De release van Grand Theft Auto IV zorgt zelfs weken na dato voor een behoorlijke nasleep in de wereld van de videospellen. Zo zijn er afgelopen periode nauwelijks nieuwe games op de markt gebracht, laat staan titels van enige noemenswaardigheid. Niet geheel onlogisch. Als ontwikkelaar wil je immers niet dat jouw product moet concurreren met een fenomeen als GTA. Toch was het een behoorlijke verademing dat het vervolg op het succesvolle A ault Heroes tijdens deze gameloze periode voor de nodige uurtjes spelplezier heeft weten te zorgen.
A ault Heroes 2 kenmerkt zich door een typisch arcadeachtig spelprincipe: het is een rasechte top-down shooter die makkelijk op te pakken is en weinig ingewikkelde knoppencombinaties vereist. Zoals gebruikelijk in het genre, stelt het verhaal nauwelijks iets voor. Het komt er in wezen op neer dat je in de huid kruipt van een naamloze held, die lid is van een lugubere organisatie, en je een overdosis aan ruimtewezens om zeep dient te helpen. Dit doe je, hoe kan het ook anders, door in een handjevol zones als een razende te knallen op alles wat beweegt. Letterlijk.
Ondanks dat het concept oersimpel oogt en door de jaren heen talloze malen is uitgemolken, is het spel van ontwikkelaar Wanako Studios zonder enige twijfel een meer dan welkome toevoeging aan het Xbox Live Arcade-a ortiment. Dit komt vooral door de enorme aantrekkingskracht en verslavingsfactor van A ault Heroes. Steeds weer neem je voor het spel een tiental minuutjes op te pakken, maar ben je voor je het in de gaten hebt weer enkele uren verder. Zelfs nadat je het spel uitgespeeld hebt, wat om en nabij de vijf uur duurt, blijft het leuk om er zo nu en dan weer eens lekker op los te knallen. Ook de mogelijkheid om de gehele campagne coöperatief te spelen draagt behoorlijk bij aan de plezierfactor van dit futuristische schietspel.
Alhoewel A ault Heroes 2 over het algemeen al een heerlijk knalfestijn is, biedt de overvloed aan aspirant kamikazepiloten ongetwijfeld nóg meer plezier. Deze ventjes, die stuk voor stuk gehuld zijn in een trainingspakje van communistisch rood, komen werkelijk overal vandaan en doen er alles aan om zich in jouw buurt te laten ontploffen. Nu eens proberen ze zich vanaf een brug op je te werpen, dan weer scheuren ze met een futuristische sportwagen in je richting om je uiteindelijk van het leven te kunnen beroven. En steeds opnieuw maken ze een gekscherend geluidje dat hun aanwezigheid verraadt.
Gelukkig zijn er talloze manieren om deze doorgedraaide zelfmoordterroristen uit de weg te ruimen. Je kunt namelijk aan de slag met een relatief groot scala aan vernietigende voertuigen. Zo kruip je het ene moment in de cockpit van een helikopter, terwijl je even later plaatsneemt in een reusachtige tank. Doordat elk voertuig een aantal karakteristieke eigenschappen kent, dient er regelmatig op een zeer afwijkende wijze gespeeld te worden. Zodoende wordt er ook een lichtelijk strategisch tintje toegevoegd en is het geheel een stuk afwi elender dan je in eerste instantie zou vermoeden. Mocht je voertuig overigens vernietigd worden, dan kun je nog altijd te voet de nodige kogels lozen. Mede door de simpele besturing werkt dit zeer doeltreffend. Bovendien zorgt het ervoor dat het spel behoorlijk wat meer variatie kent dan de doorsnee top-down shooter.
Ondanks dat het wel snor zit met de spelduur zijn er ook nog een behoorlijk aantal optionele levels toegevoegd. Zo zijn er gedurende het spel een tiental ondergrondse gebieden te vinden, die je echter ook zo voorbij had kunnen lopen. In deze gebieden ben je continu ontdaan van je voertuig en staat de camera ietwat dichter op de gevechten, waardoor het geheel een stuk actievoller oogt. Ook zijn er een aantal afwijkende mi ies toegevoegd die feitelijk nog het beste vergelijkbaar zijn met de driedimensionale spaceshooter Star Fox. Helaas is dit spelelementen te beperkt aanwezig om daadwerkelijk van een toegevoegde waarde te spreken.
A ault Heroes 2 kent wezenlijk maar twee noemenswaardige manco's. Ten eerste zijn de soundtrack en de geluidseffecten bij vlagen van een bedenkelijk niveau. Meer dan eens klinken achtergrondmuziek, ontploffingen en kreten van monsterachtige wezens schel en onnatuurlijk. Daarnaast kan vastgesteld worden dat het spel relatief eenvoudig te volbrengen is. De hogere moeilijkheidsgraden schroeven het niveau van de kunstmatige intelligentie weliswaar behoorlijk op, zo uitdagend als de gemiddelde titel uit dit excentrieke genre wordt het nergens.