Zal ik maar meteen met de deur in huis vallen? Ok, kom ik hoor, bereid je maar voor, maak je borst maar nat. Waar heeft Nintendo in vredesnaam de Pikmin verstopt? Willen ze niet hard genoeg groeien ofzo? Ik eis een vervolg op de twee Pikmin-delen, ja! Op de Wii en graag een beetje verbetering in de graphics ook, zodat ik nog meer van die mooie natuur kan genieten.

Ik snap Nintendo echt niet. Mi chien zijn ze in het geheim bezig met de ontwikkeling van Pikmin 3 maar dan moeten ze het spel maar eens snel aankondigen. Maar stel je eens voor dat ze er niet mee bezig zijn. Dat ze bij Nintendo denken, ach, grappige franchise was dat, maar nu is het wel weer welletjes. Helemaal gestoord word ik van die gedachte, dat iemand zo zou kunnen denken.

Kijk, Nintendo weet veel originaliteit in haar games te pompen. Dit doen ze echter meestal in bestaande franchise, vooral Mario en Zelda. Of, als het te gewaagd is, pakken ze een tweederangs karakter, zoals Donkey Kong of Kirby. Ze proberen al die nieuwe concepten lekker uit op de karakters die we nu al jaren kennen. Niets mis mee hoor, maar als ze dan eens een totaal nieuwe franchise verzinnen en die klopt ook nog eens aan alle kanten, zoals Pikmin dus, waarom hebben we dan nu nog niets vernomen van een vervolg? Waarom negeren ze de beste nieuwe franchise die ze de afgelopen vijf, zes jaar hebben verzonnen?

Ik vraag me wel eens af wat er zo goed is aan Pikmin (en het vervolg). Zullen we dat even samen doen? Het meest oppervlakkige is natuurlijk dat serene gevoel dat in het begin de meester van je maakt. Dat komt door de natuur waarin je vertoeft en de muziek die de omgeving perfect complimenteert. Maar dan komt de twist die het juist zo geweldig maakt: al snel maakt de serene rust plaats voor stre , voor paniek, voor chaos. Vooral het eerste deel bracht dit gevoel uitmuntend naar de speler, omdat je maar 30 dagen had om alle schiponderdelen te vinden. Dat was het doel van het spel en was er een dag voorbij, dan had je eigenlijk minstens één schiponderdeel willen vinden.

Het derde element wat hierbij komt, is die heerlijke smaak van voldoening die je elke keer weer krijgt als je virtuele dag geslaagd was. Wanneer je met meer Pikmin de nacht in ging dan dat je de dag begon, je één of meerdere schiponderdelen had gevonden en lekker wat vijanden de pan in had gehakt met je lieve plantenwezens. Die omslag, dat gevoel ergens aan het einde van de virtuele dag dat je de stre kan laten varen en met voldoening terug kan kijken, dat is voor mij hetgene wat Pikmin naar een hoger niveau trekt.

Lees deze ode aan die kleine plantaardige beestjes, Nintendo. Ik mis ze. Ik wil Pikmin in mijn Wii! De Wiimote is als geen andere controller geschikt voor de management die bij dit spel komt kijken. Laten wij ons verenigen, lezers, als een groep Pikmin geselecteerd door de grote goddelijke speler. Laat hem ons leiden naar de grote, begraven schat, ergens in het hoofdkwartier van Nintendo. Laten we het derde deel van de Pikmin serie naar onze thuisbasis dragen en aldaar gaan genieten van wat Nintendo's meest ondergewaardeerde spellenreeks ooit moet zijn.