De turn-based game wordt omschreven als makkelijk te spelen, maar moeilijk onder te knie te krijgen. En dat klopt ook wel. Wie begint, doet er goed aan de tutorial even te doorlopen, om de basis te leren. Zo kan niet elke unit per beurt gebruikt worden en is het van belang om je bevoorradingswegen open te houden. Ook speelt de omgeving een rol, zoals bebo ing, bruggen en andere obstakels, of juist plaatsen om je te verbergen. Je kiest of je met de Duitsers speelt of de geallieerden, en het leger van de tegenstander reageert zoals de echte generaals dat in de Ardennen deden. Zo zal de Engelse generaal Montgomery meer afwachten dan de Amerikaan Patton, terwijl aan Duitse kant Dietrich meer risico’s neemt dan Von Rundstedt.
Gameplay belangrijker dan graphics
Wie een game als Company of Heroes gewend is, zal toch even moeten wennen aan de mooie, maar bescheiden graphics. Battle of the Bulge kwam eerder uit op iOS en op visueel vlak is er geen enorme verbetering in de pc- of Mac-versie. De units zijn een soort logo’s waar je op klikt; inzoomen om te zien hoe jouw strijdkrachten het er vanaf brengen is er niet bij. De gevechten worden voorafgegaan door een voorspelling, waarna je met een klik op de knop de strijd aftrapt. Je ziet welke unit hoeveel keer wordt geraakt. Het gevecht eindigt of onbeslist, of met de vernietiging van één van de units, of de tegenstander besluit terug te trekken. De winnaar kan vervolgens zijn weg vervolgen op de map.
Ook al zijn er grafisch mooiere games te vinden, voor de prijs krijg je waar voor je geld. De gameplay is namelijk dik in orde bij Battle of the Bulge. Je wordt in het spel gezogen zoals dat gebeurt in een spannende schaakwedstrijd. Aangezien je per beurt maar enkele acties onderneemt, denk je na over je strategie. Elke unit is belangrijk, een verkeerde keuze wordt afgestraft. Zodra je je beurt beëindigt, komt de tegenstander in actie. Je beurt voorbij laten gaan zonder iets te doen kan ook, waardoor je de strategie van de tegenstander beter kunt lezen. Maar let op, wie te lang wacht verliest, aangezien je je doelstellingen op tijd moet behalen. Je krijgt al snel door dat vooruit plannen belangrijk is en voor je het weet ben je twee uur verder. Omdat je met verschillende partijen de strijd kunt herbeleven, is de levensduur van Battle of the Bulge ook aangenaam lang. Wie er dan nog geen genoeg van heeft, speelt online verder.
Hittepetit
De makers van Battle of the Bulge hebben de geschiedenisboeken goed gelezen, maar toch gaat het ergens mis. In de ‘daily briefing’, die je als speler krijgt, klinkt muziek op de achtergrond, die je in de sfeer van de Tweede Wereldoorlog moet brengen. Waarschijnlijk dachten de makers je nog meer in de game te trekken door oud-Duitse liederen te laten klinken. Alleen horen we hier geen Duitser, maar de Nederlandse zanger George Hofmann, die vanaf de jaren twintig tot de oorlog met zijn vrouw optrad als ‘Duo Hofmann‘. Zo luister je bij het doornemen van de mi ie naar ‘Hittepetit’ en ‘Als je huilt ben je een stakker’. Geen grote ramp, maar slordig is het wel.
De historische mi er doet weinig af aan de kracht van Battle of the Bulge. Het spel draait om de gameplay en strategisch denken. Geweldige visuele effecten hoef je niet te verwachten, wel zet je je hoofd aan het werk door oplo ingsgericht de tegenstander te verra en. Omdat er meer voor nodig is dan al je tanks verzamelen en op de tegenstander afsturen, geeft de strijd winnen in Battle of the Bulge het belangrijkste wat je van een strategiegame kan verwachten: voldoening.
Gamer.nl heeft de Steam-versie van Battle of the Bulge getest. De game is ook verkrijgbaar voor iOS.
Door Stijn Keuris