Bloody Good Time | Gamer.nl

Bloody Good Time | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Wanneer een studio ontbonden wordt voordat hun product daadwerkelijk uitgebracht wordt, gaan er uiteraard meteen allerlei alarmbellen rinkelen. Financiële crisis? Mismanagement? Of gewoon een slecht product? Aan Bloody Good Time zelf zal het niet liggen. Het spel is geen hoogvlieger, maar pretendeert dit ook niet te zijn door de lat zelf al laag te leggen met een instapprijs van slechts 400 Microsoft Punten op Xbox Live Arcade en € 4,99 via Steam op de PC.

In Bloody Good Time draait het om de succesvolle regi eur Director X, die de ene na de andere kaskraker maakt. Hij wordt vooral geroemd om zijn uiterst realistisch ogende moordscènes. Het laat zich al te raden, deze scènes zijn ook daadwerkelijk echt. Aangezien de meeste van zijn hoofd- en bijrolspelers het loodje leggen tijdens het filmproces, moet er continu een stroom aan vers acteursbloed aangeleverd worden op de set. Dit is waar jij op het toneel verschijnt als aspirant-acteur. Je moet een rol zien te bemachtigen in de aankomende film van Director X en de enige manier om dit te bereiken, is door je tegenstanders te vermoorden. Natuurlijk hebben de andere acteurs dezelfde opdracht en is het jagen of gejaagd worden.

Geen schietspel in de puurste zin van het woord

Dit downloadbare spel wordt in de markt gezet als een online first-person shooter, maar dat label maakt dat de game meteen zo generiek aandoet, terwijl dit spel dat absoluut niet is. Het is eigenlijk een mix van first-person shooter en moordmysterie in combinatie met The Sims-achtige elementen. Het is de toevoeging van de andere gameplayelementen die het spel uniek maakt. Puur als shooter is deze game weinig waard, want de schietactie is niet tot in de puntjes verzorgd.

Dit komt vooral door de aanwezigheid van beveiligingsmensen en -camera’s die als stoorzenders de snelheid van het spel laag houden. Wanneer je namelijk in het zicht van een bewaker of beveiligingscamera een wapen trekt of een moord pleegt, gaat het alarm af en word je achterna gezeten door de beveiliging. Mocht je gepakt worden, dan verlies je als straf de punten die je verdiend hebt met de moord en tevens het moordwapen.

Daarnaast gaat het richten en schieten niet met de precisie die je van een schietspel zou mogen verwachten. Gelukkig hebben de ontwikkelaars dat ook ingezien en hebben ze een automatisch richtsysteem ingebouwd. Het maakt de speelervaring er niet leuker op, maar het beperkt de frustratie van het continu mi chieten in ieder geval wel. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Deathmatch-modus laag aangeschreven staat bij ons. Elk potje verzandt al snel in een chaotische bende waar maar geen eind aan lijkt te komen. Een snel potje tu endoor zit er niet in, want de minimale tijdslimiet staat op een kwartier. Dat is toch al gauw tien minuten te lang. Het helpt ook niet dat er maar drie verschillende levels zijn, waardoor eentonigheid al na een tijdje spelen om de hoek komt kijken.

The Sims?

Het zijn dus de andere gameplayelementen die het spel zijn kracht geven. Zo moet je steeds een oog op de onderkant van je scherm houden. Hier staan drie meters afgebeeld. Eén voor je vermoeidheid, één voor je honger en één die aangeeft wanneer je naar de wc moet gaan. Tijdens het spel lopen deze meters langzaamaan leeg en is het zaak om ze bijtijds weer bij te vullen. Wanneer een meter leeg dreigt te raken, heeft dat namelijk effect op je vaardigheden. Zo kun je minder snel lopen bij vermoeidheid, hebben je aanvallen minder kracht wanneer je honger hebt en sta je meer open voor vijandelijke aanvallen wanneer je nodig naar de wc moet. Verspreid over elk level zijn er meerdere locaties waar je een hapje kunt eten, een dutje kunt doen of even wat tijd voor jezelf kunt nemen.

Het continu moeten bijhouden van de wensen van je personage komt echter wel met een groot risico. Aangezien iedereen op jacht is naar die felbegeerde filmrol ben je nergens veilig. Je tegenstanders zullen niet braaf wachten tot je een hamburger weggewerkt hebt of netjes doorgetrokken hebt, maar zullen je op ieder moment proberen te vermoorden. Je moet dus altijd eerst goed om je heen kijken voordat je van jezelf tijdelijk een makkelijk doelwit maakt.

The Ship

De meeste ruimte om je ding te doen krijg je van het spel in de Hunt- en Elimination-modus. Hierin krijgt iedere speler een andere speler als doelwit toegewezen en moet hij de andere persoon zien om te leggen. Dood je een speler die niet je doelwit is, dan krijg je strafpunten. Maar terwijl jij op iemand jaagt, ben je ook de prooi van iemand anders. De twist in Elimination zit hem in dat een gedode speler ook dood blijft totdat er maar een persoon overblijft. Dit zorgt ervoor dat het tempo van een ronde laag komt te liggen en er meer ruimte is voor strategie en overlevingsdrang.

Voor spelers van The Ship, oorspronkelijk een mod voor Half-Life, klinkt al het bovenstaande erg bekend in de oren. Bloody Good Times is dan ook de spirituele opvolger van The Ship. Kleine verbeteringen daargelaten is er weinig veranderd aan de kern van het spel. De combinatie van alle spelelementen maakt van dit spel een unieke ervaring, die gezien de lage prijs zeker aan te raden is. Niet iedereen zal meteen verliefd worden op dit spel. Je hebt tijd nodig om aan de vreemde gameplay te wennen. Net als bij zijn voorganger moet er enige tijd overheen gaan voordat de spelers verdwijnen die denken dat het een first-person shooter is en blijven enkel de spelers over die weten waar het spel echt om draait. Strategie, kalmte en een vals gevoel van veiligheid.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou