Het nogalcampy verhaal in de Ace Combat-reeks is voor mij altijd eenpluspunt geweest. Een dikke korrel zout was nodig bij het beleven vanhet verhaal, maar het nodigde altijd wel uit tot situaties die inonze wereld nooit zouden kunnen voorkomen. Epische gevechten metabsurde voertuigen en legendarische aces zijn daar eenvoorbeeld van. Denk maar aan de band Dragon Force, zo fout, maarstiekem ook wel lekker. Toch heeft Namco de grens overschreden diestaat tu en lekkere camp en tenenkrommend. Sterker nog, tel daar hetsamenknijpen van billen maar bij op, want het script is beneden pijl.

AUB, STFU

Niet per se het verloop van het verhaalen de epische gevechten, nee, die zijn er nog allemaal inongewijzigde vorm. Het is vooral de gruwelijke dialoog tu en eenaantal hoofdpersonen. Vooral het verhaal van een moeder en dochterdie na de invasie van hun thuisland gescheiden worden, is niet zonderenige gêne te volgen. Het is duidelijk dat de schrijvers watpoëzie wilden toevoegen die aansloot bij het verhaal van deeenzame straaljagerpiloot die door de blauwe hemel scheert, maarditmaal zijn ze toch te ver gegaan. De zin “Go fly with the angels”is hiervan wel het meest tergende voorbeeld. Speel de game en je weetwaar ik het over heb.

Behalve de ondermaatse kwaliteit van hetscript is Fires of Liberation bijzonder goed te pruimen. Vooralgrafisch weet de game je echt weg te blazen. Het is duidelijk dat demakers dankbaar van de kracht van de Xbox 360 gebruik hebben gemaakt.Alles wat je in de screenshots ziet, zie je ook in de game. Inbeweging ziet de game er echter nog veel mooier uit. Na een kortespeelse ie blijven je meteen al een aantal dingen bij. Zo is dekijkafstand fenomenaal te noemen. Niet alleen vijandelijke voertuigenen vliegtuigen zijn van veraf al te zien, ook het landschap plus hetwolkendek lijken oneindig door te gaan. De wolken verdienen eigenlijknog wel wat extra aandacht, omdat ze zo overtuigend wordenweergegeven. Het is heerlijk om er bij slecht weer bovenuit testijgen totdat je op een punt komt waar de zon je cockpit binnenschijnt. Ook de rook en conden trepen die worden achtergelaten doorvliegtuigen en raketten tijdens een ma ale dogfight wetenindruk te maken. Dit alles benadrukt verder hoe groots allesaanvoelt.

Naast de grafische boost zijn er verder maar weinigveranderingen doorgevoerd die de gameplay wezenlijk doen verschillenvan de gameplay van voorgaande Ace Combat-games. Aan de ene kant isdit jammer, want ik had zelf verwacht dat het driekoppigesquad-systeem uit Ace Combat 5 weer terug zou zijn. In Fires ofLiberation krijg je echter maar één buddy tot jebeschikking die je beschermt tegen aanvallers of aangewezen doelenaanvalt. Geheel in de traditie van Ace Combat weet deze beste man noggeen deuk in een pakje boter te slaan. Althans niet voordat jij allang het doel plus tien andere doelen hebt uitgeschakeld.

Toch wel handig die back-up

Het ontbreken van een squad is trouwensniet lang te beschouwen als een gemis, want je krijgt er een heletroep jagers voor terug. Met een druk op een knop worden al de doelenin je vizier automatisch geselecteerd om te worden aangevallen doorje buddy's. Enkele seconden daarop regent het raketten op de doelenen is in één klap een groot deel van je vijandenopgeruimd. De extra troepen staan niet altijd tot je beschikking,want je moet wel een zeker aantal tegenstanders hebben opgeblazen.Hoewel het heerlijk is om de dood letterlijk neer te laten regenen opje vijand, moet wel een kanttekening worden gezet bij deze nieuweoptie. De mi ies worden er in de normale moeilijkheidsgraad net watte makkelijk door voor een Ace Combat-veteraan, maar een beginner zaler veel aan hebben.Nieuw in Fires of Liberation is demanier waarop mi ies zijn opgebouwd. In plaats van een vast aantaldoelstellingen te moeten voltooien, kan de speler ditmaal ook echthet verloop van de strijd beïnvloeden. Het speelveld is meestalopgedeeld in meerdere secties waar je je aandacht op kunt vestigen.Over het algemeen wordt er onderscheid gemaakt tu en antivliegtuig,antigronddoel en gemixte mi ies. In het begin lijkt deze opdelingeen grote vernieuwing. Je kunt namelijk kiezen voor de leukstemi ie. Daarbij komt ook nog eens dat de rest van het slagveld nietstilstaat. Als je kiest voor een bepaalde mi ie kan het best zijndat de troepen van een ander gedeelte van het strijdperk hetonderspit moeten delven. Tenminste, zo zou het moeten zijn. Inde praktijk zul je een aantal keer moeten reageren als je eigentroepen het bijna niet meer redden tegen een grote overmacht. Opzulke momenten is het gewoon zaak om naar het gebied te vliegen en dehaard van weerstand op te ruimen. In de meeste gevallen is dit echterniet mogelijk. Doordat het namelijk redelijk makkelijk is om eensubmi ie te voltooien, is het ook behoorlijk makkelijk om daarna ookhet grootste deel van de andere submi ies succesvol af te sluiten.Het zal in ieder geval niet vaak voor komen dat de tegenstander jeeigen troepen finaal vernietigd. Het resultaat is dus eigenlijk nietveel anders dan in voorgaande games. Je vliegt het slagveld op enknalt alles kapot wat je tegenkomt. Dit proces blijft natuurlijk hetbeste aspect van Ace Combat, maar het geeft je wel de indruk dat deopdeling van een mi ie in submi ies voor niets is geweest. Het isniet nadelig voor de gameplay, maar het voegt ook maar weinigtoe.

Voor de eerste keer in het bestaan van de franchise isAce Combat online gegaan. In Fires of Liberation is het mogelijk omhet in verschillende gamemodes tegen elkaar op te nemen. Naast destandaard free-for-all (Deathmatch) en Team Deathmatch modes heeftNamco ook een aantal online opties toegevoegd die zijn toegespitst opde aard van een vlieggame. Vooral de co-op mi ies in Fires ofLiberaration zijn iets waar veel fans lang op hebben gewacht.Geslaagd is de mogelijkheid om willekeurige matches op te zetten metalleen bepaalde vliegtuigen of met NPC's. Met NPC's in jemultiplayer-game krijg je het niet alleen zwaar te verduren van jemenselijke tegenstanders, maar ook nog eens van de computergestuurdegrondtroepen. De laatste mode Siege-battle is een mode die het tweeteams tegen elkaar op laat nemen, waarbij een team een basis moetverdedigen en de andere moet aanvallen. Deze optie mag dan welstandaard in opzet zijn, maar weet toch te imponeren. De combinatievan teamspel en een doel weten de gevechten erg spannend te maken.Het helpt ook als je twee teams hebt die aan elkaar zijn gewaagd.Minpunt: het aantal maps is beperkt.

Uiteindelijk laat Ace Combat 6: Fires of Liberation eenpositieve indruk achter. Dit mag natuurlijk niet als een vera ingkomen, want de basis was al goed en is onveranderd gebleven. Detoevoeging van de mogelijkheid om medepiloten op te roepen voor eenma ale aanval is een geslaagde geweest en weet de gameplay enigszinste veranderen. De veranderde opzet van de mi ies weet hier echterniet in te slagen en had net zo goed achterwege gelaten kunnenworden. Gelukkig tornt deze minder geslaagde verandering niet aan dealgehele kwaliteit van de game. Het verhaal is er wel op achteruitgegaan en weet het zelfs te presteren je juist uit de hele AceCombat-ervaring te halen. Online heeft Namco wel z'n best gedaan. En diegraphics.... oh die prachtige graphics!