Een groot deel van mijn leven maak ik mijzelf al lekker met plaatjes en impre ies van games die in tijdschriften en op websites staan. Een jaar of tien geleden had ik nog geen internet en moest ik het maandelijks met tijdschriften doen. Alleen die uit Nederland waren niet genoeg - ik haalde ook de imports uit de VS en Engeland. Je wist nooit precies wanneer die in de Nederlandse winkels lagen - tegen het einde van de maand wisten de winkelbediendes dat ze mij weer dagelijks konden verwachten. Elke dag kwam ik even kijken of de nieuwste nummers er al waren. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik uiteindelijk meer geld uitgaf aan de tijdschriften in plaats van games zelf.
Met de komst van internet werd de stroom van informatie gratis. Telkens een maand wachten voor de laatste nieuwtjes was een ding van het verleden. Elke dag was het laatste gamenieuws maar een klik verwijderd. En zo werd het nieuws checken op websites een drukke bezigheid die ik tot op de dag van vandaag beoefen. Je kan stellen dat ik daar nu vaker mee bezig ben dan met het spelen van games zelf.
Ik heb zo mijn vermoeden dat sommigen van jullie hier zich wel in kunnen herkennen. Je bent niet voor niets een bezoeker van Gamer.nl. Als je eenmaal een spel hebt gekocht, en de nieuwigheid er na een paar uurtjes van af is, gaat het al kriebelen in je hoofd: je gaat al uitkijken naar de volgende ervaring, het volgende spel dat er veelbelovend uit ziet. Je wilt er screenshots en trailers van zien, impre ies van lezen. Je hebt de game nog niet in je handen, dus is het intere anter. Het gras is altijd groener aan de overkant, toch?
Als je dit gedrag eens goed analiseert, kan je concluderen dat uitkijken naar games voor sommigen leuker is dan het spelen ervan zelf. Het is niet eens meer voorpret, het is een belangrijk onderdeel van de gehele ervaring. Er kleven wel wat nadelen aan. Een spel kan, na maanden uitkijken, behoorlijk tegenvallen. Je kan je vast wel een game voor de geest halen waarin je hevig teleurgesteld was na maanden hype op het internet. Ook geven screenshots en trailers dingen weg van een game - sommige spellen krijgen zoveel exposure dat je de helft van het spel al kan dromen!
In het beste geval levert al die hype en daarna de ontlading van het kopen en spelen van een game een perfecte ervaring op die je nog lang zal heugen. Zo'n ervaring had ik met The Legend of Zelda: Ocarina of Time. Meer dan een jaar wist ik al van het bestaan af van deze titel. Ik werd lekker gemaakt door de maandelijkse nieuwe screenshots in tijdschriften en de (schare) informatie die erbij vermeld stond. En toen kwam het spel dan eindelijk uit. Op een koude winterdag reed ik, na schooltijd, naar de speelgoedwinkel om te kijken of er nog eentje over was (ik had niet gereserveerd). Ik schrok dan ook erg toen er niets in de rekken lag... om er een minuut later achter te komen dat er nog een stapel achter de ka a stond.
Natuurlijk hoef ik nu niet uit te leggen dat Ocarina of Time bepaald niet tegenviel. De ontlading die het spelen van deze kla ieker met zich meebracht, na al dat wachten en uitkijken naar wat toen der tijd het ultieme, vrije avontuur leek en deels ook was, hoort nu gewoon bij het gevoel wat ik heb als ik terug denk aan Ocarina of Time. Het is niet zomaar een spel dat ik heb gespeeld, maar een avontuur in mijn echte leven, waar ik na al dat wachten (en het ook volhouden - ik had geen keus) mijzelf een held waande.
Ik zou wel gek zijn als ik je nu zou vertellen dat het niet leuk of goed is om je via websites op de hoogte te houden van het laatste gamenieuws. Ik schrijf immers zelf voor zo'n site. Het is voor velen een onderdeel geworden van het gamer zijn. Ja, vaak valt een spel na al die mooie screenshots en beloftes een beetje tegen, maar die enkele keer dat de hype wordt waargemaakt, maakt het helemaal waard.