Xenoblade Chronicles (hands-on) | Gamer.nl

Xenoblade Chronicles (hands-on) | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Xenoblade Chronicles heeft een bijzondere voorgeschiedenis. Toen het in 2009 werd aangekondigd heette het nog Monado: Beginning of the World. De titel werd gaandeweg aangepast naar Xenoblade vanwege regi eur Tetsuya Takahashi, die eerder aan Final Fantasy V en VI, en Chrono Trigger werkte, en ook de veelgeprezen rollenspellen Xenogears en Xenosaga op zijn naam heeft staan. Hoewel Xenoblade geen vervolg is op deze twee games, wordt op deze manier aangeduid dat de game het werk is van deze gewaardeerde spelmaker. In juni 2010 kwam Xenoblade Chronicles al uit in Japan, een Amerikaanse releasedatum zal er ondanks vele verzoeken (onder de noemer Operation Rainfall) niet komen en op 19 augustus kunnen Europeanen genieten van deze unieke roleplaying-game.

Een echte RPG

Dat een RPG op de Wii verschijnt is an sich al geweldig, maar nog beter is dat Xenoblade Chronicles een volwa en uitstraling heeft en duidelijk op de hardcore speler is gericht. Dus geen gedoe met zwiepen en zwaaien, geen Mii-personages en geen onzinnig gezeur over een brede doelgroep: dit is een authentiek Japans rollenspel met bizarre kapsels, enorme zwaarden en wanstaltige garderobes. Je speelt het spel bij voorkeur met de traditionele controller.

Het verhaal begint met de lange strijd tu en de reusachtige goddelijke wezens Bionis en Mechonis, die eindigen als versteende kolo en. De lichamen van de reuzen vormen de omgevingen van het spel. Volgens de makers zijn de werelden ongeveer net zo groot als Japan. Dit lijkt een nogal willekeurige vergelijking, maar als het ook maar enigszins waar is, geeft het aan hoe uitgestrekt de wereld is. De gigantische trappen, diepe valleien, oude bouwwerken en enorme velden geven je een gevoel van nietigheid, maar omdat je toch invloed hebt op de gebeurteni en, krijg je een steeds machtiger gevoel. Wie claustrofobie krijgt van de beperkte bewegingsvrijheid in Final Fantasy XIII, zal zich als een vis in het water voelen in Xenoblade Chronicles. De grootste kracht van het avontuur zit ‘m in de betoverende uitgestrekte werelden waarin je naar hartenlust mag rondlopen. Het is een ware ontdekkingstocht waarin je helemaal in de wereld wordt opgezogen.

De gevechten in Xenoblade Chronicles vinden niet plaats in een aparte gevechtsomgeving, maar worden in hetzelfde scherm afgewerkt als waarin je de wereld verkent. Ga in de buurt van een monster staan, selecteer de tegenstander en laat de actie beginnen. Wat volgt is een mix tu en realtime actie en het selecteren van opdrachten in menu’s waarin je op je eigen statistieken en die van je tegenstander moet letten. Even koffie halen zit er dus niet in: je moet het gevecht telkens in de gaten houden. Standaard aanvallen worden automatisch uitgevoerd; de speciale aanvallen zet je op strategische momenten in. Het spelmechanisme doet aan Final Fantasy XII denken, waarin aansluiting werd gevonden met de speelwijze van een ma ively multiplayer game als World of Warcraft, al oogt de strijd in Xenoblade Chronicles heel wat heftiger dan in deze games.

Oudere hardware

Vanzelfsprekend kent Xenoblade Chronicles ook wat onderdelen die minder aanspreken, want laten we eerlijk zijn: door de anticipatie op een kleurrijke en uitgebreide roleplaying game hoeven we natuurlijk niet alles door een roze bril te bekijken. Vooral in de tu enscènes wordt duidelijk dat de Wii-hardware zich niet meer kan meten met de grafisch indrukwekkende avonturen op andere consoles. De achtergronden zijn vaak hoekig en wazig. Ook de gesprekken tu en personages zijn soms onhandig neergezet en doen in vergelijking met een titel als Final Fantasy XIII ouderwets aan. Daarnaast kwamen de hoofdpersoon Shulk en de meerennende en -vechtende kompanen tijdens de speelse ie nog niet helemaal uit de verf. Op het eerste oog zijn ietwat fletse personages, zonder het charisma van beroemdheden uit andere roleplaying-games. Gelukkig is er veel aandacht besteed aan het aanpa en van je personages en kun je de ontwikkeling van de verschillende krijgers zelf invullen.

Zonder al te lang in de wereld van Xenoblade Chronicles te hebben rondgelopen, is de eerste ervaring met het avontuur veelbelovend. Vooral de prachtige, uitgestrekte omgevingen en het avonturiergevoel trekken je meteen de spelwereld in. Het avontuur zit boordevol elementen die een liefhebber van Japanse roleplaying games gelukkig maken, zoals talloze mooi ontworpen monsters en veel aanpasmogelijkheden voor je personages. Zelfs de Japanse stemmen kun je horen, als je die verkiest boven de prima Engelse stemmen. Xenoblade Chronicles wordt een van de laatste titels voor de Wii, maar maakt grote kans met open armen ontvangen te worden.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou