In de game speel je als Nikolai Orelev, een wat oudere familieman die klaar is met de assassins en het onstuimige Rusland van 1918. Voordat hij met zijn gezin kan emigreren, moet hij eerst nog een laatste missie uitvoeren. Tijdens de zoektocht naar een artefact loopt uiteraard alles uit de hand en volgt een overlevingsstrijd tot het eind.

Nikolai speelt iets anders dan de hoofdpersonages uit Assassin’s Creed Chronicles: China en India. Dit pakt zowel goed als slecht uit. Allereerst is het gebruik van zijn geweer een welkome toevoeging. Het wapen neemt niet direct de overhand, omdat Nikolai in totaal maar drie kogels kan afvuren voordat hij weer nieuwe munitie moet zoeken. Daarnaast kan hij in veel gebieden niet schieten door de aanwezigheid van gas of omdat hij anders snel ontdekt wordt. Ook Nikolais gadget voor elektrische schokjes werkt prima. Hiermee kun je lichten uitschakelen, stopcontacten onder stroom zetten en soms een vijand in een plas water de schok van zijn leven bezorgen.

Voor een sterke assassin is het alleen heel vreemd dat Nikolai niet kan vechten. Van een afstandje iemand neerschieten gaat prima. Iemand stilletjes van het leven beroven is ook geen probleem. Maar als Nikolai gespot wordt en het op vechten aankomt, is hij niets waard. Jammer, want hierdoor zit je nu vast aan één speelstijl. Daarnaast is het raar om een vijand tientallen keren neer te steken zonder dat hij dood gaat, terwijl Nikolai niet eens één klap met een stok kan overleven.

Dat de makers niet volledig op deze nieuwe assassin vertrouwen, blijkt wel uit het feit dat er snel een tweede personage geïntroduceerd wordt, die exact hetzelfde speelt als de hoofdpersonages in de vorige twee games. In de review van ACC: India lieten we al weten dat de game wel heel erg als ACC: China voelt en dat is in ACC: Russia dus nauwelijks anders. Wel leuk zijn de korte stukjes waarin de twee assassins samenwerken. Nikolai die met een sniperrifle vanaf een afstandje vijanden neerschiet, terwijl de ander rondrent, klimt en sluipt. Je bestuurt ze beurtelings, waardoor een soort symbiose ontstaat tussen deze twee personages en speelstijlen. 

Om daarnaast wat extra spanning aan de formule toe te voegen is de game moeilijker gemaakt. Zo worden er regelmatig zoeklichten en timers gebruikt. Word je gespot, dan ben je af. Ben je te laat, dan ben je af. Zeker in de parkourstukjes, die ook dit keer weer van de partij zijn, is dit op een hinderlijke manier aanwezig. Het resultaat is een enorm frustrerende game waarin je telkens opnieuw moet beginnen als je een sprong net een microseconde verkeerd timet. De extra moeilijkheid in India werkte al niet helemaal lekker en in Assassin’s Creed Chronicles: Russia wordt nog meer duidelijk dat deze serie niet gemaakt is voor deze precisie.

Wel is het leuk dat deze Assassin’s Creed redelijk modern is. Er rijden trucks rond en je gebruikt telefoons om vijanden af te leiden. Het zwart/wit/rood-kleurenpalet is daarnaast ook mooi om te zien. Toch is het vooral effectieve aankleding zonder dat het iets substantieels toevoegt.

Assassin’s Creed Chronicles: Russia is voor 9,99 euro te downloaden voor pc, PlayStation 4, Xbox One en PlayStation Vita.