soepeltjes. Zo heb je ook hier te maken met een haperende framerate en ook werd ik wel eens zomaar uit een game gegooid. Wel leuk is dat je gebruik kunt maken van tanks en andere voertuigen. Door goed te spelen kun je bovendien punten verdienen die bepaalde nieuwe wapens vrijspelen, of je meer munitie laten dragen. De online mode is niet zo uitgebreid als in bijvoorbeeld Battlefield 2: Modern Combat, maar biedt zeker genoeg plezier voor iedereen die de singleplayer uitgespeeld heeft.

Call of Duty 2: Big Red One is een van de beste shooters voor de PlayStation 2. Zeker in vergelijking met het magere Finest Hour, die geen potten heeft kunnen breken. Big Red One houdt je uren aan de buis gekluisterd door de meeslepende gameplay, sfeervolle graphics en het goede geluid, mits je over een goed geluid ysteem beschikt. Na de singleplayer avonturen kun je jezelf vergapen aan de redelijk uitgebreide multiplayer die zelfs tegen Xbox bezitters gespeeld kan worden. Voor de liefhebbers van oorlogsgames die geen genoeg kunnen krijgen van het Call of Duty spektakel, is dit een must-buy en ook voor de algemene shooter fans onder ons is deze game op zijn minst het proberen waard.