Bravely Default 2 is een lineaire jrpg met verrassende diepgang

Waar de personages en verhaallijn onverkend terrein zijn, is de gameplay dat allerminst. Bravely Default 2 blijft trouw aan het concept van zijn voorgangers en grijpt terug naar de kern van de klassieke Final Fantasy-spellen. Simpel gezegd betekent dit dat je als speler met een kleine groep avonturiers de wijde wereld intrekt om in allerlei steden en koninkrijken schurken te dwarsbomen en problemen op te lossen. Wanneer de eerste mysteries zich voordoen, wordt al snel duidelijk dat er ook een groter existentieel gevaar dreigt. Wie dacht dat je dit keer niet als wereldredder op hoeft te treden, wendt zich misschien tot het verkeerde genre. Het is allemaal wat recht-door-zee, maar wel heel vermakelijk.

Dappere job-hopper

Veel minder simpel is de gameplay die het hele avontuur aan elkaar lijmt. Allereerst is er de moeilijkheidsgraad. Tijdens het spelen van de demo ontdekten veel spelers dat die helemaal niet zo laag lag. In de volledige game kun je het uitdagingsniveau zelf instellen, maar op Normal en hoger is er ten opzichte van de demo weinig verandert. Het begint allemaal vrij eenvoudig, maar al snel krijgen zelfs normale vijanden allerlei vaardigheden die het doorkruisen van een kerker een strategische uitputtingsslag maken. De sleutel om hier heelhuids doorheen te komen is goed gebruik maken van de verschillende Jobs die je tijdens het avontuur vrijspeelt. Dit job-systeem is absoluut een van de hoogtepunten van Bravely Default 2.

Er gaat namelijk enorm veel diepgang en strategie gepaard met het kiezen van de verschillende carrièrepaden die je je personages aanleert. Op zichzelf lijkt het nut van elke job vrij vanzelfsprekend, maar je kunt personages ook een tweede vocatie toekennen en dat leidt tot enorm veel mogelijkheden. Black Mage en Red Mage combineren bijvoorbeeld prima, omdat ze beide magisch zijn aangelegd, maar verschillende soorten spreuken kennen. Er zijn ook combinaties die op het eerste gezicht niet bij elkaar lijken te passen, maar juist enorm effectief zijn. Naast het kiezen van een hoofd- en sub-Job zijn er binnen de ontwikkelingen van de klassen ook nog passieve vaardigheden vrij te spelen waarmee je je personages te allen tijde kun uitrusten.

Het uitzoeken en optimaliseren van al die mogelijkheden is een waar genot. Wat dat betreft is het een enorme vooruitgang op de vroege Final Fantasy-spellen, waaruit het systeem is overgenomen. Zo haalde ik veel plezier uit bijvoorbeeld de combinatie van Monk en Thief, waarbij je door middel van de aanval Godspeed Strike duizenden punten schade kon aanrichten in één beurt. En dat zonder wapens nodig te hebben! Het geeft een ongelofelijk goed gevoel wanneer je een pittig gevecht met sterke monsters door jouw eigen gekozen combinaties tactisch opzij kunt wuiven. De vele confrontaties met eindbazen zijn daarbij de ware hoogvliegers. Niet alleen omdat ze veruit het meest uitdagend zijn en strategie vereisen, maar ook omdat je weet dat je na afloop weer een nieuwe Job vrijspeelt. Terwijl je tijdens het duel zelf niet weet wat je te wachten staat, laat een baas je ondertussen wel alvast een voorproefje zien van wat jij straks ook gaat kunnen.

Allesbehalve standaard

Bravely Default 2 leunt weliswaar grotendeels op een vertrouwde jrpg-formule, toch komen niet alle elementen uit de bekende mal. Willekeurige confrontaties zijn ingeruild voor zichtbare monsters in de spelwereld die je desgewenst kunt omzeilen, maar waardoor je ook verrast kunt worden. De resulterende gevechten zijn wel beurtelings, maar de individuele volgorde is afhankelijk van de fysieke statistieken, Jobs en uitrusting van je personages. Daarnaast kun je nooit precies zien wanneer iedere vijand aan de beurt is en moet je vaak risico's nemen. Het Brave/Default-systeem uit voorgaande delen is ook weer terug. Dat stelt je in staat om of berekenend te werk te gaan en op te bouwen naar een grootste finish, of meteen alle remmen los te laten in de hoop dat er geen nasleep komt.

Dergelijke interessante verrassingen beperken zich niet tot de gameplay. Hoewel het in de regel lineair is, heeft ook het verhaal genoeg onvoorspelbare verrassingen. De wereld mag dan in een grote crisis zijn beland, toch blijkt elke stad die je aandoet een eigen mysterie met zich mee te dragen die telkens weer meeslepend blijkt. Vooral noemenswaardig is dat al deze verhaallijnen een behoorlijk volwassen karakter hebben. Moordlustige tirannen, oude metgezellen die verscheurd zijn door het verlies van hun kind en religieuze fanaten die mensen brainwashen: het passeert allemaal de revue. Het verhaal wordt daar zeker interessanter en onderhoudend van. Je moet er uiteraard wel van houden. De uitstraling van het spel is namelijk nog altijd vrij kindvriendelijk, met de welbekende chibi-stijl, maar de onderwerpen die worden behandeld zijn zeker niet van even onbezorgde of rooskleurige aard.

Wanneer de moed je in de schoenen zakt

Dat de gameplay zo diepgaand is en het verhaal zo uitnodigt tot doorspelen, wil niet zeggen dat alles perfect op zijn plaats valt. Het grootste euvel van Bravely Default 2 is dat het tempo van het spel niet soepel loopt. De lineaire progressie stuurt je van stad A naar stad B, waar je dan elke keer weer door een kerker mag en het uiteindelijk tegen een baas mag opnemen. Die kerkers zien er wel anders uit, maar zijn elke keer weer lange gangen barstensvol monsters met hier en daar een verborgen schatkist. Het zou de game niet hebben misstaan als hier wat interessante puzzels of andere unieke elementen aan waren toegevoegd. De constante stroom monsters kun je gelukkig omzeilen, alleen word je dan op den duur wel afgestraft door de moeilijkheidsgraad van het spel. Zonder voldoende levels voor zowel je personages als je Jobs ga je het namelijk echt niet redden in een baasgevecht.

Er wordt een poging gedaan om dit tegemoet te komen doormiddel van voorwerpen die je ervaringspunten geven, maar die krijg je niet genoeg om stevig grinden te voorkomen. Het maakt gevechten die op zich juist zo leuk en uitdagend kunnen zijn, op den duur heel repetitief en saai. Het is jammer dat dit spelelement, dat helaas nauw verbonden is aan het genre, toch weer zijn weg terugvind. Teruggrijpen naar een oud concept is best welkom, maar sommige dingen zien we toch liever niet terug.

Onder de eindstreep heeft Bravely Default 2 gelukkig vaker wel dan niet verdienstelijk naar het verleden gekeken. Met het eindproduct is een prima jrpg afgeleverd die zich ook uitstekend staande houdt als handheldervaring. Het is namelijk wel duidelijk zichtbaar dat ontwikkelaar Claytechworks geluisterd heeft naar feedback van fans. Mede daardoor zijn er genoeg elementen die we graag – mogelijk weer iets verbeterd - nog eens terugzien in een toekomstig vervolg. Square Enix mag alvast gaan nadenken of dat dan Bravely Third of Bravely Default 3 wordt.

Bravely Default 2 is vanaf 26 februari verkrijgbaar voor Nintendo Switch.