This game puts the Boom in Boom Boom Rocket...
Wat die games wél intere ant maken in tegenstelling tot deze arcadetitel is dat je daar nog echt iets moet doen. Met Dance Dance Revolution duurt het even tot je de juiste motoriek hebt, bij Guitar Hero II zul je het van je hand/oog-coördinatie moeten hebben. Daarbij krijg je daar een dansmat, danwel een gitaar bijgeleverd, wat het plezier en de ervaring alleen maar leuker maakt. Bij Boom Boom Rocket zul je gewoon met je controller de juiste kleurtjes in moeten tikken. Op zich geen probleem, dit is maar een arcadespelletje zouden velen zeggen, ware het niet dat het spel eigenlijk gewoon heel saai is.
Neem om te beginnen eens de muziek. Dit spelidee moet het hebben van zijn snelle, up-tempo nummers. Het maakt me niet uit welk muziekgenre je ervoor uitkiest, het moet gewoon knallen. En ironisch genoeg gebeurt dat bij deze vuurwerkgame totaal niet. De slaapverwekkende nummers (eigenlijk covers uit de genres dance, ska en funk), vrijwel allemaal afkomstig uit de kla ieke muziek, weet je totaal niet te overtuigen. Heel leuk en aardig dat de hedendaagse jeugd zo ook wat mee kan pikken van de kla iekers (letterlijk én figuurlijk) van toen, maar op deze manier knalt er verdomd weinig. En dat is eigenlijk wel zo wenselijk bij vuurwerk...
... NOT!
Dat het er ook niet eens mooi uitziet, geeft de 800 MSP kostende grap een nóg viezere nasmaak. Bizarre’s eerdere creatie Geometry Wars zag er gewoon cool uit, wist vaak genoeg menig mond open te krijgen van verbazing en was in één woord spectaculair te noemen. Boom Boom Rocket moet het hebben van een paar vuurwerkbolletjes die nergens weten te imponeren. Het was dan ook de achtergrond, enigszins vergelijkbaar met de stad uit Crackdown, waar ik vaker naar keek. Gewoon, om de raampjes van de wolkenkrabbers te tellen, want dat wist me meer te boeien dan de sullige patroontjes die Boom Boom Rocket je voorschotelt.