In 2006 heb ik heel veel gametoernooien bezocht en ik verheugde me erop om het jaar af te sluiten met 's werelds grootste gametoernooi: de World Cyber Games 2006 (WCG). Voor het eerst werd dit gametoernooi in Europa gehouden (Monza in Italie) dus dat leek me lekker in de buurt.
De afgelopen jaren heb ik veel positieve verhalen gehoord over de WCG dus ik keek uit naar een paar dagen vol goede wedstrijden, show, feest en internationale contacten. In my dreams...De World Cyber Games bleek oersaai en slecht georganiseerd te zijn. Laat ik dat even illustreren met een paar voorbeelden.
Voor de locatie van de venue is gekozen voor Monza, een stad die op ongeveer een half uur van Milaan ligt en bekend staat om haar race circuit. Dat is dan ook de precieze locatie van het event. In theorie klinkt dat erg tof, in praktijk betekent het een locatie die buiten de bewoonde wereld ligt en waar je dus echt vast zit op het terrein. Ook in Italie regent het en in oktober is dat niet anders dan in andere landen. Laat het hele evenement nu net buiten plaats vinden. Met een temperatuur van 15 graden is dat best koud, vooral als je stilzit terwijl je naar wedstrijden kijkt.
In plaats van de spelers onder te brengen in hotels in Monza, dichtbij het evenement, is er gekozen om hotels te kiezen langs de snelweg ergens ten oosten van Milaan. Dat komt neer op 1 uur rijden in de spelersbus. Die spelersbus vertrekt bovendien op bepaalde tijden. Speelt een gamer zijn wedstrijd om 2 uur 's middags, dan zal hij tot 8 uur 's avonds moeten wachten op het event terrein tot hij weer naar het hotel terug mag waar dan ook nog eens geen hol te beleven valt.
Het leukste van zo'n gametoernooi is het kijken naar de wedstrijden, en dan vooral die van Nederland. Ik moet toegeven dat ik slechts 2 wedstrijden van onze jongens live heb gezien. Nergens werd duidelijk aangegeven waar en hoe laat je de wedstrijd kon bekijken. Had je dat dan eindelijk uitgevogeld, dan begonnen wedstrijden vaak met gemak een paar uur te laat. Spelers speelden hun matches in de tournament area, een ruimte dat in elk willekeurig kantoor had kunnen zijn en waar de computers stonden opgesteld voor de gamers. Bij sommige games kon je de tournament area in en zaten mensen overal op de grond, bij andere games waren de admins zo streng dat je niet eens mocht juichen. Conclusie: ontbrekende tijdschema's en geen plek om te kijken...handig op een gametoernooi.
Waren er dan eindelijk wedstrijden gespeeld, dan was nog niet duidelijk wie nou gewonnen had als je niet bij de wedstrijd zelf was geweest. Op de uitslagborden werden namelijk alleen de namen van de spelers gebruikt en niet hun nicknames. Nu kan ik een aardig eindje komen, maar nicknames waren wel zo handig geweest.
Wat er nog meer te zeuren valt? Italiaans eten is lekkerder bij je Italiaan op de hoek dan bij de Italiaan in Italie, zelf kunnen gamen op een game event zou best leuk zijn, ik ga nooit meer naar Monza, en ontbijten in Italie is ook klote.
Ben ik dan helemaal veranderd in een pe imist? Zo ver is het nog net niet...Steffan Amende, de Need for Speed: Most Wanted speler wist als enige Nederlander een medaille binnen te halen, een mooie bronzen die goed is voor 4000 dollar. De World Cyber Games tune blijft leuk om naar te luisteren, het is zelfs mijn ringtone...hoewel ik 'm denk ik morgen maar verander in die van Zelda.
Om het maar met de wijze woorden van een wijs iemand te zeggen: het leven is niet altijd een krentenbol.