50 Cent: Blood on the Sand neemt de term 'popcorn vermaak' wel heel letterlijk. Van begin tot eind ben je aan het schieten en dingen aan het opblazen. Wapens kun je tijdens het spel kopen bij elke telefooncel die je tegenkomt. Is dit een slechte zaak? Nee, zeker niet. Diepgaand is Blood on the Sand nooit, vermakelijk des te meer. Het flinterdunne verhaal is niet meer dan een kapstok om het vele schietgeweld aan op te hangen.
50 Cent heeft net een optreden in een land in het Midden-Oosten afgerond en gaat bij de concertpromotor langs om zijn geld op te halen. De promotor heeft het geld niet en biedt 50 Cent een beloning aan in de vorm van een met juwelen ingezette schedel. Zoveel 'ice' kan geen enkele rapper natuurlijk weerstaan en 'Fiddy' neemt de schedel als betaling aan. Tijdens de autorit de stad uit lopen 50 Cent en zijn maten van de G-Unit in een hinderlaag van de lokale krijgsheer, die ervandoor gaat met de schedel. Met een heel arsenaal aan wapens en zijn trouwe maten van de G-Unit gaat Fiddy op jacht naar zijn schedel.
Bij het spelen van Blood on the Sand komen herinneringen naar boven aan die goede oude tijd in de arcadehal. Waar jij en een vriend voor een groot scherm staan met allebei een pistool in de hand. Het spel begint, de eerste vijanden dienen zich aan en blijven in golven toestromen. Zo speelt Blood on the Sand ook. Nadat de introductie is afgelopen word je meteen in een knalfestijn gegooid, waar je een paar uur later pas weer uitkomt bij het zien van de aftiteling.
Helaas is de aftiteling ook echt al na een paar uur te zien. Blood on the Sand speelt als een wilde achtbaanrit en heeft ook de duur van één. Binnen drie tot vier uur ben je door alle negen mi ies heen. Gelukkig is het wel zo vermakelijk dat je terug blijft komen voor meer. Vooral als je met een vriend gaat spelen kun je het spel de korte speelduur vergeven.
Het hele spel is opgezet met coöperatieve gameplay in gedachten en dat is al vanaf het begin te merken. Je kunt de campagne in je eentje spelen met de computer als tweede speler en op elk moment kan een vriend of onbekende mee komen spelen en weer weggaan. De kunstmatige intelligentie van de computergestuurde speler is in orde, maar met een menselijke medespeler speelt Blood on the Sand gewoon stukken lekkerder. Je kunt elkaar flink opjutten door 'smacktalk' te praten en elkaar uit te dagen. Het is dan ook verbazingwekkend dat de ontwikkelaar geen splitscreen modus in het spel verwerkt heeft. Blood on the Sand leent zich hier uitermate goed voor. Het is ook jammer dat er geen overige multiplayer mogelijkheden zijn buiten de campagne om.
Dat Blood on the Sand afgekeken heeft bij spellen als Gears of War enThe Club hebben de ontwikkelaars nooit ontkend. Het spel vertoontverder ook overeenkomsten met Army of Two. Blood on the Sand claimt ooknooit meer te zijn dan een vermakelijke, hetzij simpele, shooter. Watdat betreft is 'beter goed gejat, dan slecht bedacht' uitermate goedvan toepa ing op deze game. Net als in Gears of War kun je nauwelijksafwijken van het pad dat voor je uitgezet is en ook het dekkingsysteemwerkt hetzelfde. Met elke kill die je maakt, scoor je punten en des temeer kills je aan elkaar rijgt, des te meer punten je verdient. Net alsbij The Club dus. Army of Two komt naar voren met elke grote schuifdeurdie je moet openen of elk hoger gelegen platform dat je moet bereiken.Je moet elkaar helpen door een opstapje te geven of samen de schuifdeuropen te trekken.
Het spel legt de lat vrij laag wat betreft de moeilijkheidsgraad. Dat50 Cent in het echte leven negen kogels opgevangen heeft en hetoverleefde, lijkt ook wel in het spel verwerkt te zijn. Detegenstanders hebben een compleet magazijn nodig om je flink teverwonden. Als je toch door je levensbalk heen bent, dan kan jeteamgenoot je oplappen. Doet hij dit niet, zul je niet doodbloeden. Naongeveer een minuut ben je weer wonderbaarlijk genezen alsof jeWolverine bent. Gevaar wordt in Blood on the Sand altijd goed duidelijkgemaakt door het klinken van een alarm en de rode letters 'Danger' opde plek waar het gevaar vandaan gaat komen.
Op audio-gebied mag je van een game over een rapper 'goede' kwaliteitverwachten en wat dat betreft stelt Blood on the Sand niet teleur. Hetgeluid is tot in de puntjes verzorgt en 50 Cent heeft voor deze gameeen aantal exclusieve nummers opgenomen. Ook niet-liefhebbers van zijnmuziek zullen deze titel zeer kunnen waarderen. De dreunende ba enzware stem van 50 Cent en zijn G-Unit begeleiden je lekker door elklevel heen.
Als afwi eling op de recht-voor-je-raap-schietlevels heeft Blood onthe Sand ook een aantal levels waarin voertuigen centraal staan. Zomoet je tot tweemaal toe in een Hummer met zwaar geschut op het dakplaatsnemen. Helaas kun je als Fiddy alleen de wagen besturen en moetje het schieten aan de tweede speler overlaten. In een andere mi ienemen beide spelers plaats achter het boordgeschut van een helikopteren kun je naar hartenlust de omgeving en de vele vijanden aan gortschieten.
Met zijn korte speelduur en de ontbrekende splitscreen mogelijkheidlijkt het wel of 50 Cent 'get rich or die tryin' wel heel letterlijkneemt met Blood on the Sand. Als je met een vriend wilt spelen, zullenjullie allebei in het bezit moeten zijn van het spel en dit betekentdus meer geld in de zak van de rapper. Toch speel je met plezier doorde korte campagne en kom je daarna terug voor meer.