Battletoads is een maar net geslaagde comeback

De drie padden die in de jaren 90 nog cool, extreem en gewaagd waren zijn in deze game compleet achterhaald. De toon van deze Battletoads is daardoor ook heel anders dan zijn voorgangers. Dit zijn niet meer de stoere helden in de stijl van Teenage Mutant Ninja Turtles of Street Sharks. De Battletoads zijn een stel mafketels die opnieuw hun plek moeten zien te vinden in dit universum. Dit nieuwe deel leunt daarom veel meer op dikke knipogen en tekenfilmachtige humor.

Nergens wordt dit zo duidelijk als in de geanimeerde tussenfilmpjes. Hierin worden op een hoog tempo grappen op de speler afgevuurd. Die nieuwe, zelfbewuste toon moet je maar net leuk vinden. Hetzelfde gaat eigenlijk op voor de graphics, want het lijkt nauwelijks nog op de oude games in de franchise. Toch voelt deze nieuwe richting niet per se verkeerd aan. Battletoads slaat de plank vaak genoeg mis, maar de toewijding voor diens nieuwe stijl is lovenswaardig.

Een andere aanpak is ook nodig, want de oude Battletoads-games waren echt een product van hun tijd. Het beat ‘em up-genre is lang niet zo populair als het ooit was. Dit nieuwe deel doet een dappere poging om wat variatie aan te brengen. Speel je alleen, dan kan er op ieder moment gewisseld worden tussen Zitz (de snelle), Rash (de gebalanceerde) en Pimple (de sterke) om de cast van buitenaardse wezens in elkaar te beuken.

De animaties van deze aanvallen zijn bijzonder gedetailleerd en creatief bedacht. Met een paar simpele combo’s worden er holografische stieren, arcadekasten en allerlei groteske transformaties tevoorschijn getoverd. Het levert met name in latere levels behoorlijk chaotische gevechten op waar je je pad gemakkelijk in kunt verliezen. Zo genadeloos als vroeger is deze Battletoads niet meer dankzij het afschaffen van levens en de introductie van checkpoints, maar regelmatig het loodje leggen hoort er nog steeds bij.

Het vechtsysteem laat na een paar levels helaas duidelijk zijn gebreken zien. Het werkt, maar zelfs met de introductie van dashes en een lange paddentong om vijanden te pakken blijft het allemaal vrij simpel. Battletoads komt ermee weg door tussen heel veel andere speelstijlen te wisselen. Zo verandert het spel voor een paar levels in een 2D-platformer, een shoot ‘em up en een verzameling Mario Party-achtige minigames. Ook de levels op speederbikes, waarin allerlei obstakels op de je afkomen, mogen natuurlijk niet ontbreken. Het is knap hoe Battletoads met ieder nieuw level net even iets anders doet.

De afwisseling is groot, maar tegelijkertijd wordt het nergens echt complex. Sommige gedeeltes gaan bovendien veel te lang door. Zo zijn de stukken op zwevende motoren veel te langdradig en blijven de shoot ‘em up-gedeeltes ook maar doorgaan. Battletoads voelt behoorlijk uitgerekt, maar is tegelijkertijd ook aan de korte kant. Binnen vier uur bereik je de credits wel. Dat is natuurlijk geheel in de stijl van de games van toen, maar op wat hogere moeilijkheidsgraden en wat collectibles na is er weinig reden om het allemaal nog een keer te doen.

Het spel nogmaals met één of twee extra spelers doorlopen ligt na de eerste keer uitspelen voor de hand. Battletoads heeft echter geen online co-op. Samen spelen kan alleen met z’n allen op de bank. Een gemiste kans, want de tevens dit jaar verschenen beat ‘em up Streets of Rage 4 kan wél online met een partner gespeeld worden. Battletoads heeft meerdere levels waarin razendsnelle reflexen nodig zijn. Lag of ook maar een beetje stotterende netcode zouden daarvoor natuurlijk fataal zijn. Anno 2020 voelt dat alleen niet als zo’n geweldig excuus meer.

Battletoads is nu beschikbaar voor pc en Xbox One. De game is ook verkrijgbaar via Xbox Game Pass op pc en Xbox One.

Laatste reviews op Gamer.nl: