Broeders en zusters,

Ik had bij dit gebod een betoog kunnen houden over het feit dat er in games zoveel gemoord wordt, maar dat in 99,9 procent van alle games moorden slechts een middel en niet het doel is. Dit onderwerp is echter al helemaal uitgekotst en daarom wil ik een nieuwe trend belichten. Namelijk het niet dood kunnen gaan van je personage. De dood is een onderwerp waar we in games ontzettend veel mee te maken hebben, maar eigenlijk weinig over nadenken.

We zijn er aan gewend geraakt dat je in een spel dood gaat als je het niet goed doet. Het resultaat is dat je weer een stuk opnieuw moet spelen en het dan beter moet doen. Dit brengt een zekere spanning met zich mee, omdat je niet weer dat ene lange stuk opnieuw wil spelen. Een groot aantal games heeft die spanning nodig, en ik zal ook zeker niet zeggen dat het systeem is, maar toch ben ik blij dat ontwikkelaars steeds vaker naar alternatieven zoeken.

Met BioShock (ja, daar is ie weer!) wordt getoond dat de dood helemaal niet een vereiste is in games. Wanneer je in het spel dood gaat, word je personage namelijk weer opgewekt in een kamertje met je wapens nog in handen en je vijanden behouden hun schade. Haalt dat de spanning uit het spel? In zeker zin wel, want je hebt in ieder geval niet die spanning die andere soortgelijke spellen wel hebben. BioShock vangt dat gelukkig weer goed op door een angstige sfeer en een ervaring dat geen dood nodig heeft om boeiend te zijn.

Ander goed voorbeeld is Prey, waar de dood een hele aparte invulling krijgt. Ook hier zul je niet stukken opnieuw moeten spelen, maar word je naar een spookwereld gestuurd waar je op geesten moet jagen. Voldoe je aan je opdracht, dan word je weer terug in het spel geplaatst. In de tijd voor Prey is het bijvoorbeeld Prince of Persia: Sands of Time die de dood mooi omzeilt. Spring je mis, dan wordt met een druk op de knop de tijd teruggespoeld. Ideaal hulpmiddel om stomme foutjes te voorkomen, maar je kunt niet onbeperkt terugspoelen zodat er nog wel een zekere spanning is.

Nu zijn er genoeg games waarin doodgaan een noodzakelijk kwaad is. Toch als je kijkt naar singleplayer actietitels of platformers, wordt het zovaak onnodig gebruikt. Puur omdat het hoort, omdat het in andere games ook gebeurt. Actueel voorbeeld is Ratatouille. Als je tijdens het platformen ergens vanaf valt, wordt je weer teruggeplaatst. Na een paar keer vallen ga je dood met een dramatische scène waarin hoofdpersoon Remy de dood in de ogen kijkt. En daarna? Dan wordt de rat gewoon weer teruggezet. Wat is het dan het nut van die stervende rat? En zo zijn er tal van titels te noemen.

Hoe kijk jij tegen de dood in games aan? Moet deze nieuwe trend doorgezet worden, of is de dood nodig om de spanning er in te houden?

Amen