Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik niet bepaald een e-sportskenner ben, maar daar kan een bezoekje aan DreamHack zo wat aan veranderen. Met wedstrijden in onder andere games als StarCraft II, League of Legends, Super Street Fighter IV en Counte-Strike: Global Offensive was er immers genoeg competitie om van te leren. Natuurlijk wilde ik dan wel meteen van de crème de la crème wat leren, dus trok ik op de laatste dag van DreamHack langs allerlei finalewedstrijden om daar de titanen in bovengenoemde games hun degens te zien kruisen.
Dat wil overigens niet zeggen dat DreamHack alleen een toernooi voor de grote namen is, want veel van de wedstrijden bieden ook de optie voor zogenaamde bring your own PC-inschrijvingen. Dat zijn sponsorloze gamers die toch graag eens proberen het tegen de zware competitie op te nemen. Een leuke les voor de amateurs natuurlijk, maar het zal niemand verbazen dat de grote finalewedstrijden die ik aanschouw enkel bestaan uit leden van grote clans.
De opzet van de wedstrijden in DreamHack is daarnaast ook prettig toegankelijk voor de bezoekers. In de zalen waar het LAN-evenement plaatsvindt, zijn stukken ingericht waar op een groot scherm naar de wedstrijden gekeken kan worden, alle uiteraard voorzien van commentaar. Dat maakt het voor iedere bezoeker verleidelijk om even van zijn eigen PC weg te stappen en te kijken naar wedstrijden van favoriete games. Voor de e-sports als geheel is dat natuurlijk erg prettig, omdat zo niet alleen mensen aangesproken worden die toch al e-sports volgden.
Voor de grote wedstrijden was echter een aparte zaal gereserveerd. De ruimte die normaliter vermoedelijk dienstdoet als de conferentieruimte van de evenementenhal waar DreamHack plaatsvindt, zat vol fans die de op het podium zittende spelers ditmaal direct konden aanmoedigen. Het is een sfeervolle zaal met eigenlijk altijd een enthousiast publiek. Wel was de zaal iets te klein voor de opblaasbare ‘juichstokken’ die een nogal irritant schel geluid konden verspreiden. Ondanks dat laatste was de sfeer uiteraard top, zoals lezers die een van de Nederlandse Barcraft-evenementen hebben bezocht allicht kunnen beamen.
De eerste finale die ik in deze zaal zag was de finale van het League of Legends-toernooi. Met ook nog Heroes of Newereth en DOTA 2 op het DreamHack-programma kan het Defense of the Ancients-genre zonder twijfel de populairste genoemd worden – vergeleken met het gewone RTS-genre dat alleen door StarCraft II op DreamHack vertegenwoordigd is. In de finale wist Fnatic (winnaar DreamHack Winter 2011) CLG.EU (winnaar Summer 2012) na een 2-2 stand te overlopen in de laatste ronde. Als niet-League of Legends speler kostte het me de tijd om de snelle game te volgen, maar al snel waren de spectaculaire kills die met name de uiteindelijke winnaar wist te maken, makkelijk te spotten. De potentie van DOTA-games in de kijkbare e-sports werd wat mij betreft daarmee wel bewezen.
Andere finales die ik in de zaal bezichtigde, waren onder andere Counter Strike: Global Offensive waar het Zweedse NiP team een thuiswedstrijd speelde en met name in de tweede ronde over de Franse uitdager VeryGames heen walste. Street Fighter IV werd dan weer een kla ieke wedstrijd het Oosten versus het Westen, waar de Koreaan Infiltration uiteindelijk aan het langste eind trok. De belangrijkste wedstrijd was echter de finale in het StarCraft II-toernooi. Het lokale ijshockeystadion was deels afgezet om de halve en hele finales goed in beeld te brengen. Daar wist de Koreaan HerO van het Nederlandse Team Liquid uiteindelijk teamgenoot TaeJa te kloppen zonder een ronde te verliezen. De winnaar die daarna geen idee had hoe om te gaan met een champagnefles behoorde overigens tot de meest hilarische momenten van DreamHack.
En toen waren de voor mij de wedstrijden en daarmee de verslaggeving voor DreamHack al weer voorbij. Toch was ik nog niet klaar, hoewel de persruimte waar ik, zoals ik eerder vermeldde, naartoe verbannen was gesloten werd. De afgelopen dagen had ik in plaats van de rumoerige slaapzaal mijn luchtbed mogen neerploffen in het huisje van het DUH-events videoteam (die overigens een stel hele leuke sfeerreportages van het evenement hebben gemaakt). Maar omdat ook zij die laatste avond geen huisje meer hadden, zat er maar een ding op: een hele nacht gamen natuurlijk.
De hele week ben ik op zoek geweest naar het echte DreamHack-gevoel en pas op deze avond vond ik het: Het gevoel van DreamHack is om vier uur ‘s nachts met je brakke hoofd een spelletje spelen en tu endoor een hamburger gaan halen bij een etenskraampje. Soms zijn de geneugten des levens gewoon heel simpel.
Gijs reist op uitnodiging mee met het gezelschap van het Intel Pack4DreamHack-team om het geheim van het DreamHack-evenement te doorgronden. Zij verzorgen onder meer een geoliede busreis naar het DreamHack-evenement, Gijs doet zijn best om het evenement te verslaan. Ook het Intel Pack4DreamHack-team doet uitgebreid verslag van het evenement op hun site.