Ik speel al een behoorlijke tijd videogames. Het begon toen ik een jaar of acht was en mijn vader voor het eerst een GameBoy Classic voor mij kocht met de game Super Mario Land. Deze aankoop heeft het balletje aan het rollen gebracht en tot op de dag van vandaag is het spelen van videogames nog steeds mijn favoriete tijdverdrijf. Helaas tot ergernis van mijn ouders, die het fenomeen 'gaming' nooit goed hebben begrepen. Zij zien het spelen van deze 'spelletjes' als een tijdverspilling in plaats van tijdsbesteding en helaas is dit op de dag van vandaag nog steeds zo. Ik denk echter dat ze mijn hobby na een jaar of 13 wel hebben geaccepteerd en zelfs deels bemoedigen. Ik speel games omdat ik het leuk vind. Het ontspant me en biedt me een uitvlucht uit de hedendaagse sleur. Ik speel videogames, ik noem mijzelf een 'gamer' en ik moet eerlijk bekennen dat ik die titel met gepaste trots draag. Helaas is de eerdergenoemde benaming niet meer genoeg om je volledig onder een groep te scharen in deze entertainmentindustrie. Hier begint de ellende… Grote delen van de gemeenschap binnen de game-industrie vinden het klaarblijkelijk nodig om zichzelf te distantiëren van andere mensen die games spelen door zichzelf bepaalde labels op te plakken. Hardcore en casual zijn een paar termen die dikwijls je om de oren geslingerd worden wanneer mensen aan willen geven tot in welke hoedanigheid ze hun tijd besteden aan het spelen van games. Dit lijkt een simpele benadering, maar er zit wel degelijk meer achter. Om te beginnen is het nodig om even te kijken wat de termen 'hardcore' en 'casual' gamers nu precies inhouden. Een enkele simpele, allesomvattende definitie is echter niet van deze termen te vinden, iedereen geeft er namelijk een andere aanvulling aan. Wat denk ik er persoonlijk van? Een 'hardcore' gamer is naar mijn mening iemand die zijn hobby serieus neemt, iemand die naast het (veel) spelen van games ook veel leest over zijn hobby, iemand die geen onderscheid maakt tussen consoles, iemand die creativiteit ondersteunt en dit bemoedigt door games te kopen. Zo zie ik deze term en mocht deze definitief zijn, dan draag ik hem met trots, aangezien dit ongeveer mijn gevoelens over mijn favoriete hobby perfect weer geeft. Helaas denken de meeste mensen er helemaal anders over. Voor de buitenstaanders wordt de hardcore vaak vereenzelvigd met het beeld van de bleke, puisterige, gebrilde puber die sociaal mank is en het grootste deel van zijn tijd achter zijn computer(s) spendeert. De hardcore zelf gebruikt de term vaak om 'hun groep' op een hoger gelegen niveau te plaatsen en zichzelf af te scheiden van de andere mensen die dezelfde games spelen. Ze zien zichzelf als superieur en pronken maar al te graag met de enorme hoeveelheden aan tijd die ze in een bepaalde game steken of de scheepsladingen aan games die ze kopen waarvan maar een klein deel gespeeld zal worden. Hardcore gamers die graag bij de harde kern willen horen zodat ze nog een beetje bevestiging voelen van hun nietige bestaan en deze term misbruiken om andere mensen met dezelfde interesse de grond in te boren. Van deze laatste groep word ik kotsmisselijk. De hardcore staat lijnrecht tegenover de eerder genoemde casual gamer. Ook van dit stereotype is geen duidelijke definitie te geven, maar er zijn volgens mij wel een aantal elementen die deze groep kenmerken. Over het algemeen speelt de casual gamer wel games, maar besteedt hier relatief vrij weinig tijd aan. Het spelen van games is vooral een sociale bezigheid voor deze mensen, ze kopen redelijk weinig spellen en zijn vaak trouwe volgelingen van series als Fifa of Madden die met elke iteratie weinig veranderen. Deze groep is veel groter dan de hardcore en hier is ook de meeste poen aan te verdienen. Nintendo heeft dit eindelijk ook in de gaten gekregen deze generatie en mikt met de Wii op deze groep, met groot succes. Ik ben echter nog steeds op zoek naar het element dat de casuals volgens veel hardcore gamers inferieur maakt. Is het dat ze redelijk weinig tijd besteden aan videogames? Is het omdat ze games op impuls kopen en vaak meer kijken naar het plaatje op de verpakking dan de daadwerkelijke inhoud? Is het hun gebrek aan kennis? Ik snap het nog steeds niet. Beide groepen kunnen een hoop van elkaar leren. De hardcore kan zijn kennis gebruiken om de casuals attent te maken op de verschillende facetten van games wat betreft kwaliteit en genre en de casual gamer kan de hardcore misschien het een en ander bijbrengen als het om sociale interactie gaat. Dit zijn maar enkele kleine voorbeelden maar ik streef er naar om de grenzen te laten vervagen tussen deze twee groepen en met elkaar gewoon lekker te discussiëren over games en het spelen ervan. Dat is immers de hobby die ons allemaal bindt. Ik haat dat sommige mensen zich willen onderscheiden door andere mensen bepaalde labels op te plakken. Hokjesgeest zorgt voor vervreemding en dit is in de wereld van gaming niet anders. Ik vind de termen hardcore en casual totaal overbodig, immers: wat geeft het nou precies aan? We spelen allemaal videogames en dat doen we (over het algemeen) met veel plezier. Dit element zou genoeg moeten zijn om ons allemaal te binden. Ik ben er trots op om gamer te zijn en ik beleef nog steeds enorm veel plezier aan het spelen van games en andere mensen opmerkzaam te maken van de verschillende facetten van deze vorm van digitale entertainment. Ik deel mijn passie graag met anderen en dit zouden meer mensen moeten doen. Hou op met het plakken van labels op mensen en probeer van elkaar te leren. Zo zie ik het.