Videogames bewijzen keer op keer thema’s uit de analoge wereld met succes te kunnen vertalen naar het virtuele. Voetbal, oorlog, het loodgieterschap – ze legden de basis voor drie van de succesvolste gamefranchises ooit. Dus waarom niet verder kijken, naar het theater bijvoorbeeld? Ook dans blijkt een welkome prooi voor je favoriete entertainmentmedium. Bound leunt op ballet, maar gebruikt meer fantasie dan de jaarlijkse Fifa om zijn offline evenknie tot leven te wekken op de console.
Er was eens een ballerina
In Bound speel je voornamelijk een gezichtsloze ballerina. Door je moeder word je op pad gestuurd om haar koninkrijk te redden van een monster. Dat koninkrijk is een wereld die weinig lijkt op de onze: omgevingen zijn opgebouwd uit grote en kleine variaties van dansende kubu en, kleuren zijn fel, afmetingen immens, je wordt lastiggevallen door zwermen van agre ieve papieren vliegtuigjes – en dansen is de enige manier om te overleven in deze absurde wereld. Het is een prachtige nachtmerrie en het perfecte decor voor een sprookjesachtige vertelling.
Bound presenteert zich namelijk nadrukkelijk als metafoor. Hoewel je het grootste gedeelte van de tijd in de droomwereld doorbrengt, zijn er korte tu enscènes waarin je een mens zoals jij en ik speelt. Door te schakelen tu en de twee werelden (op een manier zoals nog nooit eerder vertoond in een game) vertelt Bound een herkenbaar verhaal over een moeilijke thui ituatie en de impact die dat heeft op een kind. Het is persoonlijk en wordt nog persoonlijker door de algemene insteek: dans als ontsnapping aan de realiteit.
Met dat basisconcept zet Bound zijn glorietocht in. Het dansen is hier veel meer dan een gimmick; het vormt de brug tu en hoofdgame en verhaal. Je drukt op R2, vierkantje en kruisje en danst door de vreemde wereld, zoals een kind dat doet in een wereld die hij of zij niet begrijpt, een droom najagend die houvast biedt.
Onbedoelde memes
Maar dit is wat je echt wilt weten: Bound heeft mooie graphics, de motion capturing (gedaan door een ballerina met een verleden bij het Rotterdamse Scapino-collectief) is de beste ooit in een game, de besturing doet het goed, het leveldesign blijft verbazen, er zijn geen eindbazen of traditionele vijanden, maar wel situaties waar je je met goede timing of door te dansen uit moet zien te redden. Spring verkeerd en je valt in een afgrond – al word je met zo’n dood spelmoment nooit ver terug in de game geslingerd.
Bound is geen moeilijke game, maar wel een buitenaards prachtige. Zoals Journey in 2012: geen spel dat je vaardigheden test, maar een kunstwerk dat leentjebuur speelt bij traditionele spellen om iets nieuws te doen, en dat heel erg goed te doen. De wereld die je betreedt is een wereld alsof de Weense Wotrubakerk tot leven komt: abstract, kubistisch, dreigend. Met creatieve cameravoering en een personage dat zich laat besturen als roomboter in de pan reis je langs plekken waar onder en boven relatief zijn. Hele stukken decor vallen weg, gebouwen (als je ze zo mag noemen) glitchen met opzet. Bound is een technisch wonder en een van de mooiste spellen die je gaat spelen in je leven.
Belangrijker nog: de opzet wérkt. De vertelling van een kinderlijke blik op volwa en verdriet en de gevolgen die een heel leven nagalmen; de platformer die zich zo lekker laat besturen; de vervreemdende vormgeving van de spelwereld opgezet tegenover de zo herkenbare echte – alle elementen van Bound staan in dienst van elkaar. En alle elementen zijn zo verfri end dat Bound, veel meer dan herhalingsoefening Abzû, het gevoel dat Journey gaf opnieuw weet op te roepen. En voor de prijs van een goedkope balletvoorstelling krijg je drie uur vermaak zoals je dat gegarandeerd nog nooit op je televisiescherm voorbij zag komen.
Dans en games gaan samen als Geert Wilders en onbedoelde memes. Just Dance bewees dat, het in Nederland ontwikkelde Bounden bevestigde dat in 2014, en nu maakt het nagenoeg gelijk getitelde Bound er een traditie van. Laten we hopen dat de traditie zich voortzet. Tijd voor .
Bound is beschikbaar voor PlayStation 4.