Als enthousiast gamer vind ik het altijd weer leuk om tezien hoe zogenaamde 'casual' gamers reageren op één van mijn favoriete tijdverdrijven.Zij hebben vaak die hele ontwikkeling van de games industrie niet zo bewustmeegemaakt en bijna alles is voor hen compleet nieuw en verra end. Afgelopenweek waren hier weer twee mooie voorbeelden van.Vrijdagochtend onderweg naar m'n werk, hoor ik twee dames(studentes hoogstwaarschijnlijk) in gesprek achter me lopen. Niet dat ik zo'nafluisterend type ben (of wel?), maar toen ik iets over games opving uit hetgesprek spitste ik even mijn oren. Eén van de twee meiden had blijkbaar sindskort het fenomeen Nintendo DS en Dr. Kawashima's Brain Training ontdekt. Ingeuren en kleuren vertelde ze over de vermakelijkheid van de vele oefeningen,de unieke bediening via een touchscreen en de vele leuke geluidjes die dit spelrijk was. Ze was er helemaal enthousiast over en klonk blij verrast dat ze zichmet zoiets kon vermaken. “Dit is nou Nintendo's nieuwe strategie in de praktijk”dacht ik bij mezelf, en zo is het ook.Nog diezelfde dag stuitte ik op een tweede praktijkvoorbeeldvan deze strategie. Bij mij op het werk staat een Nintendo Wii en nou was departner van één van mijn vrouwelijke collega's aan het einde van de middagovergekomen, met de nodige intere e in de nieuwe console van Nintendo. Hij hadklaarblijkelijk geen grote achtergrond met gaming (of mi chien heel langgeleden) en datzelfde gold des te meer voor mijn collega. Toch overwoog hij omvoor zijn verjaardag een Wii te vragen als cadeau. Dat, of een MP3 speler. Hetwas vervolgens aan mij om hem een demonstratie te geven van de console.

Wii Fit: de volgende bom die Nintendo zal droppen?

Hij wilde dolgraag Wii Sports proberen. Hij had geen enkelverstand van spelcomputers, dus ik moest 'm eerst nog even begeleiden in hetaanzetten van de console en het opstarten van de game. Al bij het kiezen vaneen Mii-personage ontstond er dikke lol, want wie heeft er inmiddels geenpersonen als Michael Jackson en, dare I say, Adolf Hitler nagemaakt? Dan ga jetenni en en het eerste wat je toch altijd even ziet is dat men bang is ietsverkeerds te doen met de besturing. Zodra ze echter door hebben dat het weiniganders inhoudt dan het nabootsen van echte bewegingen, gaat het geheel vanzelf.Mijnheer de 'non-gamer' bood meteen stevig partij (hoewel ik zelf eerlijkheidshalveweinig Wii Sports gespeeld heb) en al binnen een minuut werden oordelen als “hey,dit is echt leuk!” gespuid. Mijn collega had de console al vaker in actie gezien enbleef toch een beetje sceptisch over een aanschaf voor haar partner. Ze zag hetsporten nog niet zo zitten. Toen ik echter de komst van de Wii Fit noemde enhet concept daarachter uitlegde, had ze toch iets gevonden waar ze ook zelf deconsole voor zou willen gebruiken. Het blijft voor mij fascinerend om dit soortreacties te zien. Spelconcepten waar maar weinig traditionele gamers warm voorlopen en die al snel afgedaan worden als simplistisch vermaak zonder enigediepgang, wekt schijnbaar bij een hele grote groep 'non-gamers' erg veelenthousiasme op. Iedereen lijkt inmiddels wel van het fenomeen Wii gehoord tehebben en iedereen wil het eens geprobeerd hebben.Nintendo lijkt met hun nieuwe strategie een enorme gat in demarkt gevonden te hebben, die voorheen wel gedeeltelijk gevuld werd doorbijvoorbeeld Sony met SingStar, Buzz en EyeToy, maar niet in de sterk toegewijdemate waarin de creatievelingen uit Kyoto het aanpakken. Ondanks dat deaanhoudend sterke verkoopcijfers van zowel de Nintendo Wii als de Nintendo DSbehoorlijk boekdelen spreken, blijf ik zitten met een aantal onbeantwoordevragen.

Is ie nou een bevrijding of een bedreiging? Mi chien een beetje van beide?

In welke mate zal Nintendo in de toekomst de traditionele gamesmarktachter zich laten en zich storten op casual producten als Brain Training,Nintendogs en Wii Sports? Het feit dat Nintendo zich tijdens de E3 zo sterkrichtte op Wii Fit, lijkt toch wel aan te geven dat hun prioriteiten nogalanders zijn gaan liggen ten opzichte van voorheen. Daarnaast, hoe lang kan een 'hype'als deze stand houden? De Nintendo DS heeft zich wel ruimschoots gefundeerd metmeer dan twee jaar lang enorm marktsucces en de Wii presteert nu ook al meerdan een half jaar uitstekend, maar blijft het ook een hot item in 2008 enverder? Hoogstwaarschijnlijk ligt dat aan de toewijding van Nintendo envoorlopig lijkt die wel goed te zitten.Het succes van de Wii kan een behoorlijk grote impact hebbenop de videogame markt, wat zowel positief als negatief kan uitpakken.  Dat het succes van de console gezond is voorde markt, daar twijfel ik niet aan. Gaat het traditionele gamen waar wij met z'nallen mee opgegroeid zijn echter niet teveel naar de achtergrond gedrukt wordenover een jaar of vijf? Dat zou namelijk erg jammer zijn. Gelukkig lijkt het daarvoorlopig niet op en mogen we ons nog voor genoeg hele mooie games gaanopwarmen. Laten we met z'n allen hopen op een perfecte harmonie tu en 'casual'vermaak en de meer 'serieuze' vorm van gaming. Want stiekem is dat delen van jouw favoriete hobby met allerlei nieuwelingen (ouders, familie, vrienden, collega's etc.) toch wel erg leuk.