White Knight Chronicles (hands-on) | Gamer.nl

White Knight Chronicles is ontwikkeld door Level-5, de getalenteerde studio die verantwoordelijk is voor onder andere Dragon Quest VIII en de Profe or Layton-reeks. De game is inmiddels al een dik jaar uit in Japan en deed het daar goed genoeg om de aankondiging van een tweede deel te rechtvaardigen. We kregen een vroege versie onder handen en kunnen na een behoorlijke tijd spelen de game alleen maar aanbevelen:  White Knight Chronicles is namelijk een verra end leuk rollenspel.

Het eerste wat opvalt, is dat je zelf een personage kunt maken. Dit in tegenstelling tot de doorsnee Japanse rollenspellen, waarin het gebruikelijk is dat de personages al vast liggen. De mogelijkheden om dit te doen zijn vrij uitgebreid. Van stem tot kleur haar; alles is tot in de details aan te pa en. Het werkt lekker vlot en al gauw hebben we een klein dikkerdje met paarse krullen, pruillippen en een wipneusje gemaakt. Haar naam? Friepje.

Na het boetseren van Friepje komen we erachter dat niet onze schattige dame, maar Leonard het hoofdpersonage van de game is. Leonard lijkt een normaal bestaan te hebben, maar al gauw moet hij zijn leven wagen om de wereld te redden van het kwaad. Natuurlijk kent het verhaal van White Knight Chronicles wat meer nuance, maar de originaliteitprijs wint het zeker niet. Dit geldt overigens voor de totale spelwereld. De architectuur van de gebouwen, de karakters van de personages en het uiterlijk van de onmenselijke wezens: het is exact volgens het boekje van de Japanse rollenspellen.

Dit hoeft niet per se te betekenen dat het verhaal niet leuk is. Ondanks het bekende concept zijn de dialogen en personages vrij aardig uitgewerkt en is het geheel goed te volgen. Hoe dan ook, Leonard kan natuurlijk niet in zijn eentje de wereld redden en bouwt gedurende het avontuur een team op. Je eigen personage is een van die teamleden. Helaas blijft de rol van Friepje een beetje beperkt. Ze houdt zich tijdens de vele gesprekken en gebeurteni en een beetje op de achtergrond en maakt soms zelfs helemaal geen deel uit van het team.

Maar of Friepje nu in je team zit of niet, vechten zul je. Dit is verra end leuk. Op de eerste plaats is er gekozen voor een vloeiende overgang tu en het rondrennen in de spelwereld en de gevechtsmodus. Je kunt je tegenstanders op elk moment zien en met een druk op de knop trek je je zwaard. Vervolgens kun je, zonder dat er een vervelend laadscherm tu en zit, inhakken op de vijanden. Het vechtsysteem zelf geeft je het gevoel actief bezig te zijn. Je kunt tijdens de gevechten bijvoorbeeld vrijelijk bewegen.

Bovendien zijn de gevechten zelf snel en actievol, zelfs al is het uitvoeren van aanvallen eigenlijk vrij traditioneel. Je moet namelijk steeds een aantal seconden wachten tot je kunt aanvallen. Toch haalt dit nauwelijks de snelheid uit het spel, simpelweg omdat je die paar seconden ook echt nodig hebt. Je positie en analyse van de situatie is belangrijk, omdat je anders geen schijn van kans maakt. Om levend uit de strijd te komen is het van e entieel belang dat je inspeelt op wat ze doen, waar ze staan en wat je eigen sterke en zwakke punten zijn.

Zeker wanneer je wat verder in het spel bent, is dit e entieel. De vijanden worden groter en sterker en het komt best vaak voor dat je tegen een handjevol vijanden tegelijkertijd aan het vechten bent. Als Leonard transformeert in een reusachtige ridder en in een klap een stuk krachtiger is, geldt dit overigens net zo goed. Ook bouw je je vaardigheden steeds verder uit en heb je voor je het weet een behoorlijk scala aan vechtcombinaties, magische aanvallen en heelmogelijkheden. Wil je tijdens een gevecht die allesbesli ende zet maken of een teamgenoot te hulp schieten, dan is die extra bedenktijd erg handig.

Een speerpunt van White Knight Chronicles is de online spelmodus. De previewversie biedt ons nog niet de mogelijkheid om hiermee aan de slag te gaan, maar het is zeker de moeite waard om hier even bij stil te staan. Tijdens de verhaalmodus speel je zijopdrachten vrij, die je vervolgens met maximaal drie anderen kunt spelen. Tijdens deze mi ies speel je als je zelfgemaakte personage. Deze coöperatieve actie zou nog wel eens erg leuk uit de verf kunnen komen en voor een extra tactische dimensie kunnen zorgen. Juist op dit vlak zou White Knight Chronicles zich kunnen onderscheiden van Final Fantasy XIII. We zijn dan ook erg benieuwd hoe dit uitpakt.

