Balls of Fury (Wii) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Al sinds jaar en dag staan sportspellen en filmgames bovenaan in de verkooplijsten. Vreemd is het dan ook niet dat ontwikkelaar Black Lantern Studios deze twee genre's met elkaar gecombineerd heeft in Balls of Fury en het spel uitgerekend voor de meest verkopende spelcomputer uitbrengt, ook nog eens voor een gereduceerde prijs. Desondanks bleef de vraag ronddwalen of het wel zo slim is geweest om een van de beroerdste films van het afgelopen jaar als basis te gebruiken voor dit spel. Een film over het vrij onpopulaire tafeltennis nota bene.

In Balls of Fury kruip je in de huid van voormalig tafeltenniskampioen Randy Daytona. Hij is ingehuurd door de FBI om een criminele organisatie te ontrafelen. Om met de zware jongens van de club in aanraking te komen, dient Randy mee te doen aan een geheim en gevaarlijk tafeltennistoernooi, waar ook de moordenaar van zijn vader, topcrimineel Feng, aan meedoet. Het verhaal is overduidelijk een persiflage op Bruce Lee's Enter the Dragon, maar is tergend saai en bevat daarnaast geen greintje humor. De gebeurteni en worden verteld aan de hand van stilstaande beelden met samenvattende teksten. Dit zorgt ervoor dat de snelheid uit de game wordt gehaald en het verhaal al helemaal niet tot zijn recht komt.

Echter, een sportspel kan zich  gemakkelijk een ongeïnspireerd en slecht uitgevoerd verhaal permitteren, mits de gameplay maar goed in elkaar steekt. Dit is echter niet het geval. Balls of Fury speelt als een derderangs Flash-game uit de beginperiode van het internet. Ondanks dat het spel gebruik maakt van de redelijk nauwkeurige beweging ensor van de Wii, heb je nooit het gevoel dat je ook maar enige controle over je slagen hebt. Je dient namelijk te zwiepen met je controller op het moment dat je tegenstander de bal slaat, wat zeer onnatuurlijk aanvoelt. En ongeacht of je nu horizontale, verticale of diagonale bewegingen maakt, de bal leidt een totaal eigen leven en vliegt nooit naar de gewenste plek. Zelfs de speciale slagen, die je kunt uitvoeren wanneer je met een ietwat langere rally bezig bent, voegen nauwelijks iets toe. Er zijn slechts een handjevol van deze slagen beschikbaar en aangezien deze vrij makkelijk te retourneren zijn, hebben ze alleen een visuele waarde.

Audiovisueel is Balls of Fury mi chien wel het zwakste spel uit het hele a ortiment van de Wii. De omgevingen en de personages zijn zeer ongedetailleerd en komen erg flets over. Zelfs een generatie of twee geleden had de game totaal geen indruk gemaakt. De inmiddels verafschuwde kartels zijn dan ook in overvloed aanwezig. Ook de soundtrack, die welgeteld drie monotone deuntjes bevat, is belabberd. Het overige geluid is wellicht nóg slechter. De stemmen, zover die aanwezig zijn, kraken en haperen aan alle kanten, het omgevingsgeluid schittert vooral door afwezigheid en de overige geluidseffecten klinken erg gedateerd.

Om de spelduur een beetje te rekken, zijn een tiental trofeeën te verdienen. Om zo'n trofee te krijgen, dien je een bepaalde opdracht te voltooien. Zo zul je bijvoorbeeld vijftien wedstrijden achter elkaar moeten winnen of het spel tien uur moeten spelen. Iemand die al deze opdrachten weet te voltooien zonder zijn televisie en Wii van ergernis uit het raam te smijten, verdient een Oscar voor geduld, beheersing en smakeloosheid.  Ook zijn een aantal nieuwe personages vrij te spelen. Echter, aangezien alle karakters precies hetzelfde spelen, is dit nauwelijks van toegevoegde waarde.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou