Hoewel Amplitude bij veel gamers hoog aangeschreven staat, was de Kickstarter voor een nieuw deel geen gigantisch succes. De deadline voor de financiering van de game werd op het nippertje gehaald. Het verklaart enigszins waarom deze nieuwe Amplitude niet helemaal voelt als het overtreffende vervolg dat het had moeten zijn.
One-man band
Dat wil niet zeggen dat deze nieuwe Amplitude geen leuke game is. De kern is onveranderd gebleven, maar nog steeds uitdagend genoeg om in 2016 stand te houden. In de game bestuur je een futuristisch schip dat zich afwi elend tu en verschillende banen door beweegt om alle elementen van een nummer zo goed mogelijk te laten klinken.
Iedere baan representeert een specifiek onderdeel van een muziekstuk. Groen stelt bijvoorbeeld de vocalen voor, paars de drums, geel de synthesizer en blauw de gitaar. Door constant alle noten te raken in de banen, op de juiste momenten te wi elen en door steeds een nieuwe baan te bespelen blijft je schip vliegen en wordt je score hoger.
Zo lang mogelijk achter elkaar foutloos spelen en steeds op het juiste moment wi elen van baan wordt een stukje makkelijker gemaakt met behulp van power-ups. Met één druk op de knop vertragen die de tijd zodat elkaar rap opvolgende noten beter te raken zijn, vegen ze complete banen in één keer schoon of verdubbelen ze tijdelijk alle punten. Die laatste power-up komt vooral goed van pas in de campaign, waarin hoge scores ingeruild kunnen worden voor extra nummers.
Teleurstellende soundtrack
De uit vijftien nummers bestaande hoofdmodus legt helaas wel de grootste tekortkoming van Amplitude bloot. De soundtrack van deze muziekgame is met vrijwel alleen maar matige elektronische nummers nauwelijks memorabel. De enkele uitschieters zijn te vinden in Quick Play en bestaan vrijwel allemaal uit liedjes die al in eerdere games van Harmonix zaten of afkomstig zijn uit de bekendere indies zoals Skullgirls en Crypt of the Necrodancer.
Die laatste categorie nummers valt in positieve zin op, gezien die lichting niet alleen EDM-nummers betreft waarin het aan prettige en consistente ritmes ontbreekt. De veelzijdigheid van Amplitude’s gameplay komt veel beter tot zijn recht wanneer je van banen wi elt en ineens het gedeelte van de trompet bespeelt of een heel koor aan het zingen krijgt.
Dat de soundtrack niet zo ijzersterk is als-ie had kunnen zijn is jammer. Dat er ook geen verdere plannen zijn om de game verder met downloadable content te ondersteunen is veelzeggend. Beter dan dit gaat de soundtrack van Amplitude in alle waarschijnlijkheid dus niet worden.
Leuk alleen en samen
De teleurstellende soundtrack is zonder twijfel jammer, want Amplitude speelt heerlijk weg. De balans tu en de verschillende standen, van makkelijk naar moeilijk, wordt prima opgebouwd, waardoor je het idee hebt dat je na ieder liedje net wat beter bent geworden. Ook de soms overdonderende visuele effecten wanneer je goed bezig bent zijn tof, al heeft de game in de hoofdmodus de neiging om zoveel waas en kleuren over het scherm heen te toveren dat de actie lastig te volgen is.
Tot slot is er nog de uitstekende multiplayermodus waarin vier spelers het lokaal tegen elkaar opnemen. Het spreekt voor zich dat iedere speler de basis-gameplay een beetje onder de knie dient te hebben. Een online speelstand ontbreekt, simpelweg omdat de Kickstarter daarvoor niet genoeg geld heeft opgebracht.
Amplitude is verkrijgbaar op de PlayStation 4 en eind dit jaar op de PlayStation 3. De game is voor 19,99 te koop in de PlayStation Store.