Broeders en zusters,
Ik had bij dit gebod een betoog kunnen houden over het feit dat er in games zoveel gemoord wordt, maar dat in 99,9 procent van alle games moorden slechts een middel en niet het doel is. Dit onderwerp is echter al helemaal uitgekotst en daarom wil ik een nieuwe trend belichten. Namelijk het niet dood kunnen gaan van je personage. De dood is een onderwerp waar we in games ontzettend veel mee te maken hebben, maar eigenlijk weinig over nadenken.
We zijn er aan gewend geraakt dat je in een spel dood gaat als je het niet goed doet. Het resultaat is dat je weer een stuk opnieuw moet spelen en het dan beter moet doen. Dit brengt een zekere spanning met zich mee, omdat je niet weer dat ene lange stuk opnieuw wil spelen. Een groot aantal games heeft die spanning nodig, en ik zal ook zeker niet zeggen dat het systeem is, maar toch ben ik blij dat ontwikkelaars steeds vaker naar alternatieven zoeken.
Met BioShock (ja, daar is ie weer!) wordt getoond dat de dood helemaal niet een vereiste is in games. Wanneer je in het spel dood gaat, word je personage namelijk weer opgewekt in een kamertje met je wapens nog in handen en je vijanden behouden hun schade. Haalt dat de spanning uit het spel? In zeker zin wel, want je hebt in ieder geval niet die spanning die andere soortgelijke spellen wel hebben. BioShock vangt dat gelukkig weer goed op door een angstige sfeer en een ervaring dat geen dood nodig heeft om boeiend te zijn.
Ander goed voorbeeld is Prey, waar de dood een hele aparte invulling krijgt. Ook hier zul je niet stukken opnieuw moeten spelen, maar word je naar een spookwereld gestuurd waar je op geesten moet jagen. Voldoe je aan je opdracht, dan word je weer terug in het spel geplaatst. In de tijd voor Prey is het bijvoorbeeld Prince of Persia: Sands of Time die de dood mooi omzeilt. Spring je mis, dan wordt met een druk op de knop de tijd teruggespoeld. Ideaal hulpmiddel om stomme foutjes te voorkomen, maar je kunt niet onbeperkt terugspoelen zodat er nog wel een zekere spanning is.
Nu zijn er genoeg games waarin doodgaan een noodzakelijk kwaad is. Toch als je kijkt naar singleplayer actietitels of platformers, wordt het zovaak onnodig gebruikt. Puur omdat het hoort, omdat het in andere games ook gebeurt. Actueel voorbeeld is Ratatouille. Als je tijdens het platformen ergens vanaf valt, wordt je weer teruggeplaatst. Na een paar keer vallen ga je dood met een dramatische scène waarin hoofdpersoon Remy de dood in de ogen kijkt. En daarna? Dan wordt de rat gewoon weer teruggezet. Wat is het dan het nut van die stervende rat? En zo zijn er tal van titels te noemen.
Hoe kijk jij tegen de dood in games aan? Moet deze nieuwe trend doorgezet worden, of is de dood nodig om de spanning er in te houden?
Amen
Eerste gebod - Tweede gebod - Derde gebod - Vierde gebod - Vijfde gebod
Reacties op: Het zesde gebod: Ga niet dood
Fpsbig
Ik bedoel neem b.v. max payne of soldier of fortune en ig andere spellen t zou toch nep zijn als je weer gerived werd.
In Bioshock kan ik t begrijpen en het past ook wel in het universum.
Wel vind ik dat game makers is moeten gaan kijken naar hun save systemen ik ben wel fan van de quicksave en ook met goed geplaatste checkpoints kan ik leven.
Maar checkpoints als in rainbow six vegas if Graw zitten soms toch wel erg ver uit elkaar. Spannend dat wel maar tegelijker tijd ook frustrerend en dat mag een game naar mijn mening niet worden
Brawl
Heb hem al uitgespeeld, die vita,saren echt wel nodig spel was anders veelste moeilijk, heb hem in medium uitgespeeld.
De game soulreaver had een second realm, net zoieys als prey, je gaat dood maar komt in een andere realm, dat vond ik wel bruut in de soulreaver series.
Mesijs
Brawl
als ff snel moet eten of na de wc moet, hoppa quicksave [STALKER].
Pinglord
Maar het is zoals Matthijs al zei. Je wordt voorzichtiger als je weet dat, wanneer je dood gaat, je weer een eind teruggezet wordt. Als je meteen herrijst op de plek waar je dood bent gegaan, dan is het spel ook snel klaar. Dan kun je net zo goed /god in het console venster typen.
Pinglord
Erwie
fant
Valt op dat de game er echt niet makkelijk van wordt, aangezien je vrij snel vergeet een medkit te gebruiken in het heetst van de strijd, en dus binnen no-time weer een stuk terug bent.
Big Daddy's afslachten was echt verdomd moeilijk geweest, en na die tijd had je weer 9 medkits moeten kopen om de volgende aan te kunnen.
Vitachambers zijn dus een goed plan.
Het prey-systeem was wel leuk, maar na een poosje werd het erg irritant(gelukkig kon je het ook uitzetten).
fant
wow, vet, dat wist ik al die tijd niet
hefaistos
eenmaal dood was dood en bleef dood , vooral als je char al richting lvl 60-70 was wast zeer frustrerend , maar aan de andere kant was het ook weer juist de kick als je weer een lvl 99 hardcore char haalde ,
en ander voorbeeld is delta force 1 en 2 . eenmaal dood in een lvl en je moest het helemaal opnieuw doen , maar dat was wel wat het mooi maakte , telkens weer die drang om het toch te halen,
wat mij betreft is doodgaan niet erg , als het spel maar pakkend genoeg is om door te willen gaan
EvilMonkey900
Shriko
fant
dat werd zo tergend moeilijk, en dan was je bijna(denk ik) bij een nieuwe checkpoint en dan is er opeens een RPG-gast die je compleet overhoop knalt en kun je weer een half uur terug.
Brawl
radic
ben je halfdood na 2 uur wat rondgelopen en gefarmed te hebben, loop je iets door, tada uber moeilijke boss moet je weer dat hele kut stuk over doen
MadMax
EvilMonkey900
Mesijs
BoomBoomSate
Mi is Dood is niet per definitie negatief. Dood is, zoals leven is. En bovenal, games zijn geen realiteit. Net als tekenfilms. Niet te vergelijken.
Ik bemerk dat ik vaak niet deze uiterste grens van een game-rondom-leven aanhou, maar zelf kies hoever ik mijn gezondheid mag verliezen alvorens ik een nieuwe poging doe dmv een saved game oid. Dit gebeurt meestal als de game mij een verbondehheid met de main character/object brengt omdat het verhaal en de interactie goed is gekozen. Hierdoor wordt ik uber gemotiveerd om de game te spelen zonder enig kras in mijn huid/lak.
Kijk en dat vind ik dan dus een goede game en de aanwezige dood heeft daarop nauwelijks invloed!
Dorsos