Het klinkt haast lachwekkend om een dertien (!) jaar oud PC-spel naar een gloednieuwe console over te zetten. Maar als het gaat om één van de meest fameuze adventuregames aller tijden, dan vangt dat zeker onze intere e. We kijken of deze stokoude game, uit het jaar dat de Nintendo 64 uitkwam in Japan en de VS, de ultieme tand des tijds heeft doorstaan.
Broken Sword: Shadow of the Templars draait om de Amerikaanse toerist George Stobbart, die op een reis door Frankrijk per toeval getuige is van een bomaanslag. De Franse journaliste Nicole Collard gaat op zoek naar de toedracht van deze moord en probeert samen met George een mysterie op te lo en dat teruggaat tot de Tempeliersorde en een wereldwijd complot. Het klinkt, zoals wel meer verhalen uit adventuregames (en games over het algemeen), enigszins cheesy, maar het is enorm sterk en gedetailleerd uitgewerkt, waarbij jij als speler met elke minuut dat je speelt, meer geïntrigeerd raakt door hetgeen dat je wordt voorgeschoteld.
Broken Sword is een traditionele point-and-click adventuregame, waarbij je het personage met de Wiimote door tekenfilmachtige achtergronden klikt. Je moet objecten zoeken, dialogen voeren en allerlei dingen combineren om ingenieuze en vaak humoristische puzzels op te lo en. Vanaf dat de eerste Broken Sword uitkwam, kende dit genre een bloeiperiode, met games als Sam & Max, Full Throttle en Syberia, allen bestuurd met de traditionele muisbesturing. De Wiimote dient in deze overzetting dus eigenlijk gewoon als muis en is daardoor uitermate geschikt voor dit genre.
Zoals kenmerkend voor het genre, zijn ook in Broken Sword de personages en de dialogen uitermate sterk neergezet, waarbij de enorme scherpte en hilariteit van de verschillende personen opvallen. Telkens weer word je verrast door de leuk bedachte persoonlijkheden die je gedurende het avontuur tegenkomt en de vaak bizarre dialogen die je met ze voert. Zoals we al in 1996 wisten, bevat deze Broken Sword werkelijk alle elementen die een game in het adventuregenre zo ijzersterk maken.
Om onduidelijkheden te voorkomen, moet gezegd worden dat Broken Sword: Shadow of the Templars – Director's Cut geen één-op-één overzetting is van het origineel. Zo zijn er nieuwe stukken gameplay toegevoegd waarbij je met Nicole Collard op pad gaat. De opening van de game begint, in tegenstelling tot het origineel, namelijk met een stuk gameplay van Nicole. In kwaliteit doen de (helaas korte) stukken gameplay van Nicole helemaal niets onder aan de delen waarbij je met George speelt. Bovendien worden hierbij een aantal plotlijnen verder uitgebreid en verhaalelementen toegevoegd, die absoluut niet mi taan.
In deze nieuwe stukken, en ook de stukken met George, zijn enkele Wii-specifieke puzzels toegevoegd. Nu bestaat er de angst voor minigames die enkel als opvulling dienen, maar dit is gelukkig absoluut niet het geval. De nieuwe puzzels, zoals het openen van een slot door blokken te verplaatsen, zijn allemaal van toegevoegde waarde voor de gameplay en voelen absoluut op hun plaats in de game. Een andere kleine, maar significante toevoeging is het plaatsen van portretten tijdens dialogen. Als personen tegen elkaar praten, zie je een portretplaatje van de personen in beeld, wat net dat stukje meer levendigheid geeft.
Nieuwe scenes en puzzels uit deze remake
Het verschil tu en de schaarse nieuwe en de oude stukken wordt echter pijnlijk duidelijk op het gebied van de geluidskwaliteit. Je start de game met een nieuw ontworpen stuk, maar als je dan aan het 'oude' deel van de game begint, klinkt het geluid uitermate hol. Je kunt wel merken dat dit simpelweg dertien jaar oud geluid is, dat ook nog eens niet opgepoetst is. Het is direct hoorbaar, enigszins storend en komt nogal slordig over. Het contrast tu en het oude en het nieuwe geluid is erg groot.
Grafisch gezien komt de game overigens, na dertien jaar, nog prima over. Broken Sword is het levende bewijs dat de cartooneske stijl die zo typerend is voor het genre, tijdloos is. Sommige tu enfilmpjes komen enigszins kla iek over, maar over de gehele linie is de game van begin tot eind een genot om te aanschouwen. En zelfs niet eens vanuit een nostalgisch perspectief. Dit einde komt overigens na zo'n twaalf uur spelen (en dat is met enkele hints, zie volgende alinea), waardoor Broken Sword zeker een lange game genoemd mag worden.
Om de toegankelijkheid voor het Wii-publiek te bevorderen, heeft ontwikkelaar Revolution een hintsysteem in het spel gebouwd. Als je eventjes vast komt te zitten, kun je in het menu een hint opvragen om verder te komen met een puzzel. De eerste hint zal enigszins vaag zijn, terwijl een volgende hint je steeds duidelijker wijst richting het oplo en van de puzzel. Het is simpelweg een ingame alternatief voor de walkthrough op internet. Hoewel het spel dan wel erg simpel kan worden, en de uitzoek-e entie zo een beetje verdwijnt, is het een erg goed middel om nieuw publiek niet af te schrikken. Bovendien vermijd je dan het urenlange pixeljagen, waarbij je de omgeving minutieus afgaat om wellicht een heel klein objectje te vinden. Overigens kun je voor jezelf het hintsysteem van tevoren uitzetten, als je niet in de verleiding gebracht wilt worden.
Ontwikkelaar Revolution is er uitermate goed in geslaagd om het antieke Broken Sword nieuw leven in te blazen op Nintendo's bewegingsconsole. De besturing werkt, zoals verwacht mocht worden, feilloos en de gameplay is op enkele punten prettiger gemaakt. Toch hadden we na dertien jaar wel een geluidsupdate en nog wat meer nieuwe gameplaystukjes verwacht.