De Wii-game Bleach: Shattered Blade kan het beste omschreven worden als een rasecht vechtspel. Dit wordt meteen duidelijk wanneer je het spel voor het eerst opstart. De opbouw van de menu's en de verschillende modes lijken verdacht veel op de inhoud van een willekeurige titel uit dit populaire genre. En zoals het een vechtspel betaamt draait Bleach om het uitschakelen van je directe opponent in hectische één-tegen-één gevechten voorzien van een Japans sausje.
In Shattered Blade vecht je met de meest uiteenlopende krijgers, die allen over een eigen specialiteit en wapen beschikken. Zo kun je spelen als hoofdpersonage Ichigo, een jonge dodengod die er alles aan probeert te doen om terug te keren naar de mensenwereld. Ook is het mogelijk de slechteriken uit de serie onder je hoede te nemen. De te gebruiken wapens variëren van meterlange zwaarden en houten stokken tot energierijke armen en magische kruisbogen. Je krachten worden echter pas echt dodelijk wanneer je gebruik maakt van de speciale eigenschap van je personage, die Bankai worden genoemd. Deze verborgen krachten verkrijg je door de zogenaamde Bankai-meter op te laden. Dit doe je door je tegenstander aan te vallen of jezelf op te laden. Wanneer de meter volledig gevuld is, kun je deze krachten activeren, waarna je voor een bepaalde tijd bovenmenselijke aanvallen tot je beschikking hebt. Dit alles wordt zeer spectaculair in beeld gebracht en is zonder twijfel een van de leukste aspecten van het spel. Elk personage bezit een unieke Bankai, waardoor de gevechten redelijk afwi elend blijven. Daarnaast voelt het verra end goed om je tegenstander te verscheuren door een reusachtige draak op hem af te sturen.
Verder weten de gevechten van Bleach nauwelijks te overtuigen. Alhoewel de actie razendsnel is en speelstijlen van de personages redelijk afwi elend zijn, ontbreekt het vooral aan diepgang. Er zijn slechts een handjevol combinaties uit te voeren en elke strategische input is in feite overbodig. Ook de implementatie van de zogenaamd innovatieve manier van besturen valt erg tegen. Het registreren van je bewegingen gebeurt zeer onnauwkeurig. Ook is het niet echt van belang welke bewegingen je maakt aangezien vrijwel elke aanval hetzelfde gevolg heeft. In de praktijk komt het er dan ook op neer dat je als een overmatige koffiedrinker dient te zwiepen en zwaaien met de Wiimote opdat de Bankai-meter zich vult en je aan de slag kunt met de speciale en ietwat diepgaandere aanvallen.
De meest intere ante mode in Shattered Blade is ongetwijfeld de Episode Mode. Hierin volg je met een zelfgekozen personage in vogelvlucht hun belangrijkste gebeurteni en. In eerste instantie kun je kiezen uit drie verschillende personages. Naarmate je hun specifieke verhaallijn hebt afgerond, komen steeds meer personages tot je beschikking. Elke verhaallijn omvat ongeveer acht gevechten, die met elkaar verbonden worden door verhalende tu enfilmpjes. Het is jammer dat deze filmpjes louter bestaan uit zeer oppervlakkige dialogen, die het verhaal absoluut niet tot z'n recht laten komen. Er wordt daarnaast een overvloed aan belangrijke gebeurteni en overgeslagen, waardoor ook de onderlinge verhoudingen tu en de personages zeer zwak en zonder enige vorm van nuance worden weergegeven.
Ook het feit dat je bepaalde gevechten enkele malen moet spelen, draagt niet echt bij aan het spelplezier. Het is logisch dat de verhaallijnen elkaar gedeeltelijk overlappen, maar het is ronduit vervelend om vrijwel elke confrontatie en dialoog minstens twee keer te moeten aanschouwen. De dialogen blijven immers keer op keer hetzelfde en ondanks de overmatige herhaling blíjven de personages identiteitloos voor nieuwkomers in de serie.
Naast deze verhalende mode zijn er ook nog enkele andere modes, waaronder arcade, multiplayer en survival. Helaas zijn deze stuk voor stuk vrij standaard uitgewerkt en bieden ze niet de toegevoegde waarde die ze hadden kunnen leveren. Het ontbreken van een online mode en de relatief geringe content van de verscheidene modes zorgen er dan ook voor dat het spel qua mogelijkheden niet genoeg diversiteit biedt. Tel hierbij de matige gameplay op en je kunt al raden dat Bleach geen spel is dat je maanden bezig zal houden. De grote hoeveelheid aan vrij te spelen dingen, waaronder personages, artwork en kostuums, zal naar alle waarschijnlijkheid dan ook alleen de echte liefhebbers weten te bekoren.
Grafisch steekt het spel vrij matig in elkaar. De personages en de Bankai-aanvallen zien er vrij degelijk uit, maar de omgevingen en speciale effecten zijn zo zwak en inspiratieloos, dat het meer een veredelde Gamecube-titel lijkt. Ook wat betreft het geluid weet Bleach niet te overtuigen. Zo klinken de geluidseffecten en de achtergrondmuziek zeer mat en ongepolijst. Ook de volledig Engelse stemmen zijn matig uitgewerkt. Ze zijn emotieloos ingesproken en geven het karakter van het personage niet goed weer. En wanneer je op zoek gaat naar de mogelijkheid om het geheel over te hevelen naar het Japans, kom je bedrogen uit. Dit is, tot groot ongenoegen van ondergetekende, namelijk niet mogelijk in Shattered Blade.