(Dramatische trailer-stem) In een wereld waar ondoden oprukken uit het koude noorden… en de wereld overspoelen, waar de gevallenen soldaten worden van het Kwaad.

Gaap.

Bound by Flame’s verhaal zou een inzending kunnen zijn in de ‘wie kan de meeste fantasy-clichés gebruiken’-wedstrijd. Het leger ondoden strompelt rechtstreeks uit Game of Thrones en Dragon Age, het ‘magische rijk’, met zompige moerassen, drukkende bossen en door de wind kaal geschuurde woestenijen, is niet te onderscheiden van noem maar een willekeurige setting van de afgelopen twintig jaar.

Hetzelfde geldt voor de personages. De heks Edwen is een kloon van Morrigan uit Dragon Age. De naïeve Sybil lijkt op Leah uit Diablo 3. En de hoofdpersoon met een demon in zijn hoofd? Als-je-blieft. Als we een euro kregen voor elk spel met een held die moet kiezen tussen goed en kwaad…

Het zijn ook de kleine dingen die bij ons als fantasyliefhebber wringen, zoals het feit dat Elfen met een bekakt Brits accent spreken, terwijl ‘onze held’ blijkbaar in California is opgegroeid. Voeg daar een demon aan toe die met middeleeuwse woorden als ‘thou’ smijt, terwijl wederom onze held het woord ‘fuck’ gebruik alsof het een komma is. Dit is geen overtuigende, consequente, interessante wereld waar we ons in kunnen verliezen.

Hakkuh

Dan moet het spel het dus hebben van de actie, waar het gelukkig een stukje beter mee is gesteld. Bound by Flame is een neefje van Diablo, maar dan met een over-de-schouder camera. De besturing lijkt in het begin wat stroef en plakkerig, maar dat komt omdat we nog moeten wennen aan het ritme van de gevechten.

Zoals het een klikfestijn betaamt, voer je met de linker muisknop de belangrijkste aanval uit, terwijl rechts een secundaire klap uitdeelt. Welke aanvallen we precies uitvoeren is afhankelijk van het wapen dat we in handen hebben. Daarnaast kun je als ranger aanvallen ontwijken met een snelle stap achteruit, terwijl je als warrior de verdediging van een vijand kunt doorbreken.

Dat wapen is ook gebonden aan de modus waarin we onze held plaatsen. Je kunt eenvoudig wisselen van warrior met zwaar wapen naar ranger met snelle dolken. Deze modi zijn gekoppeld aan een skilltree waarin we bij het behalen van een nieuw level skillpoints in kunnen investeren. Een derde tree is al vrij snel ook beschikbaar, op het moment dat een demon in het lichaam van de held vaart. Dit geeft hem magische krachten die de vijand in vuur en vlam zetten. En of het nog niet voldoende was, kunnen we ook een kruisboog afschieten en valstrikken plaatsen.

Vooral baasgevechten doen een beroep op al die vaardigheden, wat betekent dat eindeloos de linkermuisknop indrukken niet voldoende is. Animaties van je tegenstander tonen wanneer een aanval aanstaande is, zodat je deze kunt ontwijken. Reuzenmonsters worden bijna altijd vergezeld door kleinere maar vreselijk lastige ondoden. Het is dan ook geen goed idee om alle vuurkracht op de baas af te schieten. Ook de kleinschaliger schermutselingen kunnen pittig zijn, vooral als we omsingeld worden en giftige planten op hetzelfde moment doornen op ons afvuren.

De verschillende levels, die net zoals Diablo 3 door hoofdstukken worden gescheiden, zijn bedoeld om doorheen te knokken om zo betere buit en ervaringspunten te verzamelen. Het is niet zo dat elke vijand hele pantsers laat vallen, het zijn vooral componenten die je na elk gevecht verkrijgt. Deze gebruik je vervolgens om wapens te verbeteren of om nieuwe te maken. Dit is ook een deel van Bound by Flames probleem. Omdat je niet direct betere wapens krijgt, maar eerst moet prutsen met het crafting-systeem ontbreekt het gevoel van beloning dat een spel als Diablo je wel geeft. Er is niet iets mis met crafting per se, maar het is minder bevredigend om beestenbloed en monsterhuiden te verzamelen dan een nieuw armor of awesome.

Vriendjes

Hoewel het spel helaas geen multiplayer biedt, sta je er meestal niet alleen voor in de strijd. In de loop van het verhaal ontmoet je allerhande personages, waarvan er een aantal aan je zijde strijden. Je kunt kunnen hun gedrag aanpassen door hen te laten focussen op schade, zichzelf beschermen of juist om je te genezen. Deze set vaardigheden is uiteraard afhankelijk van wie je vergezelt.

Net als in Dragon Age zijn er relaties mogelijk met de verschillende bijrolspelers, en hebben keuzes invloed op de loop van het verhaal. Die keuze momenten krijg je tijdens dialogen, en gelukkig is het steeds redelijk duidelijk wanneer je een belangrijke beslissing moet nemen.

Het dialoogsysteem is verder weinig interessant, net zoals de gesprekken zelf. Ook het keuzesysteem zelf is, om het maar een positieve draai te geven, traditioneel. Balkjes met verschillende opties laten precies zien wat je kunt zeggen. Er zijn ook geen tijdslimieten of ander interactieve elementen, waardoor het voelt alsof je een gespreksmenu doorloopt in plaats van dat je communiceert. En dat is ook zo.

Gemiddeld

Bound by flame is vooral ontzettend standaard. We hebben dit spel al heel vaak gespeeld in diverse (betere) vormen. Dat wil niet zeggen dat er geen plezier uit te halen valt. De gevechten en het crafting-systeem zijn goed ontworpen. De omgevingen zijn ongeïnspireerd, maar de stijl is niet onaardig. De verschillende keuzemogelijkheden geven nog een beetje het gevoel dat je aanwezigheid in de spelwereld er toe doet.

Een beetje maar niet veel. Wij zien onszelf in elk geval niet teruggaan om de verschillende alternatieve eindes te ervaren.