Jaap van Nes, de eindredacteur wiens functie ik drie jaar geleden heb overgenomen, zou met die ene mail mijn leven veranderen.
Ik was pas 17 jaar toen ik me bij de redactie van Gamer.nl voegde. Ik was destijds te dom om te poepen maar slim genoeg om te luisteren. Maar één ding wist ik toen al heel lang zeker: ik zou later berichten over computergames. Ik wilde ze niet maken, ik wilde ze niet testen en ik wilde ze niet uitgeven. Nee, ik wilde mijn enthousiasme overbrengen in beeld en woord. Het delen van mijn pa ie, dat was mijn enige ambitie.
Ouders, leraren, vrienden: mensen verklaarden me voor gek. Achteraf begrijpelijk, want welke halve zool gaat op de bonnefooi journalistiek studeren om over spelletjes te kunnen schrijven? Gamer.nl voorzag me daarin van steun. Met dit mailtje kon ik laten zien dat ik alvast een eerste stap had gezet. Dat mijn streven niet volledig belachelijk was. Bovendien was Gamer.nl mijn favoriete site bij uitstek. En nu, nu maakte ik deel uit van de redactie. Hoe tof is dat?!
Bij Gamer.nl heb ik leren schrijven, analyseren en vooral ook leren luisteren. Oud-hoofdredacteur Erwin Bergervoet verdient dan ook een eervolle vermelding. Hij steunde mij op de momenten dat ik bevestiging nodig had en voorzag me van kennis die zelfs in het algemene journalistieke netwerk vandaag de dag nog bruikbaar is. Als eindredacteur heb ik Gamer.nl vast en zeker gevormd, maar die impact valt in het niet bij de mate waarin de website en de redactie mij en mijn carrière gevormd heeft.
Nu, zeven jaar na die mail, heeft Gamer.nl zich ontpopt tot een site die kritisch is. Die aanvoelt wat gamers denken en vinden, maar ze tegelijkertijd in contact brengt met onbekende pareltjes en ontwikkelingen. Nog altijd kampt Gamer.nl met knulligheden. Natuurlijk, dat weet ik ook. Verbeterpuntje voor mezelf: video-items waarin ik mezelf laat gaan. Er is (altijd) ruimte voor verbetering.
Geloof me, ik ben zelden tevreden, dus ben ik me daar volledig bewust van. Maar van één ding ben ik oprecht overtuigd. De insteek van Gamer.nl zal nooit veranderen. Het bier zal op de redactievergadering altijd vloeien. Onze vingers glijden altijd automatisch over de WASD-toetsen bij het typen van een tekst. In video-items zal ik altijd te hard blijven schreeuwen wat ik vind (sorry, cameraman Gillian).
Want Gamer.nl is niet het stoutste jongetje in de klas. Ook niet het mooiste, populairste of brutaalste jongetje. Wij zijn het jongetje met een brilletje op en een Mario- of Half Life 2-shirt aan. En als wij thuiskomen, dan gaat de console of pc aan en gaan de gordijnen dicht. Want gaming is onze pa ie en voor ons de belangrijkste bijzaak ter wereld. Die Website van het Jaar-trofee doet niets af aan onze fouten en voegt niets toe aan onze kwaliteiten.
Maar dat betekent niet dat ik ‘m niet wil winnen. Al is het maar omdat het licht bewijs zou zijn dat zowel het stille jongetje in de klas als de zeventienjarige Ron destijds de juiste keuze hebben gemaakt.
