Games spelen verbreidt je kennis, laat je dingen vergeten en kan je of heel hyper maken, of juist vet relaxed (net als bomen). Dat is een stelling die ik mezelf heb aangemeten, want ik ben in de veronderstelling dat games gewoon entertainment zijn en niet een manier van leven. Er zijn echter wel een aantal zaken waarbij ik echter mijn vraagtekens zet als ik achter mijn PC of spelcomputer kruip. Want neem ik de tijd om een game te gaan spelen of loop ik al heel de dag met de kriebel om verder te gaan met een level in Hitman: Bloodmoney of het levelen van een character in een MMORPG dan is er vaak altijd wel iets dat roet in het eten komt gooien. Gisteren was het weer raak! De telefoon ging vijf keer, waarna ik hem uit nijd heb uitgezet. De deurbel zoemer bleef weer eens als vanouds hangen, waardoor ik 3 hoog omlaag moest om de deurbel een beuk te verkopen. En het allervervelendste bij een MMORPG, toen ik eenmaal zat en zoiets had van.. hééééééééé, bleek de loginserver knockout te zijn. Als de, ietwat negatieve, wet van Murphy om de hoek komt kijken, kunnen passieve gamers (waar ik mijzelf onder ingedeeld heb) veranderen in echte killing machines. Dan pas kan je echt agressief worden. Het komt dan niet door de game zelf, maar meer vanwege het feit dat je de game niet KUNT spelen. Er zijn vast mensen die net als ik mega irritante ouders hebben die dan zeggen: “Wat is er nou erg aan? Pak een goed boek!”. Die mensen hebben mijn medeleven, want wat weten ouders er nou van! Waar ik eigenlijk naar toe wil is dat ik wel eens wil weten waar andere gamers zich nou dood aan ergeren als ze maar één ding aan hun hoofd willen hebben: Gamen!?