White Knight Chronicles is ontwikkeld door Level-5, de getalenteerde studio die verantwoordelijk is voor onder andere Dragon Quest VIII en de Profe or Layton-reeks. De game is inmiddels al een dik jaar uit in Japan en deed het daar goed genoeg om de aankondiging van een tweede deel te rechtvaardigen. We kregen een vroege versie onder handen en kunnen na een behoorlijke tijd spelen de game alleen maar aanbevelen:  White Knight Chronicles is namelijk een verra end leuk rollenspel.

Het eerste wat opvalt, is dat je zelf een personage kunt maken. Dit in tegenstelling tot de doorsnee Japanse rollenspellen, waarin het gebruikelijk is dat de personages al vast liggen. De mogelijkheden om dit te doen zijn vrij uitgebreid. Van stem tot kleur haar; alles is tot in de details aan te pa en. Het werkt lekker vlot en al gauw hebben we een klein dikkerdje met paarse krullen, pruillippen en een wipneusje gemaakt. Haar naam? Friepje.

Na het boetseren van Friepje komen we erachter dat niet onze schattige dame, maar Leonard het hoofdpersonage van de game is. Leonard lijkt een normaal bestaan te hebben, maar al gauw moet hij zijn leven wagen om de wereld te redden van het kwaad. Natuurlijk kent het verhaal van White Knight Chronicles wat meer nuance, maar de originaliteitprijs wint het zeker niet. Dit geldt overigens voor de totale spelwereld. De architectuur van de gebouwen, de karakters van de personages en het uiterlijk van de onmenselijke wezens: het is exact volgens het boekje van de Japanse rollenspellen.

Dit hoeft niet per se te betekenen dat het verhaal niet leuk is. Ondanks het bekende concept zijn de dialogen en personages vrij aardig uitgewerkt en is het geheel goed te volgen. Hoe dan ook, Leonard kan natuurlijk niet in zijn eentje de wereld redden en bouwt gedurende het avontuur een team op. Je eigen personage is een van die teamleden. Helaas blijft de rol van Friepje een beetje beperkt. Ze houdt zich tijdens de vele gesprekken en gebeurteni en een beetje op de achtergrond en maakt soms zelfs helemaal geen deel uit van het team.

Lekker vechten

Maar of Friepje nu in je team zit of niet, vechten zul je. Dit is verra end leuk. Op de eerste plaats is er gekozen voor een vloeiende overgang tu en het rondrennen in de spelwereld en de gevechtsmodus. Je kunt je tegenstanders op elk moment zien en met een druk op de knop trek je je zwaard. Vervolgens kun je, zonder dat er een vervelend laadscherm tu en zit, inhakken op de vijanden. Het vechtsysteem zelf geeft je het gevoel actief bezig te zijn. Je kunt tijdens de gevechten bijvoorbeeld vrijelijk bewegen.

Bovendien zijn de gevechten zelf snel en actievol, zelfs al is het uitvoeren van aanvallen eigenlijk vrij traditioneel. Je moet namelijk steeds een aantal seconden wachten tot je kunt aanvallen. Toch haalt dit nauwelijks de snelheid uit het spel, simpelweg omdat je die paar seconden ook echt nodig hebt. Je positie en analyse van de situatie is belangrijk, omdat je anders geen schijn van kans maakt. Om levend uit de strijd te komen is het van e entieel belang dat je inspeelt op wat ze doen, waar ze staan en wat je eigen sterke en zwakke punten zijn.

Zeker wanneer je wat verder in het spel bent, is dit e entieel. De vijanden worden groter en sterker en het komt best vaak voor dat je tegen een handjevol vijanden tegelijkertijd aan het vechten bent. Als Leonard transformeert in een reusachtige ridder en in een klap een stuk krachtiger is, geldt dit overigens net zo goed. Ook bouw je je vaardigheden steeds verder uit en heb je voor je het weet een behoorlijk scala aan vechtcombinaties, magische aanvallen en heelmogelijkheden. Wil je tijdens een gevecht die allesbesli ende zet maken of een teamgenoot te hulp schieten, dan is die extra bedenktijd erg handig.

Online

Een speerpunt van White Knight Chronicles is de online spelmodus. De previewversie biedt ons nog niet de mogelijkheid om hiermee aan de slag te gaan, maar het is zeker de moeite waard om hier even bij stil te staan. Tijdens de verhaalmodus speel je zijopdrachten vrij, die je vervolgens met maximaal drie anderen kunt spelen. Tijdens deze mi ies speel je als je zelfgemaakte personage. Deze coöperatieve actie zou nog wel eens erg leuk uit de verf kunnen komen en voor een extra tactische dimensie kunnen zorgen. Juist op dit vlak zou White Knight Chronicles zich kunnen onderscheiden van Final Fantasy XIII. We zijn dan ook erg benieuwd hoe dit uitpakt.