We ontkomen er niet aan, maar de late release van Bioshock is voor veel PlayStation 3-bezitters een doorn in het oog. En waarom ook niet? Bioshock was dé revelatie van 2007 en bezorgde iedere gamer enkele onvergetelijke gamemomenten. Wat te denken van je eerste ontmoeting met een Big Daddy? Of de verrassende conclusie van de game.

Eigenlijk kun je de hele game een verrassing noemen. Natuurlijk keek iedere gamer vorig jaar reikhalzend naar Bioshock uit, maar dat het zo'n groot succes zou worden, dat had niemand verwacht. Vanaf het moment dat je in de duikboot naar de krochten van Atlantische Oceaan afdaalt, grijpt de game je bij je strot om je vervolgens niet meer los te laten. De onderwaterwereld van Rapture was hier grotendeels debet aan. De jaren vijftig-stijl, gecombineerd met een beklemmende sfeer alsof de boel elk moment kan instorten, lieten je constant afvragen wat de makers voor jou in petto hadden in het volgende level.

In de PlayStation 3-versie wordt dan ook niets veranderd aan het verhaal en de personages. Je speelt nog steeds Jack, een doodgewone kerel die 'toevallig' op het verkeerde tijdstip en op de verkeerde plaats is beland. Tijdens je tocht word je bijgestaan door Atlas, een inwoner van Rapture die op zoek is naar zijn vrouw en kind en tevens het verzet tegen Dr. Ryan leidt. Via een radio geeft hij je tips om levend uit Rapture te geraken, al lijkt Atlas er een tweede agenda op na te houden. Ondertussen probeert Dr. Andrew Ryan, de stichter van Rapture, alles te bewerkstelligen om jou te laten falen in je missie. Onderweg kom je de meest uiteenlopend tegenstanders tegen, waarvan Dr. Steiner en Cohen toch wel de meest opvallende zijn. Niet in de laatste plaats om hun verdorven voorkeur voor alles wat met de dood te maken heeft.

Dat de inwoners in Rapture niet helemaal jovel zijn, heeft mede te maken met de aanwezigheid van ADAM. ADAM is een goedje dat Ryan en zijn wetenschappers per toeval ontdekken in een vreemd soort zeeslak. Het goedje kan het DNA van mensen veranderen en ze bovenmenselijke krachten geven, plasmids genaamd. Met je vingers vuur schieten of als een sidderaal een lading elektriciteit afgeven wanneer je geraakt wordt, zijn slechts enkele voorbeelden van wat er mogelijk is. Om deze krachten te gebruiken, heb je EVE nodig. EVE is eens serum dat dient als een soort brandstof. Zonder EVE, geen plasmids en zonder plasmids, geen kans op overleven.

Over overleven gesproken, om de PlayStation 3-versie van Bioshock wat extra mee te geven werd er een nieuwe moeilijkheidsgraad toegevoegd: de Survivor-mode. Vond je Bioshock op de moeilijkheidsgraad Hard al pittig, dan zal de Survivor-mode je het bloed onder de nagels vandaan halen. We delfden zelfs het onderspit tegen de eerste tegenstander die we tegenkwamen. In deze modus zul je daarom een stuk voorzichtiger te werk moeten gaan. Ten eerste vind je een stuk minder ammunitie, verbandtrommels en EVE op gedode tegenstanders en door de verschillende levels heen. Ten tweede deel je een stuk minder schade uit aan je vijanden. Je kunt dus niet langer meer als een dolle op ze af stormen, maar moet door snel van positie te wisselen ze af en toe proberen te raken.

Is de Survivor-mode de enige nieuwe feature die Take Two heeft toegevoegd in het afgelopen jaar? Zeker niet. Zo krijgt deze versie alle extra content die PC en Xbox 360-bezitters pas na de release konden downloaden direct meegeleverd. Helemaal nieuw voor de PS3 zijn de Challenge Rooms. Dit zijn aparte puzzellevels waarbij je al je aangeleerde vaardigheden moet aanwenden om het einde te halen. Jammer genoeg konden wij de Challenge Rooms niet voor je uittesten, omdat ze pas na de release via het PlayStation Network beschikbaar zijn. Het laat in ieder geval zien dat Take Two wel degelijk wat meer heeft gedaan dan alleen maar een simpele port te maken voor de PlayStation 3.

Wat ons wel opvalt, en dat mag Take Two zich best aanrekenen, zijn de tegenvallende graphics. Het is helemaal niet zo dat de game niet mee kan komen met de rest, maar het verschil met de Xbox 360- en de PC-versie is gewoon te groot. Gamers zagen in de eerder vrijgegeven demo al duidelijk een verschil tussen de Big Daddy-textures op beide consoles. Take Two heeft al beloofd dat er na de release een patch wordt uitgebracht die dit probleem zal verhelpen, maar helaas blijft het daar niet bij. De textures van bijvoorbeeld de granaatwerper lijken zo uit het Doom-tijdperk te komen en ook de randjes van omgevingen zien er wat grof en gekarteld uit. We begrijpen dat het soms een stuk lastiger kan zijn om voor de PlayStation 3 te programmeren, maar storend blijven de tegenvallende graphics wel.

Maar geloof ons als we zeggen dat dit zeker geen reden moeten zijn om de game niet aan te schaffen. Integendeel: heb je Bioshock nog nooit gespeeld dan moet je deze titel zeker in huis halen. Het verhaal, de gameplay en het algehele sfeertje dat de game uitstraalt behoren tot het beste wat een game je kan bieden. Zelfs een jaar na dato heeft Bioshock zeker niet aan kracht ingeboet en zijn er maar weinig shooters die de kwaliteit van de game kunnen evenaren.