Volgens hoofdprogrammeur David Jones is All Points Bulletin (APB) geworden wat Grand Theft Auto eigenlijk had moeten zijn: een open-wereld knalfestijn waarin alles is geoorloofd. De geruchten gaan zelfs dat Rockstar Games het spel had willen kopen om het om te toveren tot een GTA MMO. Uiteindelijk ging dat niet door en werd de shooter onder de naam All Points Bulletin, of APB, uitgebracht. De game speelt zich af in het fictieve San Paro waar een strijd woedt tu en de Enforcers en Criminals, respectievelijk de politiemacht en de criminele bendes van de stad. Waar de Enforcers San Paro veiliger proberen te maken door op iedereen te schieten die zich misdraagt, hebben de bendes vooral chaos en anarchie tot doel. Het klinkt als de ideale opzet voor een squad-based online shooter, maar helaas laat de uitwerking van APB veel te wensen over. Voor elk goed element van APB is er namelijk een aspect dat hieraan afbreuk doet.
Alles aanpa en
De game werd eind juni na een ontwikkelperiode van ongeveer vijf jaar gelanceerd en kent vooralsnog weinig tot geen connectieproblemen. Iets dat prijzenswaardig is voor een MMO. Na een tutorial die de basisprincipes van de game uitlegt, word je als nieuwe speler losgelaten in San Paro. Aldaar heb je de keuze uit drie districten. Zo is het mogelijk om in het Social District je personage tot in de kleinste details aan te pa en. Dit verschilt van je oogkleur en de lengte van je oorlel tot je gehele outfit en tatoeages. Je kunt je personage, maar ook je auto, naar hartenlust tweaken met kleuren en zelf gemaakte symbolen en graffiti. Op deze manier val je met gemak op tu en de vele honderden gamers die de spelwereld kent. Daarnaast is het mogelijk om wapens te kopen en aan te pa en om ze vervolgens weer te verkopen. Als kers op de taart kun je zelf muziek componeren, die tegenstanders krijgen te horen wanneer jij ze afknalt.
De vrijheid om je eigen spelervaring te bepalen is dus erg groot. Via een marktplaats kun je zelfs je zuur verdiende geld verhandelen voor extra speeltijd zodat je in theorie enkel de aanschafprijs van de game kwijt bent. De meeste tijd zul je doorbrengen in de andere twee werelden, het Financial District en het Waterfront District. Elk van deze gebieden heeft zijn eigen a ortiment aan mi ies. Zo ben je in eerstgenoemde vooral bezig met het planten of onklaar maken van bommen, het spuiten of opruimen van graffiti en het verzamelen of vernietigen van belastend materiaal, uiteraard afhankelijk van de factie die je kiest. In het Waterfront District zijn achtervolgingen en vuurgevechten, zoals in de film Heat, aan de orde van de dag. Beide districten hebben een eigen stijl en bevatten maximaal honderd spelers.
Zwabberen zonder weerga
De vraag is echter of je APB langer wilt spelen dan de aanvankelijke vijftig uur die je tot je beschikking hebt. Het spel wordt namelijk nooit echt leuk, zelfs niet wanneer je door mi ies te voltooien betere wapens, auto’s en garderobes kunt kopen. Het accent van APB ligt op rijden en schieten, en juist deze twee elementen zijn zo bedroevend slecht uitgewerkt dat frustratie al snel om de hoek komt kijken. Vrijwel elke auto die je in de wereld koopt of steelt, bestuurt namelijk als een zeepkar op glad ijs. Hierdoor is het erg moeilijk om in een achtervolging een scherpe bocht te maken of tegemoetkomend verkeer te ontwijken. Het komt vaak voor dat je vast komt te zitten achter een muur of ander solide object, je geen kant op kan en vervolgens wordt neergeknapt door de crimineel of agent die achter je aanzat.
