Ik hou van games. Ik hou ook van films. Ik geloof er ook heilig in dat de twee media elkaar enorm veel te bieden hebben, al gebeurt het zelden dat de combinatie goed uitpakt. Meer dan eens wordt er door de grote studiobazen opdracht gegeven om in de hype van een film nog gauw even een game uit de grond te stampen. Negen van de tien keer betreft het een gehaast en ongeïnspireerd product; een slap, onaf aftreksel van wat het had kunnen zijn, gemaakt onder het motto "flikker het maar op DVD, dan kunnen we nog mooi een graantje van het filmsucces meepikken."

Nou zijn er beduidend minder verfilmingen van games dan vergamingen van films, maar toch komt het wel eens voor dat een regisseur het aandurft om een script gebaseerd op een game te verfilmen. Denk bijvoorbeeld eens aan Tomb Raider, Final Fantasy: The Spirits Within en Mortal Kombat. Wonder boven wonder zien we ook hier dat het uiteindelijke product vaak de nodige steekjes laat vallen. Acteurs die niet goed in hun rol zitten, een verhaal wat prima werkt in een game, maar in een verfilming rechtstreeks uit de vuilnisbak lijkt te zijn gevist, het gemis van de interactiviteit die de games juist eigen zijn en interessant maken; het zijn slechts enkele problemen waar de gameverfilmingen mee te kampen hebben.

Nu weet ik uit eigen ervaring dat het niet onmogelijk, maar wel ontzettend moeilijk, is om een goede - met nadruk op goede - film te maken. Vooral als je geen budget hebt en tegen een deadline aan moet hikken die zo strak is dat het voor een strop kan doorgaan. Ik zal ook eerlijk toegeven dat het me vanwege die redenen ook nooit is gelukt.

Van iemand als Dr. Uwe Boll echter, die een doctoraat heeft in literatuur, genoeg tijd heeft om tussen de bokswedstrijden met kiritsche journalisten door drie films in een jaar te maken en genoeg geld ("my movies are financed with Nazi gold!") heeft om zijn kosten te drukken, zou je kunnen verwachten dat hij toch enigszins in staat zou zijn om goede films te maken. Helaas is niets minder waar. Zelfs met alle middelen die hij tot zijn beschikking heeft slaagt Dr. Boll er niet in om een film af te leveren die boven de 5 scoort op IMDB. Blijkbaar mist hij toch datgene wat bij de beste mensen uit elk vakgebied wordt bestempeld als "talent."

In een ver verleden had ik me al eens gewaagd aan het bekijken van twee van zijn films: Bloodrayne en Alone in the Dark. Destijds wist ik niet hoe snel ik mijn muiscursor op de stopknop moest krijgen toen het “acteerwerk” eenmaal was begonnen. Speciaal voor deze Insider heb ik het afgelopen week nogmaals geprobeerd. Hoewel ik erg veel moeite had om mijn “for the love of God and everything that is holy, make it stop” gevoelens niet in daden om te zetten, ben ik erin geslaagd om Bloodrayne helemaal af te kijken.

Er zijn mensen die zeggen dat Boll’s films zo slecht zijn dat ze weer goed worden. Ik had zelf het idee dat ik één uur en veertig minuten lang een mentaal-visuele marteling heb ondergaan waar geen eind aan leek te komen. Er was werkelijk waar niets, maar dan ook niets dat me tot enthousiasme kon aanzetten om verder te kijken. Het acteerwerk, voor zover daarvan te spreken was, was tenenkrommend slecht, wat vooral kwam door de miscasting van de acteurs en het script, waar tussen de belabberde dialogen en totaal overbodige seksscènes door nog ergens een verhaal te ontdekken moest zijn. Het camerawerk, de montage en zelfs de special effects waren van ongeveer dezelfde kwaliteit.

Nou kan ik me niet direct druk maken over Dr. Boll’s gedrochten van op games gebaseerde films. Ik kan me zelfs niet opwinden over zijn onofficiële status als slechtste filmregisseur ter wereld. Elk vakgebied heeft immers zijn hopeloze gevallen en nietskunnende aandachtszoekers. Wat me van binnen wel aan het opvreten is, is dat Boll met zijn films de gamesindustrie in de toekomst nog wel eens een hele slechte naam kan gaan bezorgen.

Momenteel ligt de gamesindustrie al flink onder vuur. Vaak is het onterecht geblaat in de vorm van “gewelddadige games zijn schadelijk voor kinderen en zetten aan tot moord, seks en het gebruik van drugs,” terwijl de mensen die deze beweringen uiten over het algemeen zelden tot nooit games spelen en blijkbaar moeite hebben met het lezen van de overduidelijk aanwezige 18+ ratings op de hoesjes. Niet dat dat als argument veel uitmaakt; de boeroepers hebben en krijgen toch steeds meer aanhang onder de overbezorgde ouders, gelovigen die de wereld willen behoeden voor het kwaad en politici die hongerig zijn naar stemmen, dus aandacht krijgen ze toch wel.

Het laatste wat de gamesindustrie echter kan gebruiken is een slimmerik die de films van Dr. Boll als extra argument gaat gebruiken om daarmee games zwart te maken. Denk bijvoorbeeld aan een redenatie als “deze films zijn slecht, ze zijn gebaseerd op games, daarom zijn games ook slecht” of “er zitten seksscènes en veel geweld in, dus zal het ook wel in de games zitten.”

Klinkt het ongeloofwaardig? Misschien wel, maar het zal niet de eerste keer zijn dat mensen zich als een kudde schapen achter de mening van een invloedrijk persoon of organisatie scharen, om zodoende geen eigen verantwoordelijkheid te hoeven dragen. Niets is immers makkelijker dan de schuld af te schuiven op media als televisie, films, games en muziek; vooral als het om de verloedering van de maatschappij gaat. En zeg nou zelf, we hebben het over mensen die werkelijk elk excuus aangrijpen om hun gelijk te krijgen, dus waarom zouden ze de films van Uwe Boll niet in hun voordeel gebruiken?

Bloodrayne, Alone in the Dark en House of the Dead waren nog redelijk onbekende titels. Dr. Boll is op dit moment echter bezig aan Dungeon Siege en Far Cry, met daar tussenin nog ruimte voor Postal. De eerste twee zullen al heel wat meer mensen bekend in de oren klinken dan zijn eerdere films. Wat als hij in de toekomst de rechten weet te bemachtigen van World of Warcraft, Prince of Persia, Grand Theft Auto, God of War en al die andere games die ons zo dierbaar zijn? Zie je al een “voor 16 jaar en ouder” versie van The Legend of Zelda in de winkel liggen omdat Boll er een nietszeggend, met zwaardengehak en softporno doordrenkt niemendalletje van heeft gemaakt? Het angstzsweet breekt me al uit bij de gedachte alleen.

Jammer dat we Uwe Boll niet net zo makkelijk uit kunnen zetten als Bloodrayne.

Gewoon... klik.