Iedereen zal het gevoel wel kennen als je op zolder een doos met oud speelgoed tegenkomt. Goede herinneringen, emoties en een nostalgisch gevoel komen direct bij je terug. Precies hetzelfde overkwam mij de afgelopen weken. Ik ben namelijk weer met heel erg veel plezier Skies of Arcadia op de GameCube aan het spelen.

En boy oh boy, dat spel is gewoon helemaal geweldig! De grootte van de game, de keuzevrijheid, het meeslepende verhaal en intere ante personages en de 50+ aantal uren dat je ermee bezig kunt gaan maken dit spel meer dan de moeite waard. Hoewel ik de game al een keer had uitgespeeld, ben ik weer vol enthousiasme aan het spelen en lijkt alles weer compleet nieuw. Alsof ik de game weer voor de eerste keer speel!

En hoewel mijn kast vol staat met recente toppers die de moeite van het spelen waard zijn (BioShock, Halo 3, Stranglehold, Blue Dragon en ga zo maar door) trekken die games me op het moment even niet. Skies of Arcadia loopt qua graphics ver achter en er zit nauwelijks voice-acting in het spel, maar dat boeit me op dit moment helemaal niet.

Betekent dit dat ik de games die nu uitkomen niet goed vind? Nee, dat zeker niet. Maar mi chien hebben ze wel gemeen dat ze te goed zijn. Dat ik eigenlijk op zoek ben naar simpelheid en heel veel uren gameplayplezier zonder te hoeven letten op schitterende graphics, innovatieve besturingen of online/live mogelijkheden. Of mi chien is Skies of Arcadia wel een geweldige game die niet aan de tand des tijds onderhevig is en, no matter what, super blijft?

Hoewel ik midden in mijn Skies of Arcadia avontuur zit en ik nog minstens 25 uur te gaan heb, ben ik in mijn hoofd al aan het nagaan welke games ik hierna zal gaan spelen. Grandia II, Secret of Mana en Okami liggen alweer klaar. Sommige vrienden staan altijd voor je klaar, of begin ik gewoon oud te worden?