Buiten het drukke centrum van Berlijn tu en de statige gebouwen die overduidelijk nog behoren tot het communistische oosten van de stad is het Computerspielemuseum te vinden. Met een permanente en een tijdelijke expositie plus een uitgebreide museumwinkel vol gamemerchandise is het Computerspielenmuseum een echte trekpleister voor een gamer op citytrip.
Geschiedenisles
Wie de doelgroep van het museum is spreekt mi chien voor zich, maar met een uitgebreide tijdlijn van de geschiedenis van computerspellen probeert de vaste expositie ook de niet ingewijden wat bij te brengen. Beginnende met de eerste gezelschap pellen, D&D en het eerste echte computerspel ‘Tennis’ brengt de futuristische ogende muur de bezoekers langs alle hoogte en dieptepunten uit de rijke geschiedenis van computerspellen. Van text-adventure tot sim-game en van filmische singleplayer-ervaringen tot mmo’s.
Die tijdlijn gaat langs alle te voorspellen momenten (de gamecrash uit de jaren 80, de opkomst van 3D-graphics en de impact van de Wii), maar ook minder opvallende gebeurteni en en eigenaardigheden krijgen zo hun aandacht. Zo is er in het museum een heuse PainStation aanwezig. Deze console straft bij een potje Pong de verliezer met kleine zweepslagen op de hand, stroomstoten en verhitting van het platform waar de hand op moet rusten. Spelers zonder hartproblemen worden uitgenodigd om vooral het apparaat een keer te gebruiken.
Kla iekers in de juiste context
Hoewel die muur vol informatie over de levensloop van games, van de veelgehoorde klachten over geweld tot de subculturen die rondom populaire spellen zijn ontstaan, intere ant is horen spellen in een museum ook gespeeld te kunnen worden. Daarvoor zijn niet simpelweg rijen van consoles en tv’s aangesloten, maar heeft men ook echt de moeite genomen om gamers van een andere generatie de kla iekers binnen de juiste context te laten beleven.
Met de juiste beperkte verlichting is er een kleine krappe arcadehal nagemaakt waar kasten zoals Asteroids, Super Hang-On en Frogger staan. Nog liefdevoller nagebootst zijn de halve huis- en slaapkamers waar op pa ende tv’s thuisconsoles van verschillende tijdperken staan te brommen. Een slaapkamer met daarin in een NES en Super Mario Bros. Wordt helemaal in het juiste tijdperk geplaatst door een Empire Strikes Back poster aan de muur en basketbalkaartjes op het bureau. Het meubilair en behang uit de jaren zeventig huiskamer waarin spelers naar hartenlust Pong kunnen spelen op een Atari is zo perfect uitgekozen dat je bijna denken dat de miniatuurkamers stuk voor stuk opgeslagen zijn geweest in een tijdscapsule.
Het Computerspielemuseum biedt daarnaast nog de ruimte voor andere aan games gerelateerde kunstzinnige eigenaardigheden. Neem bijvoorbeeld de metershoge controller waar ook echt Pac-Man mee gespeeld kan worden of de door kunstenaars gemaakte multiplayervariant op Pong waarin vijf spelers om een pentagoon heen staan en ieder hun eigen batje bedienen terwijl de bal langs alle vijf de hoeken stuitert.
Hoewel het Computerspielemuseum zich qua grote absoluut niet kan meten met de meeste populaire attracties in Berlijn moet er iets gezegd voor de dappere poging die het museum onderneemt om de geschiedenis van games te conserveren. Met genoeg uitleg plus vitrines vol en obscure apparatuur en spellen zit het wat dat betreft wel snor. Wie gewoon wat kla iekers en eigenzinnige nieuwe games wil spelen is bij dit museum ook aan het juiste adres. Met lage toegangsprijs van acht euro (vijf voor studenten) is dit stukje Berlijn tevens een moderne variant op de in vergetelheid geraakte arcadehal geworden.