Het is alweer bijna twee jaar geleden dat ik in contact kwam met Codename Eagle. Op een verloren, regenachtige woensdag slenterde ik naar de lokale bibliotheek om daar eens rond te neuzen in de aanwezige CD-Roms. Mijn oog viel op een logo met een soort adelaar en de tekst Codename Eagle. Op de achterkant stond de tekst "It was a time for heroes..." en dat sprak mij als held op sokken zeker aan. Ik huurde het spel dan ook en kon een week genieten van de wereld die Digital Illusions gemaakt had. Na zeven dagen bracht ik het spel weer terug om het daarna voor een lange tijd te vergeten. Tot ik het spel weer zag opduiken op een LANparty, waar we de grootste lol hadden met de grappige stunts, actievolle momenten en de spannende levels. Thuisgekomen kon ik mij niet bedwingen en wilde dit spel online gaan spelen, maar wat bleek, Codename Eagle had een zeer kleine, doch hechte gemeenschap en het spel had zelf ook de nodige problemen om online te kunnen draaien. Toch heb ik veel plezier beleefd aan de erg korte tijd dat ik CE speelde, maar zoals aan alle goede dingen komt er eens een eind.

Dit was zo te zien iets met vier wielen

Weer viel er een stilte, tot bekend werd dat Digital Illusions, wat velen ook kennen als DICE, bezig was met een soort opvolger. Het spel zou Battlefield 1942 gaan heten en zou een soort Codename Eagle in Tweede Wereldoorlog setting worden. Werd Codename Eagle echter omgeven door stilte, zowel voor als na de release, rond Battlefield werd een echte hype gecreerd. Een onvoorziene gebeurtenis, want het spel was voor EA nog altijd een ondergeschoven kindje. Na maanden van screenshots, schitterende filmpjes en een knallende multiplayer demo was het eindelijk zover, de release van de volledige versie.

"Houston, we've got a problem"