Bioshock 2 (multiplayer) | Gamer.nl

Bioshock 2 (multiplayer) | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Dat de verhaalmodus van Bioshock 2 zo enorm spectaculair en meeslepend is, weet je ondertu en wel. Maar hoe zit het nu eigenlijk met de multiplayer? Deze component zat niet in het origineel en is niet ontwikkeld door een van de studio's van 2K Games zelf, maar uitbesteed het Canadese Digital Extremes. De grote vraag is dan ook of zij een multiplayer hebben neergezet die eer doet aan de franchise.

Eigenlijk kunnen we hier kort over zijn. De multiplayer haalt het niet bij de kwaliteit van de verhaalmodus. Is dit erg? Nou, eigenlijk niet. Je moet allereerst natuurlijk niet vergeten dat de singleplayer ongekend sterk is en de game juist zo goed tot z'n recht komt door de sfeer en het verhaal, twee elementen die je niet zomaar overzet naar online spelmodi. Daar komt nog eens bij dat de multiplayer wel ontzettend leuk is om te spelen. Vreemd is dit niet, aangezien Digital Extremes met de Unreal Tournament-serie wel heeft aangetoond dat ze weten wat ze doen.

Qua spelmodi is het allemaal niet zo verra end. Je kunt als einzelgänger knallen, in teamverband aan de slag gaan in een variant op capture the flag proberen zo lang mogelijk te overleven in de survival-modus. Wat unieker zijn de twee spelmodi waarbij er één Little Sister in de omgeving is en je moet proberen haar zo lang mogelijk bij je te houden. Heb je haar onder je hoede, dan krijg je natuurlijk iedereen achter je aan. Zo ontstaat er een hectisch kat-en-mui pel. Maar hoe je het ook wendt of keert, het zijn eigenlijk niet meer dan opgesmukte varianten op bekende online spelmodi.

Sleutel

Toch maakt dit het niet minder intere ant. Het is en blijft Bioshock en de kenmerkende elementen zijn ook in de multiplayer van de partij. Je kunt je bijvoorbeeld uitleven met de vele Plasmids, de magische krachten die de gameplay zo intere ant maken. Ook zijn er her en der machines te vinden die je kunt hacken, kun je foto's maken van gedode vijanden om ze te bestuderen en bouw je je personage langzaam uit naarmate je langer speelt. Dit laatste zorgt ervoor dat de multiplayer van Bioshock 2 een stuk langer blijft boeien. Je speelt geregeld nieuwe Plasmids, wapens en acce oires vrij, waardoor je steeds weer aan je personage sleutelt en zo je eigen speelstijl kunt vormen.

Er is nóg een leuke twist. In vrijwel alle spelmodi verschijnt er ergens in de omgeving namelijk af en toe een Big Daddy-pak. Wie het eerste bij dit pak is, trekt dit aan en kan z'n slag slaan als krachtige duiker. Aangezien je als Big Daddy een stuk sterker bent dan de rest, kan dit ervoor zorgen dat je soms vanuit een kansloze positie toch nog de nodige punten op je naam kunt zetten. Het voelt op geen enkel moment als iets oneerlijks. Als je een potje van een kwartier speelt, dan wordt er maar drie of vier keer zo'n pak ergens geplaatst.

Plezier

De combinatie van traditionele spelmodi en de typische Bioshock-kenmerken zorgen voor een goede multiplayer-modus, die door het levelsysteem ook op de langere termijn intere ant blijft. Maar zoals gezegd redt de multiplayer het toch net niet bij de verhaalmodus. Aan de ene kant komt dit natuurlijk omdat de verhaalmodus zo ontzettend goed in elkaar steekt en de game hier ook op gebouwd is. De lay-out van de besturing is bijvoorbeeld net iets te complex voor de snelle multiplayeractie en het leveldesign is niet meer dan aardig. Gelukkig doen dit soort puntjes nauwelijks iets af aan het daadwerkelijke plezier.

De technische foutjes doen dat wel. Het duurt bijvoorbeeld best lang voordat je genoeg mensen gevonden hebt voor een potje en ook tijdens het spelen zelf loopt het soms niet vloeiend. Ook is het voorgekomen dat we bij aanvang van een potje pal achter een andere speler startten, waardoor we diegene makkelijk konden ombrengen. Nog vervelender: tot tweemaal toe kwamen we tijdens een se ie niet meer tot leven nadat we gedood waren, terwijl dit wel zou moeten. Hoe dit komt, is niet helemaal duidelijk, maar het is wel vrij vervelend.

Al met al is de multiplayer een leuke toevoeging. Helemaal foutloos is het niet, maar dan nog is het zeker de moeite waard om hier wat tijd in te steken als je de verhaalmodus uitgespeeld hebt. Vooral de Plasmids, het levelsysteem en het Big Daddy-pak zorgen ervoor dat ook de multiplayer van Bioshock 2 lastig te vergelijken is met genregenoten. Wil je dus eens iets anders, dan is dit mi chien wel je ding.

