Na de release van Amped zijn er nog vele extreme sports games op de Xbox uitgekomen, waarvan Tony Hawk Pro Skater de bekendste, en mi chien wel beste, is. Daarnaast kwam ook Electronic Arts om de hoek kijken en heeft dit bedrijf inmiddels SSX 3 op de markt gebracht. De vergelijking met deze twee games is dan ook snel gemaakt, respectievelijk omdat omdat de één dezelfde gameplay als Amped 2 bevat en omdat de ander de tegenhanger van de game op de Xbox is. Een klein vergelijkend waren onderzoek is hierdoor ook wel op z'n plaats. Maar laten we bij het begin beginnen.
De bedoeling van Amped 2 is om tijdens het afdalen van een piste zoveel mogelijk punten te scoren. Deze punten scoor je natuurlijk door allerlei verschillende tricks uit te voeren. Zo kun je draaien, flippen, grabben en railen. Een combinatie van een aantal van deze kunstjes is ook mogelijk; er is gekozen om á la Tony Hawk een combo systeem in te voeren. Nadat je een dubbele salto met schroef van een schans gemaakt hebt, kun je door de thumbstick naar boven en naar beneden te bewegen een zogenaamde butter inzetten; de Amped 2 versie van manualen. Hoewel je snelheid verliest, is het vervolgens wel mogelijk om je sprong bij de volgende schans aan de score van je vorige arial te linken en hierdoor de vermenigvuldigingsfactor van je truc op te krikken. Dit klinkt moeilijk, maar werkt eenvoudig, waar het niet dat je soms ongewenst een butter inzet. Je maakt deze butter namelijk té snel: als je hard van een piste af wilt gaan en je drukt de thumbstick naar voren en je plots wilt remmen (thumbstick naar achter), wordt er ook een butter ingezet. Ongelooflijk irritant.
Hierbij komen we meteen op één van de grootste nadelen van Amped 2: de besturing. Het principe van de besturing is wel goed, alleen de manier waarop je de controller moet gebruiken is ongekend lastig en gaat absoluut voor frustratie zorgen. Met de linker thumbstick spin en flip je namelijk en met de rechter maak je grabs. Dit klinkt nog logisch, maar als je je vervolgens bedenkt dat je ookn moet sturen met de linker thumbstick en ook butters in moet zetten met deze knop, voel je de bui al hangen: een ongekend valfestijn. Met enkel flips of grabs scoor je namelijk te weinig punten, waardoor er altijd een combinatie van twee knoppen nodig is. Vraag is dan ook waarom men niet gewoon gekozen heeft voor een Tony Hawk-achtig systeem, waarbij je simpelweg gebruik maakt van één knop om je al capriolen uit te halen.
Het systeem is echter niet zo erg dat het spel helemaal onspeelbaar maakt: de leercurve is echter wel veel hoger dan je zou willen. Het gaat echt uren duren voordat je de besturing voor de volle 100 procent onder de knie hebt, wat de casual gamer nog wel eens zou kunnen nekken.