Nintendo weet als geen ander games uit de hoge hoed te toveren die qua kla e, vermaak en verslavingsfactor, enkele stappen boven de concurrentie uitstijgen. Vorige week deed de Japanse gamesgigant het opnieuw met New Super Mario Bros, de eerste geheelnieuwe 2D platformgame met Mario in de hoofdrol sinds negentienhonderdnogwat. Teruggetrokken in een kil en donker keldertje (buiten gamen is geen doen met dit weer, de zon belet me het zicht op het scherm), kon ik me weer uren verslikken in paddestoelen, schietend op schildpadden, jagend op het prinsesje. Maar toch was er iets in New Super Mario Bros dat me enigszins tegen begon te staan: het concept van ‘levens’. In combinatie met een save-optie zijn levens namelijk compleet onlogisch, overbodig en verwarrend. Wanneer je namelijk een leven verliest net nadat je gesaved hebt, dan loont het om je oude spel opnieuw in te laden. Je krijgt er immers je net verloren leven voor terug, maar verliest geen vooruitgang in het spel. Je moet dan wel terug naar het hoofdmenu, het spel weer laden en een nieuwe poging wagen. Niet dat dit superlang duurt, maar het zijn wel weer enkele seconden die je anders aan het spelen zelf gespendeerd had.Een ander probleem met levens, is dat je soms erg vervelend tegen een leventekort aan kunt hikken. Viewtiful Joe voor de DS werd bijvoorbeeld een crime wanneer je nog maar één leven over had, omdat je dan een hele rits levels in één keer foutloos moest doorspelen. Had je echter meer levens, dan kon je keer op keer opnieuw aan de gang. Je wordt dus bestraft voor je falen in de eerdere levels, wat er eigenlijk op neer komt dat de moeilijkheidsgraad cumulatief toeneemt, naarmate je slechter bent. In plaats van dat het spel zich juist aanpast aan je vaardigheden.Een beter concept dan levens, is in mijn ogen een oneindig aantal pogingen om elke hindernis te mogen nemen. Ben je voorbij de hindernis, dan ben je vanaf daar weer veilig. En dan wordt je niet meer gestraft voor de fouten die je tijdens het nemen van de hindernis gemaakt heeft. Daxter voor de PSP is een mooi voorbeeld van dit principe en het spel biedt ook zonder levens genoeg uitdaging voor de doorsnee gaming. New Super Mario Bros bedelft je gelukkig onder de levens, zodat je er niet al te veel problemen van zal ondervinden; maar het blijft een achterhaald concept dat eigenlijk alleen thuishoort in de arcadegames, waarbij een save-optie ontbreekt.