Hoe te beginnen bij een recensie van een spel dat in 2003 al in de winkels lag? Bij de vernieuwingen, dunkt ons. Beyond Good and Evil is nu in HD, heeft achievements en trophies, valt digitaal te downloaden en geeft toegang tot een demo van het tweede deel. Oké, dat laatste is gelogen, maar de rest is helemaal waar. Het spel zag er in zijn tijd al bijzonder sfeervol uit en daar is eigenlijk weinig aan veranderd. Het oogt een stuk strakker en alles draait netjes op een resolutie van 720p. Verwacht alleen geen grafische make-over. Uiteindelijk is het toch vooral de manier waarop de wereld van Hillian tot leven is gebracht die het tot een prettig aanzicht maakt. Heb je het spel oorspronkelijk op de Nintendo Gamecube gespeeld, dan kunnen we je verblijden met het feit dat de HD-versie gewoon in het Engels te spelen is. Wel moet je daarvoor binnen de Xbox 360-instellingen de regio op United Kingdom zetten.
Propaganda
Hillys is goed. Hillys is fantastisch. Hillys is beter dan het ooit geweest is. Boven alles: Hillys is veilig. Buitenaardse wezens? Daar heeft Hillys maar één boodschap aan: de Alpha Sections. Het politiekorps van de planeet staat 24 uur per dag, 7 dagen per week, 52 weken per jaar, 40 jaar per dienstverband klaar om de buitenaardse bedreiging in de kiem te smoren. Geloof je het niet? Let dan vooral op de cameraploeg die bij ieder incident aanwezig is om verslag te doen van de goede afloop. Het moet heerlijk zijn om in een wereld te leven met zo’n duidelijk onderscheid tu en goed en kwaad. Hillys is goed. DomZ (de aliens) zijn slecht. Als iedereen het zegt, dan moet het wel waar zijn. Maar wat als de waarheid nu verder gaat dan goed en kwaad (!)? Wat als blijkt dat de regering een nogal ruime definitie van veiligheid hanteert? Wat doe je als de realiteit waarin je leeft op lo e schroeven komt te staan?
We spoelen even vijf minuten terug, terug naar het moment waarop wij nog in het spelmenu zitten en hoofdrolspeelster Jade nog een relatief rustig bestaan leidt. Het leven in Hillys gaat haar eigenlijk best goed af: ze heeft een bescheiden optrekje, woont samen met haar beste vriend en oom Pey’j, en heeft de zorg op zich genomen over een bonte verzameling weesdiertjes. Veel geld is er niet, maar er is net genoeg om mee rond te komen. Het belangrijkste is dat iedereen gezond is en niemand in handen valt van de DomZ. Daar zorgt het energieschild om haar huis voor, en anders wel de Alpha Sections. Je voelt ‘m al in de lucht hangen: zodra we de besturing over Jade krijgen, gaat alles mis. Het schild laat het door een onbetaalde energierekening afweten en de Alpha Sections zijn nergens te bekennen. De DomZ slaan hun slag en sleuren Jade meters diep de grond in. Pey'j weet haar nog te redden, maar daarna is het definitief gedaan met de rust.
Context boven inhoud
Hillys oogt relatief vredig, maar gaat in werkelijkheid gebukt onder corruptie. Het plot van Beyond Good & Evil HD snijdt daarom onderwerpen aan als mensenhandel en dictatoriale onderdrukking. Dat zulke zware onderwerpen niet volkomen misplaatst aanvoelen in de verder zo kleurrijke spelwereld, dankt het spel aan zijn geweldige sfeer. De planeet Hillys leeft, en biedt meer dan alleen zijn eigen flora en fauna. Er is een politiek stelsel, een werkende economie en een functionele infrastructuur. Het zijn zaken die op zichzelf niets bijdragen aan de gameplay, maar samen de context vormen die een avontuur als dit nodig heeft. Hoe verder het verhaal zich ontwikkelt, hoe dieper de consequenties doordringen tot het alledaagse leven op Hillys. Met ieder stukje informatie dat Jade blootlegt, krijgt ook de wereld meer te weten over wat er daadwerkelijk speelt. En daarmee krijgen haar acties, die voor ons lang niet altijd even boeiend zijn, toch net dat beetje meer impact.
We hebben het zojuist al even genoemd, maar het verdient helaas een tweede vermelding: de gameplay is niet bijzonder. Het is vooral heel toegankelijk. Nooit zullen er gekke dingen van je gevraagd worden, zaken die het uiterste van je verlangen. In plaats daarvan krijg je een perfect gedoseerde mix van verschillende spelelementen. Het is racen naar je volgende bestemming, daar een goed beveiligd complex infiltreren en tot slot de eindbaas met een stok neermeppen. Omdat zowel het vechten, sluipen als racen zich met een bescheiden aantal knoppen laten bedienen, blijft ook de bijbehorende gameplay behapbaar. Mi chien een beetje voorgekauwd zelfs, zodat er niemand is die zich erin verslikt.
Atmosfeer
We kunnen dit bescheiden relaas nu vervolgen door te stellen dat een game zonder geweldige gameplay gedoemd is tot middelmatigheid. Maar dat gaat niet gebeuren. Het zou Beyond Good & Evil HD ernstig tekort doen. Waar het spel in uitblinkt, en wat de ietwat ondergeschikte gameplay doet vergeten, is dat alles perfect in zijn geschetste wereld past. Wat je ook aan het doen bent, het maakt deel uit van een groter geheel en dient dus nooit ter opvulling. En is dat niet veel belangrijker? Uiteindelijk speelt het leuk genoeg om niet de controller weg te willen gooien, het verhaal en de sfeer nemen de rest van het spelplezier op zijn rekening.
Zouden we puur naar de gameplay kijken, dan is Beyond Good & Evil HD een te luchtig actieavontuur. Het vechten gaat niet verder dan steeds dezelfde slag afwi elen met af en toe een speciale aanval, sluipen komt in de praktijk vooral neer op bukken, en de hovercraft is toch echt een vervoersmiddel, geen racemobiel. Beyond Good & Evil HD is daarom vooral sfeer opsnuiven, sfeer die het acht jaar geleden al uitademde, maar die met de HD-remake nieuw leven in is geblazen. En het is opgaan in een fantasiewereld die tot in detail is uitgewerkt.