Belspelpresentatoren zijn over het algemeen niet van het meest snuggere soort der mensheid. Zelfs met de a istentie van een souffleur achter de schermen (de onthulling van dit fenomeen tijdens een BNN-programma deed me werkelijk van m’n stoel vallen) wil het vaak niet lukken om de boel rustig, weloverwogen en zonder nepenthousiasme over te brengen. Ook Talpa (foei, het heet nu Tien!) vult de nacht met dit soort programma’s, om de simpele reden dat het een makkelijke invulling van de avonduren is, de kosten laag zijn en er nog een aardig zakcentje mee verdiend kan worden.
Tien speelt de variant waarin je onderin het beeld een reeks letters ziet staan die gehu eld moeten worden tot een normaal Nederlands woord. Door het woord te raden kun je niet alleen een smak geld winnen, maar soms ook een speciaal object. En dit object was gisteren de Playstation 3.
Ja, je voelt de bui al hangen: een Playstation 3 die aangeprijsd wordt door iemand die zelfs moeite heeft om de worsten bij de HEMA aan de man te brengen. Het was dan ook een dolle avond gisteren op Tien. De presentatrice in kwestie was dit maal een Amsterdams-aandoend meisje, dat heel vreemd met haar wenkbrauwen kon spelen en (hoe verra end) geen flauw benul had van wat je allemaal met zo’n Playstation 3 kunt doen. In de wetenschap dat ze een paar uur moest gaan vullen met babbeltjes over de console, pakte ik een zak chips en een fles cola, en ging ik er eens goed voor zitten: dit is intere ante televisie.
Zo schijnt de Playstation 3 er voor te zorgen dat je “driedimensionale televisie” kunt kijken. Geen idee wat ze er mee bedoelde, maar dat weet ze waarschijnlijk zelf ook niet. Ook kon je gisteren om een uurtje of één ’s nachts de “aller, aller, állereerste” zijn die een Playstation 3 thuis kon krijgen, “terwijl iedereen morgen lekker in de rij mocht gaan staan”. Ik weet niet waar de beste dit vandaan heeft, maar de Playstation 3 is nog volop te koop en voor rijen moet je hard gaan zoeken. Maar goed, laten we haar niet op dit soort flauwe zinnetjes pakken.
Een andere leuke eigenschap van de presentatrice was dat ze haar product heel visueel aan wilde prijzen. Dit kwam er op neer dat ze zo’n beetje gedurende de hele uitzending met drie vingers in de lucht heeft lopen zwaaien om die Plee-stee-sjon-Drie te prediken. Ook leek de dame zelf wel behoorlijk hitsig te worden van de Playstation 3. Met zachte, zwoele stem hijgde ze “Oòòòh wat is ‘ie mooi!”, om vervolgens een stilte te laten vallen en de zin nogmaals uit te spreken “Oòòh wat is ‘ie mooi!”. Mensen die het programma aan hadden staan zonder iets van het onderwerp te weten, moeten de zender verwi eld hebben met één van de achtentachtig date- en sexkanalen.
Daar ik na een kwartiertje kijken inmiddels ook behoorlijk hitsig was geworden van de presentatrice, pakte ik de hoorn van de haak om voor een luttele zestig cent zelf eens een gokje te wagen. De letters onderin (pelsmopcture) waren als gamer niet eens licht uitdagend, dus vol goede moed belde ik het 0909-nummer. Nog geen tien seconden later deelde een telefoondame mij mee dat ik niet door de lijnen was gekomen. Shit. Nog een keer proberen. Weer niets.
De letters begonnen inmiddels op hun plekje te vallen en het bleek dat ik, al was ik door de lijnen heen gekomen, zelfs het verkeerde woord in m’n gedachten had. Niets ‘spelcomputer’, toepa elijk bij de lancering van de Playstation 3, maar ‘computerspel’. Ik voelde de domheid van de presentatrice nu ook door mijn lichaam gieren. Bedankt Tien!