Gamer.nl reisde afnaar Londen om daar een presentatie over en speelse ie met World in Conflictmee te maken. Het verslag over deze trip en het interview met senior designerNicklas ‘Cece’ Cederström kon je al eerder lezen, maar jullie zitten uiteraardallemaal te wachten op veel concrete informatie over de game. En die hebben wegekregen! In deze eerste preview zullen we ingaan op de singleplayer van degame. De volgende preview zal het multiplayer-aspect behelzen.De filosofie achter World in Conflict is radicaal anders dandie achter andere strategiegames. In plaats van gekeken te hebben naar titelszoals Company of Heroes, Panzers of Command & Conquer, hebben deontwikkelaars zich gericht op Call of Duty en Medal of Honor. Het aspect datjij als speler één radertje bent in een grotere oorlogsmachine is hetbelangrijkste verschil met andere strategiespellen. Je bent geen SupremeCommander die de grote baas is over de oorlog, je bent geen generaal die alletroepen bestuurt. Nee, je bent slechts één van de officieren die zijn aandeelin de oorlog heeft. Daarom zal het ook zo zijn dat er op een andere plek op hetspeelveld gevechten gaande zijn tu en Ru en en Amerikanen, terwijl jijzelf jeeigen mi ie moet volbrengen. Niet al het vechten gebeurt dus per definitie metjouw troepen. Dat jij één van de officieren bent moet je heel letterlijknemen. Je bent ook daadwerkelijk een persoon, genaamd Parker. Je bent detypische gezichtsloze held zoals we die vaak uit shooters kennen. Intu enfilmpjes zul je je gezicht nooit in beeld zien, maar je bent welaanwezig. Tijdens de gevechten is het idee dat je zelf meedoet aan degevechtshandelingen, hoewel je zelf geen herounit of iets dergelijks bent. Je bent zogenaamd een willekeurig persoon dieer altijd is, maar die je niet ziet. Het versterkt het beeld dat er niet éénbaas is die allerlei speciale dingen kan doen.Het verhaal, dat in het vorige artikel al ter sprake kwam,draait om de Sovjet-Unie die een rechtstreekse inval doet in Amerika. Het heleverhaal kun je in het andere artikel lezen, het is nu zaak om dieper in te gaanop specifieke onderdelen ervan. We kregen een mi ie getoond, genaamd ‘TheBattle of Pine Valley’. Het introfilmpje zette op prachtige wijze de toon. Jeziet een typische Amerikaanse buitenwijk, met lo taande huizen van wit hout engrote garages. Op de achtergrond klinkt karakteristieke eighties-muziek (degame speelt zich af in 1989). Het is een zomerse namiddag, en een klein meisjefietst op haar driewieler langs enkele ruziënde mannen die een botsing hebbengehad. Het meisje staat plotseling stil en stapt van haar fietsje. Ze kijktomhoog. Duizenden Ru ische militairen komen met parachutes naar beneden.In het volgende filmpje zien we geen sfeervolleeighties-scène, maar een aantal ruwe militairen. Tijdens de presentatie werdendeze personen uitgebreid uit de doeken gedaan. Kolonel Sawyer is eengepensioneerde officier die voor deze speciale gelegenheid terugkomt in hetleger om wat Ruski’s te slopen. Vervolgens is er Banon, de nogal onzekereofficier. Dit is de persoon die bang is om te verliezen en een soms nogal laffehouding tentoonspreidt. Deze momenten wi elt hij echter af met heroïscheacties. Webb is wat meer de tough guy,die ook altijd zijn kalmte weet te bewaren. Deze personen zullen bovendiengedurende de campagne karakterontwikkelingen vertonen.Hoewel designer Cece vertelde dat het ging om diepgaande engeloofwaardige personages, kwam dit niet helemaal over. De clichés die uit hetfilmpje naar voren kwamen waren niet op één hand te tellen. Sawyer staat metrauwe stem bij een strategische kaart bevelen te schreeuwen. Ondertu en schieter een sluipschutter op hem. Hij gaat doodleuk verder en de sluipschutter misteen paar keer. Banon is doodsbang om geraakt te worden en laat dit uitgebreidmerken. Hoewel de personages op het eerste gezicht niet al te realistischaandoen, moet wel worden aangemerkt dat de tu enfilmpjes werkelijk prachtigzijn. Alle beelden zijn gewoon met de grafische engine van de game gemaakt,maar het heeft de grafische kwaliteiten van shooters. De personages zitten volmet detail, net als de omgeving. Zowel het filmpje waarin het meisje deparachutisten in de lucht ziet als het filmpje waarin de officieren de situatieschetsen, blinken uit in grafisch detail en sfeer. Als één ding op basis van depresentatie zeker is aan World in Conflict, is het dat de filmpjes tonnen metsfeer toevoegen en je helemaal in de game zuigen. Veel mi ies zullen zich afspelen in de Verenigde Staten. Zois er een mi ie in Seattle. Op een vraag van een journalist of dit welrealistisch genoeg werd nagebouwd, antwoordde Cece: “Eerder té realistisch.”Alle bekende landmarks uit Seattlezullen in deze mi ie zitten, zoals het stadion. De makers hebben gebruikgemaakt van Google Maps en heel veel foto’s om deze mi ie zeer geloofwaardigte maken. Ook zijn er Amerikaanse dorpen (zoals de mi ie die getoond werd),het platteland en, jawel, een level met het Witte Huis! Je zult niet alleen inAmerika vechten, want de Sovjettroepen moeten ook uit Europa geschopt worden.Zo zul je het Franse platteland met een bezoekje mogen vereren, en zul jeuiteindelijk zelfs doordringen tot in de Sovjet-Unie om de klus te klaren.Het verhalende aspect van World in Conflict belooft veel.Maar met een unieke invalshoek en verdomd sfeervolle tu enfilmpjes alleen benje er nog niet. De gameplay, dat is waar het uiteindelijk allemaal om gaat.Deze gameplay verschilt veel met andere strategiespellen op de markt. Over deradicaal afwijkende en zeer intere ante gameplay van de multiplayer hebben wehet in de volgende preview, nu gaat het over de singleplayer. In deze singleplayer start je met een aantal troepen. Jebouwt geen basis, het is vechten, vechten en nog eens vechten. Uiteraard heb jewel nieuwe troepen nodig als er slachtoffers vallen in de eigen gelederen, endaarvoor heb je de credits. Deze moet je zien als een mix tu en geldeenhedenen een alternatieve versie van de unitcap, het aantal eenheden dat je maximaal kunt hebben. Je hebt per mi ie namelijkeen vaststaand aantal credits. Hoe meer eenheden je maakt, hoe minder creditsje over hebt. Wanneer je eenheden doodgaan, krijg je deze credits met enigevertraging terug. Met de credits kun je een aantal troepen kopen, die dangedropt worden op het slagveld. Qua eenheden kun je dus in principe nooit dood:je credits krijg je terug als er slachtoffers vallen en zo kun je weer nieuweeenheden aanmaken. Overigens zit hier wel enige vertraging in om het geheelniet te simpel te maken, maar het gegeven staat nog steeds. Dit wil echter nietzeggen dat je bij geen enkele mi ie kunt falen. Wanneer je bijvoorbeeldplekken moet verdedigen of iets binnen de tijd op moet lo en, kun je alsnogfalen. En veel doelen zullen simpelweg niet behaald kunnen worden als je nietop een slimme manier de aanval opent.Gamer.nl had de kans om de mi ie die getoond werd, ‘TheBattle of Pine Valley’, rustig aan helemaal door te spelen. Na deindrukwekkende introfilmpjes opnieuw gezien te hebben, was het eerste optioneledoel om die irritante sluipschutter een kopje kleiner te maken. Optioneledoelen zijn er om extra beloningen te krijgen, zoals een gratis eenheid ofandere versterkingen. Dit eerste doel liet meteen zien hoe je de eigenschappenvan de verschillende eenheden goed combineert. Je soldaten stop je in eengepantserd transport om ze te beschermen tegen de sluipschutter, welke bovenineen fabriek choorsteen zit. Vervolgens leg je een rookgordijn neer en laad jeje soldaten razendsnel uit. Je plaatst een bom bij deze schoorsteen en laadt jemannen in voordat het rookgordijn is uitgewerkt. Van een afstandje sloop je detoren, welke met Havok-physics stijlvol neer gaat.Het strategische aspect gaat dan ook vooral om het op dejuiste wijze inzetten van troepen en hun speciale mogelijkheden. De focus ligtmeer op spektakel dan op zeer ingenieuze strategie, hoewel nadenken zeker eenvereiste is. Dat was te merken bij een ander mi iedoel, waarbij een Ru ischeaanval gestopt moest worden en een bepaald punt een tijdje vastgehouden moestworden. Na een paar keer finaal de pan in te worden gehakt, hergroepeerde ikmijn eenheden, gebruikte enkele tactische aanvallen en positioneerde mijneenheden goed. De victorie was binnen. De focus op actie wil dus zeker nietzeggen dat het strategische aspect over het hoofd wordt gezien. En die actie, wát een spektakel is dat zeg. In World inConflict kan álles kapot. En dan ook echt helemaal kapot, niet een beetje.Bommenregens verwoesten gebouwen, ontploffingen vullen het beeld, brokstukkenworden rondgeslingerd: actie alom. De zogenaamde tactical aid, waaronder ook de atoombom valt, kun je inroepen metpunten. Deze punten krijg je er langzaamaan bij en dit proces versnel je doorstrategische punten op de kaart in te nemen of optionele mi ies te volbrengen.Er zijn aanvallen met napalm, tank-busters, bommentapijten en meer mogelijk.Ook hierbij komt de ultieme destructie goed naar voren. Zo liet Cece zien hoeeen napalmbombardement een bos geheel in de fik stak.Grafisch gezien wekt World in Conflict grote indruk. Hetwater, de lucht en de explosies vallen hierbij het meeste op. Maar er is meer.De speelvelden zijn bijvoorbeeld volledig pixel-painted,dus geen simpel copy-paste werk hier.Objecten hebben waanzinnig veel detail, hoewel dat pas echt opvalt als jevolledig inzoomt. Auto’s, vuilcontainers: dit grafische niveau is niet eerdervertoond in een strategiespel. Cece ging zover om het “de beste grafischeengine voor strategiespellen op de markt” te noemen. En geef hem eens ongelijk.De sfeer wordt nog meer versterkt door de piekfijne afwerking van het geheel.De winkelstraat in het dorp had allerlei verschillende winkels met voorgevelsdie helemaal klopten. De typische huizen waren helemaal in orde. Dit soortafwerkingen zijn broodnodig om dat extra beetje overtuiging mee te brengen, enWorld in Conflict slaagt daarin helemaal.Bij zoveel lof horen natuurlijk altijd bedenkingen. Teneerste moet worden gezegd dat het hier om een vroege build gaat van een gamedie op zijn vroegst in de herfst van 2007 uitkomt. Maar bedenkingen zijn altijdmogelijk. Wat games zoals Call of Duty en ook Company of Heroes zo goed deden,was je helemaal meezuigen in het spel. Een belangrijk onderdeel hiervan was hetschreeuwen van alle soldaten. Het geheel werd hierdoor zoveel geloofwaardigeren intenser. Ook de geluiden van ontploffingen kwamen kei- en keihard aan.Hopelijk zal dit in World in Conflict ook zo zijn, om het spektakel dat getoondwerd nog meer kracht bij te zetten. Verder is de balans in een game als dezeeen e entieel punt, en in World in Conflict zal dit nog belangrijker zijnomdat je niet dood kunt als je eenheden doodgaan. Met zowel het geluid als debalans is ontwikkelaar Ma ive Entertainment nog heel druk bezig, en gezien dealgehele kwaliteit van de game kan het niet anders dan dat dit ook goed komt.De singleplayer van World in Conflict heeft ons dan ookextreem positief verrast. De intere ante invalshoek van het aangevallenAmerika, de fantastische presentatie middels sfeervolle tu enfilmpjes, hetenorme grafische spektakel en de actierijke gevechten: het zijn allemaaltekenen dat de game heel erg goed op weg is om een absolute topgame in hetstrategiegenre te worden. Tot nu toe lijkt alles op zijn plaats te vallen, enwe kunnen niet wachten om meer van het verhaal en van de andere mi ies tezien. Uiteraard is er ook nog de multiplayer, die minstens even intere ant isvanwege de unieke gameplay. Deze hebben we nog grondiger kunnen spelen dan desingleplayer, en verwacht dan ook snel onze uitgebreide preview daarover.