Voordat we daar naar kijken is het noodzakelijk om te duiden wat de hardcorespelers in Diablo 3 en Torchlight 2 mi en dat Path of Exile wel heeft? Het belangrijkste is onmiskenbaar de moeilijkheidsgraad van Diablo 3. Vooral vergeleken met de eerdere delen voelt het spel van Blizzard toegankelijker. Pas op de hoogste moeilijkheidsgraad ontstaat er echt wat uitdaging en zelfs dan heeft het meer met geduld dan strategisch inzicht te maken. Die toegankelijke stijl uit zich verder in de vernieuwde skilltree, die uiteindelijk niet echt veel variatie biedt en altijd veranderd kan worden. Er zijn hier perfecte combinaties mogelijk met een perfecte uitrusting per kla e en dat laat weinig over aan het eigen inzicht en beleving. Het is slechts farmen en toewerken naar die perfectie. Daar moet je van houden.
Torchlight 2 doet wel een stapje meer in de richting van eigen inzicht. Zo is de skilltree vrij ouderwets en laat het je gewoon actieve en pa ieve vaardigheden kiezen, die dan (semi-)vast staan. Heel uitgebreid is het niet, maar je hebt al wel het idee je eigen stijl vorm te geven. Dat komt mede doordat je zelf een uitrusting kan kiezen, ongeacht je kla e. Ook de eindbazen die meer strategie vereisen, zorgen ervoor dat Torchlight 2 wat uitdagender is. Toch speelt ook deze game uiteindelijk vrij makkelijk weg en is de toegankelijkheid van deze game in combinatie met de tekenfilmachtige stijl een doorn in het oog van de groep hardcorespelers.
Eigen inzicht
Is Path of Exile dan wel zo hardcore? Die vraag is eigenlijk met een simpele 'ja' te beantwoorden. Vanaf het begin af aan al. Op het normale niveau is Path of Exile al een bijzonder pittige game. Je kunt bijvoorbeeld niet eindeloos blijven beuken en in een groep vijanden staan om rustig alles en iedereen weg te maaien. Je zult gelijk al tactisch moeten spelen en af en toe wegrennen tijdens moeilijke stukken. Wat dat betreft biedt Path of Exile een andersoortige ervaring dan Diablo 3 en Torchlight 2, waar de eerste uren echt onnodig makkelijk zijn.
Dit is echter niet het belangrijkste verschil. Vooral op het gebied van vaardigheden en voorwerpen biedt Path of Exile veel mogelijkheden. De skilltree bestaat bijvoorbeeld uit een netwerk van 1350 pa ieve skills. Elk van de zes kla en heeft toegang tot dezelfde mogelijkheden, maar begint op een andere plek in het netwerk. Door de enorme hoeveelheid keuzes, kun je echt een eigen stijl ontwikkelen en dus ook lekker experimenteren. Actieve skills krijg je overigens niet via deze skilltree. De makers van Path of Exile hebben gekozen voor gems die vaardigheden openen door ze in je uitrusting te plaatsen. Niet alleen zijn skills daarom makkelijk om te wi elen, maar ook te ruilen met andere spelers en dus niet voorbehouden aan een bepaalde kla e. Dit systeem wordt weer verder uitgebreid met ondersteunende gems die aanvallen bepaalde extra krachten geven zoals een grotere radius of een extra vorm van schade.
Wat Path of Exile dus zo anders maakt dan Torchlight 2, maar met name Diablo 3, is de vrijheid die je wordt toevertrouwd. Er is niet per se een goede en slechte keuze, maar het maakt wel degelijk uit wat je doet. Waar je precies naartoe werkt maak je zelf uit en ook de gevolgen daarvan moet je zelf dragen. We zijn nog niet lang genoeg bezig om de volledige impact te overzien en weten nog niet zo goed wat de sterke en zwakke punten van het systeem zijn, maar het is duidelijk dat Path of Exile zich richt op de gevorderde spelers en hiermee ook minder een arcadegevoel opwekt. Het lijkt bij dit spel bijvoorbeeld de moeite waard om een bepaalde kla e meerdere keren te spelen, gewoon om te zien wat wel en niet werkt. Iets wat bij Diablo 3 niet echt wordt bevorderd.
Type spelers
Verder wil Path of Exile heel graag doen geloven dat het anders is dan Diablo 3 en Torchlight 2, maar is het aardig overeenkomstig. Daar is overigens niks mis mee. De coöperatieve gameplay speel je net als in Torchlight 2 met maximaal zes man, je gebruikt een variant op de health potion om je levensbalk te vullen en je moet je gewoon door ma a's vijanden slaan door op je muisknop te rammen. Hoewel Path of Exile lastiger is en je dus tactieken moet gebruiken, heb je daar nog steeds niet de bijzondere of ingewikkelde strategieën voor nodig die meer diepgravende RPG’s verseisen.
Het verschil zit dus echt in het niveau en de spelers die hierdoor worden aangetrokken. Dat merk je bijvoorbeeld tijdens de multiplayer waarbij je meestal mensen tegenkomt die echt een gedachte achter hun skillkeuzes en uitrusting hebben. Er wordt niet zoals in Torchlight 2 en Diablo 3 toegewerkt naar de perfecte held, maar naar combinaties die wel en niet werken. Path of Exile richt zich dankzij het gemsysteem ook veel meer op uitwi eling van vaardigheden en speelstijlen. Hierdoor voelt het spelen in groepen wat natuurlijker en logischer. Je bouwt mi chien zelfs meer een band op met je team, omdat combinaties van soorten personages belangrijker zijn.
Over een betere game willen we het dan ook niet hebben, maar het speelt wel degelijk als een andere game dankzij de andere insteek. Er is nog genoeg aan te merken op Path of Exile en zo gepolijst als Diablo 3 zal het nooit worden. De game van Blizzard is een totaalplaatje, waarbij verhaal, gameplay en graphics elkaar perfect aanvullen. Desondanks (of juist daardoor?) is Diablo 3 toegankelijker en minder geschikt voor de hardcorespelers. Path of Exile durft juist in te boeten op toegankelijkheid, waardoor de game mi chien niet altijd vloeiend speelt maar wel meer van zijn spelers vraagt. Torchlight 2 zweeft daar lekker tu enin en is voor de spelers die net wat meer controle willen, maar dan niet te lastig.