Zo op het eerste oogverdient Blazing Angels 2 de toevoeging 'twee' niet. Het is meervan hetzelfde, behalve een paar verbeteringen die een klein beetjeverschil maken. Eigenlijk net als Ace Combat dus. De grootsteverandering in Blazing Angels 2 is de mogelijkheid om mi ies uit tevoeren met experimentele vliegtuigen, waarvan een gedeelte aan heteinde van WOII rondvloog of waarvoor er plannen op de tekentafellagen. Een nieuwe en welkome toevoeging is dat deze vliegtuigenlangzaamaan zijn op te waarderen met betere (soms ook experimentele)wapens en andere upgrades die de prestaties verbeteren.
Hetvrijspelen van al deze extra's geeft je echt de intentie om verder tespelen. Gelukkig maar eigenlijk, want de mi ies in deeltje twee zijnnet als in deel één vaak best saai te noemen. De meestetijd zul je namelijk weer gaan besteden aan het neerschieten vantalloze vijanden die in golven op je af worden gestuurd. Dat je aandeze bezigheid de meeste tijd zult besteden, betekent echter niet dater compleet geen variatie is in de gameplay. Bonu en die verborgenzijn in de levels en ook een aantal originele mi ies in afwi elende omgevingen maken dat hettoch fijn is om verder te komen in de game. Het aanvallen van eenenorme Zeppelin boven de piramides van Egypte, het neerschieten vanvliegtuigen met alleen je staartgeweer of het moeten droppen van eenspionne op een trein, halen de repetitie toch enigszins uit degame. Sterker nog, om één of andere reden wil je de game toch blijven spelen.
De besturing is niet veel veranderd ten opzichte vandeel één. Om zowel de ervaren speler als de beginnelingtevreden te stellen, is er een makkelijke en een moeilijke manier omje vliegtuig te besturen. De moeilijke manier is in feite niet echtmoeilijk te noemen als je eerder een vlieggame hebt gespeeld. Jammeris wel dat in de ervaren optie het geven van gas en het gebruik vanhet staartroer beide zijn toegewezen aan de rechter analoge stick. Inhet begin was het een verra ing dat deze manier van vliegen bestaardig werkt, maar het niet compleet onafhankelijk gebruik kunnenmaken van, simpel gezegd, gas en stuur is uiteindelijk toch een kleingemis. Een groter nadeel aan het toewijzen van extra functies aan derechter stick is dat het niet mogelijk is om vrij om je heen tekijken. Het enige wat je wordt gegeven is de mogelijkheid om decamera te locken op de vijand, waardoor deze zich constant in hetcentrum van je beeld bevindt. Toch kan dit niet voorkomen dat jeconstant het gevoel hebt met oogkleppen op te vliegen.
Hetgrootste gemis aan de game is toch wel het gebrek aan immersie. Degraphics zijn adequaat uitgevoerd, maar geven niet een echtwow-effect. Al moet wel gezegd worden dat het detail van de steden ineen aantal mi ies uitzondering op de regel is. Het geluid is zelfsmatigjes te noemen. De vliegtuigen mi en het machtige geluid dat zokenmerkend is voor de jagers van WOII. Natuurlijk kun je nietverwachten dat de experimentele vliegtuigen met straal- enraketmotoren zo goed klinken als een Spitfire met een 12-cilinderRolls Royce Merlin-motor, maar als zelfs de Spitfire klinkt als eensundap op steroïden klinkt, wil je toch meer. Het cockpitcamerastandpunt is gelukkig wel aanwezig, wat je toch wel een beetjehet gevoel geeft in een aantal van de voormalig topjagers tezitten.
Iets dat overigens opviel was dat er een aantal rare bugs in de game zaten. De meest opvallende was toch wel tijdens een mi ie waar met een experimenteel vliegtuig van een startbaan moet worden opgestegen. Na het opstijgen nam de game de besturing over om je de juiste richting op te sturen. Waar de makers blijkbaar geen rekening mee hadden gehouden, was dat er een brandstofsilo in de weg stond. Uitkomst; silo: 1, Peter: 0. Om een crash te voorkomen was het zaak om even wat langer door te rijden voordat het vliegtuig de lucht in getrokken kon worden. De silo werd mooi omzeild, waarna de game het vliegtuig netjes onder.... correctie, tegen een brug aan dirigeerde. Driemaal was echter scheepsrecht en de mi ie kon worden hervat.
Het is jammer dat games als Blazing Angels 2 eenrelatief kleine doelgroep hebben. Vooral als je in de online mode opzoek gaat naar lobbies die vol zitten, zul je bedrogen uitkomen. Ditis vooral jammer, aangezien Blazing Angels 2 een bijzonder leuke encomplete multiplayer-mode heeft. Modes zoals co-op en dog-fighting(deathmatch) vervullen de behoefte naar het standaard werk. Een modeals Aces High geeft één speler de kans zo langmogelijk te overleven, en is wat origineler in opzet. Zonderuitzondering blijft het leuk om nu ook met experimentele vliegtuigenje online te meten met anderen.
Het komt er uiteindelijk opneer dat Blazing Angels 2: Secret Mi ions of WWII best een aardigwegspelende game is. Nergens weet het echt boven het maaiveld uit testeken, maar een slechte gameplay-ervaring geeft het je ook weer netniet. De multiplayer is net als in het eerste deel solide, maar ookde singleplayer is ondanks de herhalende gameplay aantrekkelijkergemaakt door de mogelijkheid om je vliegtuig op te waarderen. Hetgevoel dat je een vliegtuig bestuurt komt jammer genoeg niet helemaalover door kleine minpunten in de besturing en in het audiovisuelegedeelte. Met Blazing Angels 2: Secret mi ion of WWII wordtduidelijk dat deze franchise nog steeds een ruwe diamant is dielangzaam wordt geslepen.