Voor de bespreking van de singleplayer, lees je dit artikel

Dat de verhaalmodus van Bioshock 2 zo enorm spectaculair en meeslepend is, weet je ondertu en wel. Maar hoe zit het nu eigenlijk met de multiplayer? Deze component zat niet in het origineel en is niet ontwikkeld door een van de studio's van 2K Games zelf, maar uitbesteed het Canadese Digital Extremes. De grote vraag is dan ook of zij een multiplayer hebben neergezet die eer doet aan de franchise.

Eigenlijk kunnen we hier kort over zijn. De multiplayer haalt het niet bij de kwaliteit van de verhaalmodus. Is dit erg? Nou, eigenlijk niet. Je moet allereerst natuurlijk niet vergeten dat de singleplayer ongekend sterk is en de game juist zo goed tot z'n recht komt door de sfeer en het verhaal, twee elementen die je niet zomaar overzet naar online spelmodi. Daar komt nog eens bij dat de multiplayer wel ontzettend leuk is om te spelen. Vreemd is dit niet, aangezien Digital Extremes met de Unreal Tournament-serie wel heeft aangetoond dat ze weten wat ze doen.

Qua spelmodi is het allemaal niet zo verra end. Je kunt als einzelgänger knallen, in teamverband aan de slag gaan in een variant op capture the flag proberen zo lang mogelijk te overleven in de survival-modus. Wat unieker zijn de twee spelmodi waarbij er één Little Sister in de omgeving is en je moet proberen haar zo lang mogelijk bij je te houden. Heb je haar onder je hoede, dan krijg je natuurlijk iedereen achter je aan. Zo ontstaat er een hectisch kat-en-mui pel. Maar hoe je het ook wendt of keert, het zijn eigenlijk niet meer dan opgesmukte varianten op bekende online spelmodi.

Sleutel

Toch maakt dit het niet minder intere ant. Het is en blijft Bioshock en de kenmerkende elementen zijn ook in de multiplayer van de partij. Je kunt je bijvoorbeeld uitleven met de vele Plasmids, de magische krachten die de gameplay zo intere ant maken. Ook zijn er her en der machines te vinden die je kunt hacken, kun je foto's maken van gedode vijanden om ze te bestuderen en bouw je je personage langzaam uit naarmate je langer speelt. Dit laatste zorgt ervoor dat de multiplayer van Bioshock 2 een stuk langer blijft boeien. Je speelt geregeld nieuwe Plasmids, wapens en acce oires vrij, waardoor je steeds weer aan je personage sleutelt en zo je eigen speelstijl kunt vormen.

Er is nóg een leuke twist. In vrijwel alle spelmodi verschijnt er ergens in de omgeving namelijk af en toe een Big Daddy-pak. Wie het eerste bij dit pak is, trekt dit aan en kan z'n slag slaan als krachtige duiker. Aangezien je als Big Daddy een stuk sterker bent dan de rest, kan dit ervoor zorgen dat je soms vanuit een kansloze positie toch nog de nodige punten op je naam kunt zetten. Het voelt op geen enkel moment als iets oneerlijks. Als je een potje van een kwartier speelt, dan wordt er maar drie of vier keer zo'n pak ergens geplaatst.

Plezier

De combinatie van traditionele spelmodi en de typische Bioshock-kenmerken zorgen voor een goede multiplayer-modus, die door het levelsysteem ook op de langere termijn intere ant blijft. Maar zoals gezegd redt de multiplayer het toch net niet bij de verhaalmodus. Aan de ene kant komt dit natuurlijk omdat de verhaalmodus zo ontzettend goed in elkaar steekt en de game hier ook op gebouwd is. De lay-out van de besturing is bijvoorbeeld net iets te complex voor de snelle multiplayeractie en het leveldesign is niet meer dan aardig. Gelukkig doen dit soort puntjes nauwelijks iets af aan het daadwerkelijke plezier.

De technische foutjes doen dat wel. Het duurt bijvoorbeeld best lang voordat je genoeg mensen gevonden hebt voor een potje en ook tijdens het spelen zelf loopt het soms niet vloeiend. Ook is het voorgekomen dat we bij aanvang van een potje pal achter een andere speler startten, waardoor we diegene makkelijk konden ombrengen. Nog vervelender: tot tweemaal toe kwamen we tijdens een se ie niet meer tot leven nadat we gedood waren, terwijl dit wel zou moeten. Hoe dit komt, is niet helemaal duidelijk, maar het is wel vrij vervelend.

Al met al is de multiplayer een leuke toevoeging. Helemaal foutloos is het niet, maar dan nog is het zeker de moeite waard om hier wat tijd in te steken als je de verhaalmodus uitgespeeld hebt. Vooral de Plasmids, het levelsysteem en het Big Daddy-pak zorgen ervoor dat ook de multiplayer van Bioshock 2 lastig te vergelijken is met genregenoten. Wil je dus eens iets anders, dan is dit mi chien wel je ding.

Voor de bespreking van de singleplayer, lees je dit artikel


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou