Er zijn een paar dingen die we Tom Cruise nooit meer vergeven. Denk bijvoorbeeld aan het bankspring-momentje bij Oprah of de belachelijke manier waarop hij in War of the Worlds de aliens wist te verslaan (met een griepje..!?). Waar we onze grote vriend Tom wel heel dankbaar voor zijn, is zijn rol in Top Gun. Een film waarin hij zeker geen hoogstaand acteerwerk afleverde (verre van zelfs), maar ons moeiteloos wist te overtuigen dat je niet veel cooler kunt zijn dan een straaljagerpiloot in een F14. Dat we jaren later slechts pronken met onze Achievements uit Ace Combat: A ault Horizon in plaats van met echte medailles, doet daar niks aan af.
Maar genoeg over Tom, het wordt tijd om de wereld eens te meer te redden van rebellen en terroristen. We bevinden ons in een gebied ergens in Oost-Afrika waar een harde strijd wordt uitgevochten met een groep rebellen in roestige jeeps en verouderde MIG’s. Maar ook deze rebellen bedreigen de wereldvrede en moeten dus aangepakt worden door jou en je maatjes van de NAVO. Inderdaad, het nieuwste deel in de Ace Combat-franchise voert je deze keer niet naar de fantasiewereld Strangereal, maar gewoon naar die oude, vertrouwde aarde.
Het is een keuze die ongetwijfeld niet iedere Ace Combat-fan zal aanspreken, omdat de wereld in Strangereal wel tot de verbeelding sprak. Vooral in combinatie met de schitterende animaties om de fantasieverhalen te vertellen. Animaties die in dit deel dus worden vervangen door interactieve filmpjes waarin jij als luitenant-kolonel William Bishop in first-person rondloopt. Dit geeft het geheel meer body mee en de mi ies worden op een intensere manier aan elkaar geregen. Het verhaal zelf is af en toe wat flauwtjes en te doorzichtig en ook de keuze om vooral de Ru en weer als slechterik af te schilderen, is een beetje voor de hand liggend. Wat dat betreft zien we het succes van bijvoorbeeld een Modern Warfare ook in dit genre doorsijpelen in de vorm van boze Ru en die stad na stad onder vuur nemen.
Dogfight-modus
Gelukkig is het verhaal in een Ace Combat-game nog altijd ondergeschikt aan de actie en het vliegen zelf. En met beide zit het in A ault Horizon eigenlijk wel goed. Meer dan goed zelfs, want naast de eerder genoemde tu enscènes hebben de makers ook de rest onder handen genomen. En dat merk je eigenlijk al vanaf de intro. Je begint in het luchtruim boven Miami en wordt direct middenin de actie gegooid. Overal om je heen zie je straaljagers verwikkeld in dogfights en het duurt niet heel lang voor je zelf aan de bak mag. Vanaf hier verandert je eerste mi ies ook direct in een verkapte tutorial die je begeleidt tijdens je eerste vlucht. Een tutorial die ook voor de ervaren spelers best welkom is, aangezien er een belangrijk onderdeel wezenlijk is veranderd.
Waar je in Ace Combat voorheen vooral rondjes om elkaar heen vloog om op afstand raketten af te vuren, daar mag je in dit deel in close combat je tegenstanders naar de eeuwige jachtvelden sturen. Dankzij de DFM (Dogfight Mode) kun je, zodra je de tegenstander lang genoeg in het vizier hebt, de vijand locken en jouw kist vlak achter hem positioneren. De besturing van je kist wordt vervolgens overgenomen door een soort van automatische piloot waarna je jezelf alleen nog hoeft te concentreren op de tegenstander en licht moet bijsturen. Het maakt het vliegen een stuk intenser door veel snelle bochten en je zit bovendien met je neus bovenop de actie. We kunnen echter niet ontkennen dat de DFM na een paar levels ietwat wat eentonig wordt, omdat je toch wat weinig vrijheid krijgt wat betreft de besturing van je vliegtuig. Soms wordt het zelfs een beetje te eenvoudig.
Maar nogmaals, het nieuwe DFM oogt erg cool en biedt vooral de adrenalinejunkies waar voor hun geld. En dat is mede toe te dichten aan het feit dat je tegenstanders in DFM vaak heel dicht bij de grond gaan vliegen. En in dit deel staat die grond vol (herkenbare) gebouwen uit de grootste metropolen ter wereld. Denk bijvoorbeeld aan Dubai, inclusief het bekende hotel de Burj Al Arab. Uiteraard ziet de omgeving er ook in dit deel spectaculair uit dankzij echte satellietbeelden om alles waarheidsgetrouw weer te geven. Van dichtbij blijft het soms nog wat wazig, maar het gebrek aan pixels wordt in dichtbevolkte gebieden goed opgevangen door de eerdergenoemde gebouwen. De realistische aanpak werpt op dit vlak zijn vruchten af, want ook al boden eerdere Ace Combat-games mooie omgevingen, het scheren over herkenbare gebouwen geeft toch een grotere kick. Vooral als je er zelf bent geweest en er praktisch de weg nog weet.
En mocht je denken dat de gebouwen er alleen om esthetische redenen staan dan heb je het mooi mis. Zodra je tegenstander echt laag gaat vliegen, wordt het een slalom tu en omvallende kranen, instortende gebouwen en zelfs brandende olieraffinaderijen. Zoals gezegd neemt de DFM het grootste gedeelte van de besturing over zodat het nooit echt moeilijk wordt om tu en de gebouwen te laveren, maar het wordt er zeker wel spectaculairder van! Om de thrillride compleet te maken, eindigen dogfights steevast in gigantische ontploffingen met rondvliegende brokstukken en olievlekken. Wie goed kijkt ziet zelfs de piloot ergens rond dwarrelen. Luguber, maar de hoge graad van detail vonden wij toch erg mooi om te zien. En hoewel de engine niet altijd even scherpe beelden neerzet (zoals de textures van de vliegtuigen zelf), ziet alles er over het algemeen erg gelikt uit. De vliegtuigen ogen stuk voor stuk behoorlijk realistisch en ook de rook-, vuur- en weerseffecten laten een diepe indruk achter. Vooral naar het einde toe wordt echt alles uit de kast getrokken.
Variatie
DFM zorgt voor veel extra actie, maar maakt de game soms wel wat eenvoudig en eentonig. Gelukkig weet de game dit grotendeels op te vangen door behoorlijk wat variatie in de mi ies te stoppen. En nee, dit keer geen gigantische vliegdekschepen als eindbaas zoals in vorige delen; de variatie komt ditmaal in de vorm van helikopters (als piloot in een Apache en als boordschutter in een Black hawk) en een heuse AC-130 (een omgebouwd Hercules-transportvliegtuig met zware bewapening). In dit trio luchtcavalerie is vliegen eigenlijk ondergeschikt aan het schieten, maar als tu endoortjes zijn ze uitermate geschikt. De mi ies duren nooit heel lang en zitten bomvol explosies; een mooie kans om eens helemaal los te gaan. De Apache-mi ies vragen echter wel wat meer inzicht en tactiek, waardoor ze uiteindelijk ook het meest aantrekkelijk zijn om te spelen. Ben je een echte straaljagerpurist dan zul je aan deze mi ies weinig plezier beleven, maar wij vonden het prima pa en bij het hele Ace Combat-universum. Vooral omdat het van de game een wat completer geheel maakt.
Ace Combat-waardig
Ook de besturing van de vliegtuigen is mogelijk nog beter geworden. Alles voelt soepel aan en worden de verschillen tu en de vliegtuigen onderling bovendien erg goed nagebootst. In onze eerste mi ie schrokken we wel even, omdat we geen volledige roll konden maken, maar na enig speurwerk bleek er in het menu een knopje te zitten met optimum- en original-besturing. Staat je besturing op optimum, dan wordt je vliegtuig beperkt in zijn vrijheid, maar wel geoptimaliseerd voor het DFM-gedeelte. Ace Combat-veteranen kunnen deze optie daarom direct op original zetten, want anders wordt het ongetwijfeld een frustrerende boel doordat het lijkt alsof je vliegtuig vast zit aan een stuk elastiek. Zo is een volledige rol in optimum niet mogelijk, evenals een scherpe draai met je vliegtuig bijna op zijn kop. Een klein puntje van irritatie vonden we terug in de besturing in cockpit-view van de Apache. De knop om naar links en naar rechts te sturen is tevens dezelfde knop om te richten. Zit je in deze view en kijk je bijvoorbeeld naar links, dan gaat eerst je vizier een stuk naar links, vooraleer je heli meedraait. Een beetje vreemd en zeker niet prettig in het heetst van de strijd. Dit terwijl wij het vliegen in de cockpit-view nog altijd preferen boven de rest.
Heb je tenslotte de hele wereld bevrijdt dan blijft er nog een klein stukje mutliplayer over in de vorm van de bekende Deathmatch, Domination, Mi ion Co-op en Capital Conquest. De eerste drie zijn bij de ervaren rotten vast wel bekend, de laatste is echter volledig nieuw en biedt de speler de mogelijkheid om in teams van acht tegen acht een stad te verdedigen dan wel aan te vallen in zowel straaljagers, bommenwerpers en helikopters. Al met al een uitstekende toevoeging aan de serie en voor ons de uitgelezen mogelijkheid om toch nog een beetje op Tom Cruise te lijken, minus het banken mollen en het griepje.