Met BAJA: Edge of Control gaat THQ de strijd aan met andere offroad racers zoals Pure en Motorstorm. THQ's offroad racemonster leunt echter minder op arcade-actie dan zijn directe concurrenten, maar valt ook niet echt onder de noemer 'driving simulator'. Wat over blijft is een mix van beide genres, die hier en daar wat steken laat vallen. BAJA heeft niet zoveel media-aandacht gekregen als de eerdergenoemde racegames en wellicht is de racer bij veel gamers onder de radar doorgevlogen. Onterecht, want BAJA is een alleraardigste racegame.De subtitel zegt eigenlijk al heel veel: het uiterste randje van de besturing. De besturing is niet zo makkelijk onder de knie te krijgen en frustreert tijdens de eerste paar races soms tot op het bot. Dit is meteen ook een heikel punt van BAJA. Vanwege het hobbelige wegdek is het echt een kunst om je voertuig in een rechte lijn over het terrein te bewegen. Gelukkig krijg je na verloop van tijd de besturing onder de knie, zodat je de initiële frustratie na een uurtje waarschijnlijk wel vergeten bent. Het spel kent dus een redelijk steile leercurve, maar wie doorzet zal merken dat die pittige besturing juist ook meer diepgang in het spel brengt.

De verschillende spelmodes zijn niet erg verra end, maar bieden wel aardig wat variatie voor racefanaten. Wanneer je kiest voor een van de racemodes verschijnt er eerst een introductiefilmpje waarin je tips krijgt over de besturing van je voertuig en het geselecteerde spelonderdeel. Wij begonnen echter meteen met het spelen van de carrièremode, waarbij je net als in de Gran Turismo-serie begint met een beperkt budget en de verplichting om een voertuig te kopen uit de lichtste gewichtskla e. Al snel zijn we de trotse bezitter van een gele Kever en beginnen we aan het eerste toernooi. Deze bestaat uit meerdere evenementen, waarbij je zo hoog mogelijk moet eindigen. Elk evenement bestaat op zijn beurt vaak weer uit meerdere races. Hoe hoger je finisht, hoe meer ervaringspunten en 'credits' je in je zak steekt.

De ervaringspunten zijn vereist om volgende evenementen vrij te spelen. Credits kun je enerzijds gebruiken om een voertuig uit een nieuwe gewichtskla e te kopen, waarmee je mag deelnemen aan een volgend toernooi. Anderzijds kun je de credits ook spenderen aan al gekochte voertuigen door die op allerlei fronten te verbeteren. Een nieuwe uitlaat hier, een betere luchtinlaat daar, je kent het wel. Gek genoeg hebben we speltechnisch gezien weinig gemerkt van onze aangebrachte verbeteringen. Onze Kever was na een flinke duit echt tot in de puntjes getuned en voorzien van alle denkbare upgrades, maar het winnen van races werd er niet merkbaar makkelijker door.

Nadat je een paar races wint en lekker wat ervaringspunten bij elkaar hebt gesprokkeld, krijg je een eerste sponsor. In ruil voor stickers op je voertuig beloont de sponsor je met een zak vol credits aan het eind van elke race. De hoogte van dat bedrag is afhankelijk van het aantal bestickerde auto-onderdelen dat nog aan je auto vastzit wanneer je de finishlijn pa eert. Een leuke touch waardoor je automatisch wat zuiniger omgaat met je heilige koe. Directe aanvaringen met andere voertuigen, cactu en of rotsblokken resulteren namelijk maar al te vaak in het verlies van een aantal stukken ijzer. Bijna alles kan kapot aan je auto en een rijdend wrak boet ook veel in aan topsnelheid, acceleratievermogen en wendbaarheid. Gelukkig kun je op veel circuits één keer per ronde een pitstop maken om je auto te maken. Bij de langere banen waar je niet in rondjes rijdt maar gewoon zo snel mogelijk van A naar B moet komen, kun je met een druk op de knop een helikopter oproepen. Als je opgelapt wil worden moet je naast de helikopter stoppen. 

Het fotorealistische introfilmpje van het spel staat in schril contrast met de rest van de grafische kwaliteit van BAJA. Wij speelden de PlayStation 3-versie en die was duidelijk grafisch stukken minder sterk dan de Xbox 360-versie. We zien helaas wel vaker kwaliteitsverschil bij spellen die tegelijk voor meerdere platformen ontwikkeld worden. De stukken decor en de voertuigen vertonen in de PlayStation 3-versie behoorlijk storende, in het oog springende kartelranden. Erg slordig van de ontwikkelaar. Je kunt wel erg ver in de omgeving kijken en vooral de mooie lichtinval maakt vaak indruk. Aan de ene kant laat de PlayStation 3-versie van BAJA dus veel steken vallen op grafisch vlak, voornamelijk door de storende kartelranden, terwijl het aan de andere kant momenten heeft dat het visueel imponeert. Op zo'n moment is het genieten geblazen van de mooie omgeving, de soms betoverende lichtinval en de stabiele framerate. Helaas komt het ook voor dat je jezelf afvraagt of je geen PlayStation 2-spel zit te spelen.

BAJA kent een multiplayer modus waarin je met maximaal vier spelers op één console in splitscreen kunt spelen. Online wordt het plezier naar acht medespelers getrokken, al kan het online soms wel leeg aanvoelen doordat de matchmaking kamers niet altijd even vol zijn. Zo komt het voor dat je met z'n drieën of vieren een lange race aan het rijden bent. Een paar stuurfoutjes later haal je de voorliggers vaak bijna niet meer in. Op zulke momenten kan de verveling toeslaan omdat je dan tien minuten lang het gevoel hebt dat je in je eentje aan het racen bent.

De muziek is ook niet een van de sterkste punten van het spel. In het hoofdmenu klinkt een heerlijk rustgevend muziekje met Spaanse gitaarklanken, maar helaas is het geluid tijdens het racen wat wi elvallig. Een aantal liedjes liggen lekker in het gehoor, maar weinig blijven er echt hangen. Leuke liedjes worden afgewi eld met bagger van de eerste orde. Het ene moment draagt de muziek substantieel iets bij aan de spanning tijdens het racen, terwijl nog geen vijf minuten later je geduld op de proef wordt gesteld met heel foute softmetal of een middelmatig dancenummer uit begin jaren '90. Toch jammer dat de samenstelling van de soundtrack zo ongebalanceerd is.

Na alle bovenstaande kritiek vraag je je waarschijnlijk af: “Is er dan überhaupt wel iets goed aan BAJA?” Jazeker! De kracht van het spel ligt hem in het feit dat het spel je veel voldoening schenkt. Hoewel het spel op veel vlakken steken laat vallen, geeft de som der delen je toch gewoon een goed gevoel. Wanneer je een beetje gewend bent aan de besturing, heb je echt het gevoel dat je offroad aan het scheuren bent. Het geeft enorm veel voldoening wanneer je voelt dat je na veel oefenen je voertuig in de vingers hebt en heelhuids de hinderni en, heuveltjes en bochten bedwingt die voor je opdoemen. Je rijdt regelmatig in omgevingen die ontzettend uitgestrekt en groots zijn en waarbij je best geïmponeerd wordt door de grote hoogteverschillen. De ervaring an sich blijft door je hoofd spoken en regelmatig denk je daarom: kom, laat ik nog even een paar rondjes BAJA doen.