Het blijft moeilijk om een PSP gamete beoordelen die als port kan worden gezien van een volwaardigeconsole of PC game. Moet de game als zijn grote broertjes wordenbeoordeeld, of kunnen de imperfecties veroorzaakt door de PSPvergeven worden? In de praktijk verschilt dit en wegen bepaaldevoordelen simpelweg zwaarder dan de nadelen. In Brothers in Arms:D-Day is dit jammer genoeg niet zo. Er zijn een aantal van eerdergenoemde imperfecties die de gameplay te veel ondermijnen om hetspelen van deze game frustratieloos te laten verlopen.Gelukkig staat aan de basis de solidestrategische gameplay die eerdere delen zo groot heeft gemaakt. Aande kern van de gameplay staat de mogelijkheid om orders te geven aanje teamgenoten. Het geven van deze orders is erg belangrijk, omdathierdoor twee belangrijke acties kunnen worden uitgevoerd. De eersteis onderdrukken van de vijand en de tweede is het flanken van devijand. Onderdrukken kan overgelaten aan de computergestuurdeteamgenoten, of je kunt zelf op de vijand schieten om deze dekking telaten zoeken. Dit kan met behulp van een cursor die de plek aanwijstwaar je AI vrienden heen moeten. Een icoontje boven de vijand laatzien tot in hoeverre de actie van jou en je team effectief is. Zodra de vijand onderdrukt is, kan deaanval worden ingezet. Dit kan rechtstreeks, maar meestal zijn delevels zo opgezet dat flanken een betere optie is. De vijand is doorde plotselinge schietpartij op twee fronten vaak te verward om heftigtegenstand te bieden. De eerder genoemde elementen resulteren in eenzeer voldoenende gameplay, waarbij de speler het gevoel krijgt devijand te slim af te zijn.Het strategische element blijft dus inorde, maar jammer genoeg kan dit niet gezegd worden van hetactie-element. Dit wordt hoofdzakelijk veroorzaakt door de besturingvan de game. De ontwikkelaar is er niet in geslaagd om de besturingnaar behoren om te zetten naar de beperktere lay-out van de knoppenvan de PSP. Twee opties zijn mogelijk om de game te besturen, maarbeide voldoen niet. Vooral het richten met behulp van de analoge knopof de functietoetsen werkt te sloom en onpraktisch. Veel knoppenhebben dubbele functies, waardoor de besturing niet intuïtiefaanvoelt. Daar komt nog eens bij dat het draaien enorm langzaamverloopt. Ook het richten via de zogenaamde iron sight van eengeweer is onpraktisch en traag als dikke modder. Er is gelukkig deoptie om op de vijand te locken, waardoor het richten eenstukje makkelijker wordt. Het locken moet echter eerst wellukken, want vaak heeft het systeem niet door dat er een vijand is,terwijl deze toch duidelijk zichtbaar is. Het geheel wordt echternooit onspeelbaar, maar het zal wel altijd tu en de speler en degame blijven staan. De levels in D-Day zijn helemaalaangepast op het strategische element. Dit resulteert in levels diein het begin een redelijke variatie kennen en later ietwatvoorspelbaar worden. Dit wordt niet beter gemaakt door de grauwegraphics die de game geen uitstraling geven. Nu hebben de anderegames uit de serie nooit een groot kleurenpalet gehad, maar door hetlagere grafische detail wordt de eentonigheid meer benadrukt. Dekaraktermodellen worden wel weer gedetailleerd weergegeven wanneer ervan dichtbij wordt gevochten. Ook tijdens de gesprekken met anderesoldaten valt dit detail in positieve zin op. Jammer dat de vijandener van veraf weer ongedetailleerd en houterig uitzien.De AI van de teamgenoten en de vijandenis zeker het vermelden waard. In tactisch opzicht doen ze altijd watje van ze verwacht. Teamgenoten leggen onderdrukkend vuur neer en devijand wordt teruggedwongen of probeert je team zelfs aan te vallen.Ook hier geldt weer dat alles niet altijd perfect verloopt. Vooralteamgenoten lijken er nogal eens moeite mee te hebben dekking tegeven vanaf een positie waar vanuit de vijand makkelijk is te raken. Een aantal Skirmish levels zijntoegevoegd aan de game om het alleen of via lokale draadlozeconnectie met iemand anders op te nemen tegen de “Jerries”. Dezemi ies komen vooral neer op het neerknallen van alle vijanden die jetegenkomt. De snelheid ligt door de actie net wat hoger dan in degewone mi ies en lenen zich goed voor wat snelle actie. En als jeiemand kent met een PSP en Brothers in Arms: D-Day zijn dezeskirmishes zeker de moeite waard.Brothers in Arms: D-Day is typisch eengeval van een game die niet helemaal thuishoort op de PSP. Met enigeverbeteringen zou de game kwalitatief beter kunnen zijn, maar consoleof PC blijven de beste manieren om volwaardig te genieten van dezegame. Vooral de besturing gooit roet in het eten, maar ook anderekleine factoren zorgen voor een vermindering in kwaliteit. Dit wilechter niet zeggen dat niet van de game te genieten is, want hetproces strategische besli ingen maken en flanken is ook in deze gamebest verslavend.