Eerder dit jaarverscheen Boogie al voor de Wii en ondanks dat het er aanvankelijk leuk enorigineel uit zag, wist de dansgame van EA geen potten te breken. Desondanksbesloot EA het concept een herkansing te geven op de Playstation 2, waarbij de motion controls waar het spel omheen wasontwikkeld, werden ingeruild voor een simpele druk op de knop. We kunnen hethaast niet voorstellen dat dit een verbetering zal zijn ten opzichte van deWii-versie en om maar met de deur in huis te vallen: dat is het ook niet.Boogie op de PS2 is namelijk maar een saaie bedoening. Hetdansen komt neer op het indrukken van knoppen op de maat van de muziek. Als jegoed in de maat zit, krijg je punten en hoe langer je dit volhoudt, hoe meerpunten je bij mag schrijven. Tegelijkertijd loopt een metertje vol waarmee jespeciale 'moves' kunt activeren. Bij de ene speciale move dien je met beideanaloge sticks de juiste bewegingen te maken, bij de andere hoef je slechts eencursor over het scherm te bewegen naar een schietschijf. Vooral dit laatste isdoodsimpel, maar levert wel megaveel punten op. Verder kun je nog wat rondlopenover het podium om bonu en op te pakken en kun je met de andere stick tegelijkje moves een bepaalde richting meegeven. En dat, beste mensen, is het dansgedeelte van Boogie in eennotendop. Heel veel diepgang heeft het niet en uitdagend is het evenmin. Deverhaalmode die EA in elkaar gedraaid heeft en die je achtergrondinformatiemoet verschaffen over de personages, kun je zelfs met je tenen spelen. Vaak hebje naar de eerste paar moves het vereiste aantal punten voor het volgendenummer al behaald, en dan moet je nog twee minuten! Boogie kent daarnaast een karaokegedeelte, waarvoor eenspeciale microfoon bijgeleverd wordt. Je kunt het echter ook gewoon met jeSingstar-microfoon spelen, dus je hoeft de microfoon er niet bij te kopen. Hetkaraokegedeelte stelt overigens niets voor. Het zingen is echt enorm simpel,zelfs voor een toondoof persoon als ondergetekende, al was het maar omdat ereen pijltje meebeweegt met de hoogte van je stem zodat je wel heel makkelijk jezang kunt corrigeren. Ook kun je er nog best ver naast zitten qua toon, voordat het spel het 'afkeurt'. Daarbij zijn de karaokestukjes in de verhaalmode zomogelijk nog eenvoudiger dan het dansen. Soms heb je letterlijk na twee regelszingen al de benodigde punten binnen. Heeft niemand dan even gekeken of hetspel wel goed was uitgebalanceerd? Het enige waarin Boogie wel weet te schitteren is deaankleding. De kleurrijke personages en omgevingen, de verzorgde menu's en deuitgebreide soundtrack geven de indruk van een degelijk spel. Maar Boogie isvooral style over substance, ofeigenlijk, style without substance,want na een paar uurtjes spelen ben je Boogie al helemaal beu. Er is zo weiniguitdaging dat het echt een lachertje is. Daarbij is dansen met knopjes op eencontroller écht niet leuk en is de strikte scheiding tu en dans en karaoke ookeen gemiste kans. Wat op zich wel leuk is, is dat je van je optreden na afloopvan een gezongen nummer een soort videoclip kunt maken. Je kunt hierbij zelfkiezen tu en camerapunten en effecten, wat vooral jongere gamers wel even zoetzal houden. Maar ook voor hen is Boogie veel te simpel en te beperkt om langhoudbaar te zijn. Haal het oude vertrouwde Singstar maar weer uit de kast enlaat je danskunsten maar zien in de (tiener)disco.