Hetzelfde geldt voor het schietwerk, dat vanuit het derdepersoonsperspectief plaatsvindt. In kleine gangetjes is het lastig om met een machinegeweer wild rond springende vijanden neer te halen, maar vanaf een afstandje wordt het al helemaal lastig iets te raken. Vijanden uitschakelen door ze te overrijden is helemaal geen optie, omdat je naast je zwabberende bolide ook nog eens de camera moet besturen. Een dekkingsmechanisme ontbreekt overigens. Dat maakt dekking zoeken extra lastig, aangezien je gehurkt vanachter een auto of muurtje nauwelijks nog kunt bewegen. Hierdoor zijn de vuurgevechten vaak een kwestie van iemand raken, geraakt worden en snel wegrennen om te herstellen. Als je het loodje legt spawn je vaak ver van de actie, wat nog eens bijdraagt aan de frustratie. De besturing van je personage en de auto’s doen veel denken aan de eerste driedimensionale GTA, met het verschil dat GTA III aan het begin van dit decennium uitkwam en die de twee elementen voor het eerst tezamen introduceerde.
Volgens ontwikkelaar Realtime Worlds, dat eerder het prima ontvangen Crackdown maakte, is het in APB niet zozeer de bedoeling om veel tijd te investeren in het behalen van een hoger level, maar moet je als speler juist je eigen vaardigheden verbeteren. In plaats van een traditioneel systeem met ervaringspunten, gebruikt APB een rangschikking die criminelen en agenten aanmoedigt om de facties te spelen zoals de bedoeling is. Concreet betekent dit dat criminelen chaos, dood en verderf aanrichten om hun beruchtheid op te krikken en dat agenten hun aanzien verhogen door de straten schoon te vegen en burgers te beschermen.
In herhaling
In de praktijk vallen quests, die je zelf kunt opstarten of waar je voor gevraagd wordt echter snel in herhaling. In vrijwel alle gevallen moet je met je team naar een bepaald punt toelopen om iets kapot te maken of een object of auto te stelen. Zo nu en dan krijg je de opdracht om een gebied te verdedigen. Kom je te laat op je bestemming, wat goed mogelijk is door de bijzonder matige besturing, dan word je binnen een mum van tijd neergehaald door schuilende tegenstanders die zonder pardon vanaf een hoger gelegen platform een extra gat in je hoofd maken. Het is vervelend om constant opnieuw naar dezelfde plek te moeten lopen en machteloos toe te kijken hoe het tijdslimiet verstrijkt. De grootte van de groepen die tegen elkaar strijden is vaak gelijk, maar omdat niet alle spelers dezelfde vaardigheden bezitten zijn er vaak problemen met de balans. Daardoor heeft APB voor nieuwe spelers een enorme instapdrempel.
Hoewel het Financial District en het Waterfront District visueel van elkaar verschillen blijft het palet van APB beperkt tot uitgewa en grijs en bruin. De districten nodigen niet uit tot een ontdekkingstocht, wat pijnlijk duidelijk wordt wanneer je een gebouw binnengaat; deze staat bijna altijd leeg. Het lijkt erop dat Realtime Worlds weinig aandacht heeft besteed aan het aantrekkelijk maken van de omgevingen. Gelukkig is er wel afwi eling in het aanbod personages en auto’s. Er lopen figuren rond van nette zakenmannen in een hippe sportauto tot vrijworstelaars in grote trucks. Helaas zie je die grote trucks soms te laat aankomen, want ook pop-up is een ongewenste eigenschap van APB.
APB had alle ingrediënten om een prima MMO-shooter te worden door zijn ongekende mogelijkheden tot het tweaken van zo’n beetje alles, intere ante facties en lag-vrije gameplay. Helaas functioneert datgene waar alles omdraait – het rijden en het schieten – bijzonder matig en is er een schrijnend gebrek aan afwi eling. In 2001 was APB mi chien nog acceptabel, maar vandaag de dag verwachten we toch meer.